สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 330

"ใช่ ใช่ ใช่!" หลงหลงตอบสวนมาอย่างตื่นเต้น โดยที่เกี๊ยวกุ้งยังคงอยู่ในปากของเขา " มันต้องเป็นเจ้านายนิสัยเสียคนนั้นที่กักขัง หม่ามี๊ไว้ที่บริษัทและไม่ยอมให้หม่ามี๊กลับบ้าน"

"อือๆ" ใบหน้าเล็กๆ อ้วนๆ ของเย่ว์เย่ว์เต็มไปด้วยน้ำตา เธอเม้มปากและพูดอย่างน้อยใจว่า "ฉันเคยเห็นผู้ชายคนนั้นมาก่อน เขาดุร้ายมาก เขาเกือบจะบีบคอ ซื่อเป่าน้อยตาย ฉันเกลียดเขา!"

"ตอนที่เขามาที่โรงเรียนอนุบาล เขาก็ดูหยิ่งและไม่ได้คุยกับฉันด้วยตัวเอง แต่ขอให้ลูกน้องเขาคุยกับฉัน" เฉินเฉินขมวดคิ้วและพูดด้วยความชังว่า " ฉันก็เกลียดเขาเหมือนกัน!"

"คนไม่ดี" หลงหลงกำกำปั้นเล็กๆ ของเขาแล้วพูดอย่างโกรธเคือง "กล้าดียังไงมารังแกหม่ามี๊แล้วก็ต้าเป่า ซานเป่าและซื่อเป่าน้อยของฉัน คราวหน้าให้ฉันเจอเขาแล้วฉันจะสั่งสอนเขาสักหน่อย"

"คนๆ นี้คือใครกัน เขาถึงขั้นรังแกผู้หญิงและเด็ก" คุณท่านเยี่ยก็รู้สึกไม่พอใจเช่นกันเมื่อได้ยินเด็กๆ พูด "บอกฉันสิ ฉันจะสั่งสอนเขาให้พวกเธอเอง"

" คุณปู่ คุณแก่อายุเยอะแล้ว สู้เขาไม่ไหวหรอกฮะ" หลงหลงมองไปที่คุณท่านเยี่ยและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ชายคนนั้นมีบอดี้การ์ดมากมาย เขาสูงและดูดุร้ายมาก"

"ใช่ ดวงตาของเขาน่ากลัว..." เย่ว์เย่ว์นึกถึงคนร้ายที่เธอเห็นในห้างสรรพสินค้าและเธอก็ยังรู้สึกกลัว "ดวงตาของเขาเหมือนกับราชสีห์และราวกับว่าเขาต้องการจะกินฉัน"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ปากเล็กๆ ของเย่ว์เย่ว์ก็บึ้งอีกครั้ง น้ำตาของเธอคลอ เธอน่าสงสารมาก...

"โอ้ หนูน้อยไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัวนะ" คุณท่านเห็นเด็กน้อยเป็นแบบนี้ก็ใจแทบสลายเขารีบอุ้มเย่ว์เย่ว์ไว้ในอ้อมแขนและปลอบ " ไม่สำคัญว่าเขาจะเป็น สิงโตหรือเสือ ปู่จัดการได้"

"ใช่แล้ว คุณปู่ของพวกหนูเก่งกาจมาก" เยี่ยเซินหัวเราะอยู่ข้างๆ "ไม่มีใครในโลกนี้ที่เขาจัดการไม่ได้!"

"จริงเหรอฮะ" หลงหลงเริ่มสนใจเขาเอนตัวไปดึงเสื้อของคุณท่านเยี่ยแล้วถามว่า "คุณปู่ต่อสู้เป็นไหมฮะ"

"คุณปู่..." เย่ว์เย่ว์น้ำตาไหลและยื่นมือป้อมๆ ของเธอไปกอดคอคุณท่านเยี่ยและเริ่มร้องไห้

"เด็กดีเอ๋ย อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้" ใจของคุณท่านแทบสลาย เขารีบใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาของเย่ว์เย่ว์ "พอปู่เห็นหนูร้องไห้ หัวใจดวงนี้ของปู่ก็เจ็บ"

"คุณปู่ฮะ ขอบคุณนะฮะ" หลงหลงเริ่มคัดจมูกแล้วตาของเขาก็แดง แต่เขาพยายามที่จะไม่ให้น้ำตาไหล "คุณใจดีกับพวกเรามาก พอผมโตผมจะปกป้องคุณเอง!"

"ผมด้วย" เฉินเฉินตบอกอย่างภูมิใจและพูดอย่างเคร่งขรึม "พอเราโต เรามาปกป้องคุณปู่ด้วยกันเถอะ"

"เด็กดี ดี โอเค" คุณท่านเยี่ยรู้สึกประทับใจมากเขาเอาแขนโอบเด็กทั้งสามไว้และพูดกับคนที่อยู่ข้างหลังเขาว่า " พวกนายทุกคนจำไว้นะว่าเด็กสามคนนี้สนิทกับฉันมากกว่าหลานแท้ๆของฉันอีก จากนี้ไปใครก็ห้ามรังแกพวกเขา"