สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 252

[ตลอดเวลาที่ผ่านมา พ่อคิดเพียงแค่ได้ปกป้องลูกและให้ลูกเติบโตมาอย่างมีความสุขก็พอแล้ว

แต่เวลานี้ พ่อคงจะต้องจากไปก่อน และต้องทิ้งให้ลูกเผชิญกับมรสุมแห่งชีวิตในโลกอันแสนโหดร้ายนี้เพียงลำพัง

พ่อพอจะเดาได้ว่า ชีวิตของลูกจะต้องลำบากยากเข็ญขนาดไหนหลังจากที่พ่อจากไปแล้ว

จะต้องมีคนมากมายคอยจับจ้องและพยายามทุกวิถีทางที่จะแย่งชิงสมบัติของลูก เพราะฉะนั้น การที่ลูกไม่เหลืออะไรติดตัวเลยจะเป็นทางเดียวที่ลูกจะสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้

ดังนั้น พ่อจึงไม่เคยคิดจะหลบเลี่ยงเรื่องพวกนั้นเลย หากพวกเขาจะยื้อแย่ง ก็ปล่อยพวกเขาไปเถอะ มันก็ไม่ได้เหลืออะไรมากมายแล้ว

แต่ว่า พ่อยังเหลือทางเดินไว้ให้ลูกนะ

ในซองเอกสารสีเงินมีบัญชีธนาคารอยู่ฉบับหนึ่ง นั่นเป็นบัญชีส่วนตัวในสวิตเซอร์แลนด์ที่พ่อฝากไว้ให้ลูก

ตั้งแต่วันที่ลูกอายุครบสิบสามปี พ่อได้ฝากเงินจำนวนสิบล้านดอลลาร์สหรัฐเป็นประจำทุกปี ไม่ว่าบริษัทจะประสบปัญหาแค่ไหน พ่อก็ไม่เคยแตะเงินก้อนนี้เลย

พ่อได้มอบให้บุคคลที่ไว้ใจดูแลบัญชีนี้แทนพ่อ อีกห้าปีข้างหน้า เมื่อลูกได้รับจดหมายนี้ เงินในบัญชีก็น่าจะเพิ่มขึ้นถึงหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐเป็นอย่างน้อยแล้ว

เงินจำนวนนี้เพียงพอให้ลูกได้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ได้โดยไม่เป็นกังวล พ่อหวังว่าลูกจะใช้ชีวิตอย่างสุขสงบ อนาคตขอให้ลูกได้พบผู้ชายที่รักลูกจริง และใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย นี่คือความสุขของชีวิตอย่างหนึ่งเช่นกัน!

แน่นอนว่านี่คือความต้องการในอุดมคติของพ่อ พ่อก็ไม่รู้หรอกว่าเส้นทางชีวิตของลูกจากนี้จะราบรื่นอย่างที่พ่อคิดไว้หรือเปล่า

ถ้าหากวันหนึ่งลูกต้องเผชิญกับปัญหาและวิกฤติที่ไม่สามารถแก้ไขได้ พ่อยังทิ้งทางออกไว้ให้อีกทางหนึ่ง...

ในซองสีเงิน นอกจากบัญชีธนาคารแล้ว ยังมีบัตรสีดำอีกใบ

บนบัตรเขียนหมายเลขโทรศัพท์เอาไว้ เมื่อเวลาที่ลูกถึงทางตัน ให้โทรไปที่หมายเลขนี้และบอกชื่อของแม่ให้เขารู้

เขาจะปรากฏตัวโดยเร็ว

ไม่ว่าจะปัญหาจะใหญ่แค่ไหน เขาจะจัดการให้ลูก!

แต่เสวี่ยเอ๋อร์ จงจำไว้ ถ้าหากไม่ใช่เรื่องสุดวิสัยที่ไม่มีหนทางออกจริงๆ แล้วละก็ อย่าโทรเด็ดขาด เพราะทันทีที่โทรไป ชีวิตของลูกจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง...

จำเอาไว้ให้มั่น!]

เมื่ออ่านจดหมายจบ เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกสับสนมาก จู่ๆ เธอก็รู้ว่าพ่อของเธอมีความลับมากมายเหลือเกิน...

ตระกูลที่ไม่สามารถต้านทานได้ที่พ่อพูดถึงหมายถึงตระกูลไหน

ตระกูลนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อหรือไม่

แล้วบุคคลลึกลับเจ้าของหมายเลขโทรศัพท์นี้คือใคร

แต่เธอก็รับสาย "ฮัลโหล!”

“ผมอยากพบคุณ” เยี่ยเจิ้นถิงออกคำสั่งอย่างเผด็จการ “ตอนนี้ ทันที!”

“ฉันอยู่นอกเมือง...”

“บอกที่อยู่มา เดี๋ยวให้คนไปรับ” เยี่ยเจิ้นถิงไม่เหลือทางให้เธอปฏิเสธ

เฟิงเชียนเสวี่ยอยากจะบอกว่า ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ ไม่อยากจะพบเขา แต่ก็รู้ดีว่า ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรหากทำอย่างนั้น...

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามทำตัวให้อ่อนโยน “ไม่ต้องมารับหรอกค่ะ ไปๆ มาๆ เสียเวลา ฉันนั่งแท็กซี่ไปเอง คุณอยู่บ้านใช่ไหม”

“อยู่ข้างนอก จะแชร์ที่อยู่ไปให้แล้วกัน”

“อื้อ” เฟิงเชียนเสวี่ยตอบรับ กำลังจะตัดสาย

“ครึ่งชั่วโมง!” เยี่ยเจิ้นถิงเสริมขึ้น

“ทางนี้ไกลมาก...” เฟิงเชียนเสวี่ยยังพูดไม่ทันจบ เขาก็ตัดสายไปเสียแล้ว