สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 26

“อา...”

เฟิงเชียนเสวี่ยกุมหัว น้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวด

ริมฝีปากของเยี่ยเจิ้นถิงยกยิ้มเย้ยได้ใจ: "พูดต่อสิ เจ้านายเธอเป็นอะไรไป"

“เจ็บมาก ปวดจะตายอยู่แล้ว ฮือ ฮือ ฮือ…” เฟิงเฉียนเสวี่ยเกร็งปากแล้วพูดอย่างน้อยใจ “นายกำลังพยายามจะแก้แค้นฉันจากอุบัติเหตุเมื่อคืนนี้ใช่ไหม ฉันรู้อยู่แล้วว่าฉันผิด...”

“ผิดตรงไหนเหรอ”เยี่ยเจิ้นถิงถาม

“ ฉันไม่ควรขายนายให้กับผู้หญิงที่ร่ำรวยทั้งสามคน…”เฟิงเชียนเสวี่ยสำนึกผิด “โชคดีที่นายหนีไปได้ ไม่เช่นนั้น นายอาจอาเจียนเป็นเลือดและเสียชีวิต!”

“ไม่หรอก!” เยี่ยเจิ้นถิงตอบอย่างเย็นชา

“ ทำไมล่ะ เศรษฐินีสามคนนั้นหนักรวมกันได้สามร้อยห้าสิบกิโลและพวกเธอสามารถบดขยี้คุณจนตายได้” เฟิงเชียนเสวี่ยดูเหมือนจะพบความรู้สึกผิดชอบชั่วดีแล้ว " ถ้านายตาย ใครจะให้เงินฉัน ต่อไปฉันจะไม่บังคับนาย พวกเราทำตัวเหมือนน้ำน้อยๆ ที่ค่อยๆ ไหลเถอะ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป... "

“ถือว่ายังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี!” เยี่ยเจิ้นถิงพอใจมากๆ

" แล้วเศรษฐีที่ดูแลนายให้เงินนายเดือนละเท่าไหร่เหรอ " เฟิงเฉียนเสวี่ยถามซุบซิบ "เธอให้รถแพงๆ กับนาย นายควรจะสุภาพกับเธอใช่ไหม"

“ ทำไมเธอถึงถามเรื่องนี้ ”เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี...

" ฉันแค่สงสัยเลยถาม" เฟิงเชียนเสวี่ยถามอย่างหยั่งเชิง " มีเงินหนึ่งล้านไหม "

เยี่ยเจิ้นถิงเพิกเฉย

“แปดหมื่น?” เฟิงเชียนเสวี่ยเดาอีกครั้ง

เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว

“ห้าหมื่น?” เฟิงเชียนเสวี่ยเริ่มกังวล “นายจะไม่ตระหนี่เกินไปหน่อยเหรอ ”

“เธอจะเอาไปทำอะไร...”

“นายจำได้ไหมว่าข้อตกลงตั้งแต่แรกของเราเขียนไว้ว่ายังไง” เฟิงเชียนเสวี่ยเอนตัวและพูดด้วยรอยยิ้ม “ ในข้อตกลงนั้นเขียนไว้ว่าครึ่งหนึ่งของรายได้ของนายภายในสามเดือนจะถูกแจกจ่ายให้ฉัน งั้นก็แสดงว่ารายได้ของคืนนั้น .. ."

“ฉันรู้แล้ว!” เยี่ยเจิ้นถิงหรี่ตาลงอย่างอันตราย “เธอเป็นผู้หญิงที่โลภและมีตัณหา และต่อให้ตายก็เปลี่ยนไม่ได้...”

เขาไม่ควรอ่อนโยนกับเธอ!

บรรยากาศตึงเครียดสถานการณ์อันตราย...

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกแย่เลยรีบขอโทษ" อย่าโกรธฉันเลย แค่ให้คำแนะนำ ถ้านายคิดว่าคำขอของฉันมากเกินไป งั้นค่าเลี้ยงดูสี่ต่อหกก็ได้ ฉันสี่นายหก..."

“ ดูเหมือนวันนี้เธอจะยังโชคร้ายไม่พอ!”

เยี่ยเจิ้นถิงบีบคางและเอานิ้วโป้งถูริมฝีปากเธอ ราวกับกำลังคิดว่าจะกินเหยื่อตัวนี้อย่างไร

“สามสิบ เจ็ดสิบ?” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบพูด “ไม่น่าจะยี่สิบแปดสิบนะ! ”

“ลงไป!” เยี่ยเจิ้นถิงหยุดรถข้างถนนทันที

“หนุ่มบาร์โฮสต์ หนุ่มบาร์โฮสต์ นายอย่าโมโหสิ...”

“ไปให้พ้น!” เยี่ยเจิ้นถิงพูดอย่างเย็นชา ความหนาวเย็นแผ่ซ่านไปทั่ว

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจมากจนรีบปลดเข็มขัดนิรภัย

เยี่ยเจิ้นถิงหมดความอดทนและเตะเธอออกจากรถ