สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 33

ภาพของอดีตนั้นค่อย ๆ ปรากฏชัดเจนขึ้นมา ขณะนี้เฟิงเชียนเสวี่ยเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง...

ไป๋ลู่พยายามยั่วยุให้แตกแยก แล้วเข้าไปแทนที่!

เรื่องราวดำเนินไปถึงขั้นนี้แล้วก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ตอนนี้ นอกจากเกลียดความใจง่ายของตัวเองในตอนนั้นแล้ว เฟิงเชียนเสวี่ยยังจะพูดอะไรได้อีก

ผู้คนตั้งใจวางกับดักเพื่อหลอกล่อเธอ แล้วเธอก็โง่พอที่จะกระโดดลงไป!

“ขอบคุณ” ไป๋ลู่ยิ้มและพูดว่า “แม้ว่าจะเป็นญาติกัน แต่ก็ต้องคิดบัญชีอยู่ดี ลูกของเธอตีลูกชายของฉันและทำกระจกรถฉันแตก เธอลองบอกมาสิว่าจะชดเชยยังไง”

“ที่แท้พวกคุณสองคนก็เป็นญาติกันนี่เอง” คุณครูจางรีบใช้โอกาสนี้จัดการเรื่องต่างๆ ให้ราบรื่น “ในเมื่อทั้งคู่เป็นญาติกัน งั้นก็ไกล่เกลี่ยกันเป็นการส่วนตัว...”

“ไกล่เกลี่ยกันเป็นการส่วนตัว?” ไป๋ลู่พูดขัดคุณครูจางและตะโกนออกไปด้วยความโกรธ “ลูกชายของฉันฐานะสูงส่ง มีเรื่องเกิดขึ้นในโรงเรียนอนุบาลของคุณ พวกคุณคิดว่าจะหนีจากการรับผิดชอบได้งั้นหรือ”

“ไม่ๆ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ...”

“ฉันโทรหาสามีของฉันแล้ว เขาจะมาที่นี่ในไม่ช้า”

ไป๋ลู่กดดันครูใหญ่หวงด้วยความเย่อหยิ่ง "ครูใหญ่หวงคะ ถ้าการตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ทำให้ฉันไม่พอใจขึ้นมา พวกคุณก็อย่าคิดว่าจะได้เปิดโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ต่อไป”

“หา?” ใบหน้าของคุณครูจางเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ

“พูดมาก” ครูใหญ่หวงรีบดุคุณครูจาง จากนั้นก็พูดเพื่อประจบไป๋ลู่ “อย่าพึ่งโกรธเลยคุณผู้หญิงซือ ฉันจะให้คำอธิบายกับคุณแน่นอน”

จากนั้นเธอก็พูดกับเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างจริงจังและไม่แยแส

“คุณแม่คะ ลูกๆ ของคุณใช้ไม่ได้เลยจริงๆ ขอความกรุณาให้คุณและลูกๆ ของคุณขอโทษคุณชายน้อยซือและคุณผู้หญิงซือด้วยค่ะ จากนั้นก็ชดเชยตามที่เห็นสมควร”

“ครูใหญ่หวงคะ เรื่องนี้ยังตรวจสอบไม่เสร็จเลย คุณสรุปผลแบบนี้มันไม่ค่อยสมควรหรือเปล่า” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่ง และไม่ถ่อมตัวจนดูต่ำต้อย

“คุณ…” ครูใหญ่หวงพูดไม่ออก

“ฉันคิดว่าเราควรทำความเข้าใจสถานการณ์กันก่อนดีกว่า” เฟิงเชียนเสวี่ยเดินไปถามเฉินเฉินและหลงหลง “ต้าเปา เอ้อร์เป่า เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“ใช่ครับ มันเป็นแบบนี้” เฉินเฉินและหลงหลงพยักหน้าพร้อมกัน

“เพื่อนๆ ในห้องก็เห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขาสามารถเป็นพยานให้ได้” ความคิดของเฉินเฉินชัดเจนมาก

“ลูกๆ บอกคุณครูหรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น” เฟิงเชียนเสวี่ยถาม

“บอกแล้วครับ” เฉินเฉินมองคุณครูจางด้วยความไม่พอใจ “ผมบอกไปหลายครั้งแล้ว เพื่อนๆ ในห้องก็เป็นพยานให้พวกเราแล้วด้วย คุณครูจางรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว”

เฟิงเชียนเสวี่ยหันไปมองคุณครูจาง

คุณครูจางดูจะละอายใจและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเธอสบตาเข้ากับสายตาแหลมคมของครูใหญ่หวงแล้ว เธอก็ก้มศีรษะลงด้วยความขี้ขลาด

“พวกเขาบอกว่าใช่ก็แปลว่าใช่แล้วหรือ” ไป๋ลู่ยิ้มเยาะเย้ย “เห็นได้ชัดว่าพวกเขาสองคนรังแกลูกชายของฉันด้วยกัน”

“ฉันเชื่อลูกๆ ของฉัน พวกเขาไม่เคยโกหกหรือทะเลาะกับคนอื่นๆ ” เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปที่ซือมู่เฟิง “จะว่าไปแล้ว คุณชายน้อยของเธอยังแต่งตัวเรียบร้อย ผมก็ไม่ยุ่งเหยิง มองยังไงก็ไม่เหมือนคนที่ถูกทุบตีมา”