สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 29

เขายังคงสวมแว่นตากรอบเงิน และริมฝีปากของเขามีรอยยิ้มที่อ่อนโยนอยู่เสมอ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิ!

เพียงแต่ว่าผอมลงกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด ...

ไม่รู้ว่าหลายปีที่ผ่านมา เขาจะเป็นอย่างไรบ้าง

อดีตที่เข้ามาในความคิดของฉัน อารมณ์ที่บริสุทธิ์และสวยงามเหล่านั้นก็เข้ามาในความทรงจำ...

เฟิงเชียนเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะร้องไห้จนตาแดง นั่นคือผู้ชายที่เธอเคยรักมากที่สุด...

เธอมอบรักวัยสาวของเธอให้เขา ครั้งหนึ่งเขาเคยบอกว่า เขาจะไม่แต่งงานกับใครนอกจากเธอ เขาจะปกป้องเธออย่างสุดชีวิต และจะมอบความอบอุ่นที่สวยงามที่สุดในโลกนี้ให้เธอ...

น่าเสียดาย ทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่คนเปลี่ยนไป!

เหมือนซือเฮ่าเซวียนจะรู้สึกได้ถึงบางสิ่ง เขาหันกลับไปมอง เฟิงเชียนเสวี่ยรีบซ่อนหลังเสาทันที หัวใจของเธอเต้นเร็ว

เขาจะเห็นฉันไหม?

จะเห็นหรือยังนะ?

เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาช้าๆ จากด้านหลัง ...

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกประหม่ามาก เธอไม่ต้องการให้เขาเห็นรูปลักษณ์ที่ตกอับของเธอในตอนนี้

ฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ และหัวใจของเฟิงเชียนเสวี่ยเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเสียงฝีเท้าอยู่ที่ด้านหลังศีรษะของเธอ เธอรู้สึกกังวลและวิ่งหนีไป...

“เฮ้ เธอจะวิ่งทำไม! ”

ต้าเว่ยตะโกนมาจากด้านหลัง

เฟิงเชียนเสวี่ยหยุดวิ่ง เธอมองกลับไป ที่แท้ก็เป็นต้าเว่ยนี่เอง

ซือเฮ่าเซวียนเข้าไปในลิฟต์ตั้งนานแล้ว ลิฟต์แสดงหมายเลขชั้นหกสิบหก นั้นก็คือห้องประชุมในออฟฟิศของท่านประธาน

เฟิงเชียนเสวี่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกหลงทางเล็กน้อย

เขาจำเธอไม่ได้

ดูเหมือนว่าเธอจะถูกลืมจริงๆ...

"ครั้งแรกที่ได้เจอคนสำคัญก็เป็นแบบนี้แหล่ะ ตอนแรกฉันรู้สึกประหม่ามากกว่าเธอ แต่ฉันก็ค่อยๆ ชินกับมัน

ต้าเว่ยคิดว่าที่เฟิงเชียนเสวี่ยประหม่าเพราะเธอไม่เคยเห็นโลกกว้าง

“ขอบคุณนะคะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกขอบคุณมากที่เพื่อนร่วมงานในแผนกรักษาความปลอดภัยค่อนข้างเป็นมิตร

“พวกเราเดินไปตรวจทางนั้นกันเถอะ”

อรุณสวัสดิ์บ้าบออะไร นี่มันสิบโมงครึ่งแล้ว!

เยี่ยเจิ้นถิงเห็นดวงตาที่ขุ่นเคืองของเฟิงเชียนเสวี่ย และพูดอย่างประชดประชันว่า " บางทีตำแหน่งทำความสะอาดอาจเหมาะกับคุณมากกว่า "

“เอ้อ..”เฟิงเชียนเสวี่ยอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นเธอก็ทำคำนับทันที...

“อรุณสวัสดิ์ค่ะประธานเยี่ย ท่านเข้ามาที่บริษัทด้วยตัวเอง ลำบากแย่เลย...ท่านทานอาหารเช้ามาหรือยังคะ ให้ดิฉันไปซื้อมาให้ไหมคะ…”

“ ได้สิ ”เยี่ยเจิ้นถิงยิ้มและขยิบตาให้เยี่ยฮุย

เยี่ยฮุยก้าวไปข้างหน้าทันทีและพูดกับเฟิงเชียนเสวี่ย "ซาลาเปาทอดน้ำจากร้านซูอวิ๋นจี้, โจ๊กซี่โครงเนื้อจากหออวี้หลาน, ผักดองของเคียงของร้านชุ่ยลี่ว์ฟัง, กาแฟบดมือจากร้านกินซ่า...เท่านี้ก็พอ!”

“เอ้อ...”ดวงตาของเฟิงเชียนเสวี่ยเบิกตากว้าง ฟังแล้วก็อึ้งไปครู่หนึ่ง

“ลำบากคุณแล้ว!”

เยี่ยเจิ้นถิงเหลือบมองเธอคล้ายกับจะยิ้ม แล้วหันหลังเดินจากไป

บอดี้การ์ดหลายคนเดินตาม

" ส่งไปที่ห้องประชุม ชั้นหกสิบหกภายในครึ่งชั่วโมง "

หลังจากการกำชับเตือนของเยี่ยฮุย เขารีบตามเยี่ยเจิ้นถิงไปอย่างรวดเร็ว

เฟิงเชียนเสวี่ยอึ้ง เธอเพียงแค่พูดอย่างไม่ใส่ใจ เจ้าปีศาจเยี่ยนี้ให้เธอไปซื้ออาหารเช้าให้จริงๆ และยังคิดเงื่อนไขที่ทรหดอย่างนี้