สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 346

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณเฟิง"

หมอเหลยหวี่เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม ตามด้วยพยาบาลสองคนที่ถือกล่องยามา

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ!" เฟิงเชียนเสวี่ยเข้าใจทันทีที่เยี่ยฮุยพูดก่อนหน้านี้ หมอเหลยอวี่นั่นเองที่มารักษาอาการบาดเจ็บที่เอวให้เธอ

"คืนนี้จะมารักษาอาการบาดเจ็บที่เอวให้คุณ ก็เลยพาคุณแม่จูกลับมาดูเด็กๆ ตอนสายๆเธอก็ยังต้องกลับไปรักษาต่อที่โรงพยาบาล" หมอเหลยอวี่อธิบายด้วยรอยยิ้ม

“โอ้ย ป่วยนิดหน่อย ไม่จําเป็นต้องเข้าโรงพยาบาลเลย" แม่จูรีบพูดว่า "ให้ฉันอยู่บ้าน มองดูคุณหนูและเด็ก ๆ ฉันก็มีความสุขแล้ว"

"ไม่ได้นะคะ แม่จู" เฟิงเชียนเสวี่ยมีสีหน้าที่บึ้งตึงและจริงจัง "แม่จูต้องเข้าโรงพยาบาลและรับการรักษาให้ดี ๆ แม่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกๆสิคะ "

"คุณหนู..."

"คุณยาย พวกเราจะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลบ่อย ๆ ยายต้องรักษาตัวให้ดี ๆ นะ"

เฉินเฉินเงยหน้าศีรษะเล็ก ๆ ให้กําลังใจแม่จู

"คุณยายป่วยเหรอคะ" เย่ว์เย่ว์เพิ่มเริ่มเข้าใจ รีบพูดต่อหน้าแม่จู"คุณยายคะ ป่วยก็ต้องยอมไปหาหมอนะคะ เมื่อก่อนตอนหนูป่วย ยายก็บอกหนูแบบนี้นะ"

"ก็ได้ ก็ได้!" แม่จูเห็นทุกคนพูดแบบนี้ ได้แต่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "ยายคนนี้จะไปหาหมอ!"

"แค่นี้ก็จบแล้ว..." เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มอย่างปลื้มใจ "วันนี้ก็ถือว่าเป็นวันหยุดครึ่งวันแล้วกันนะ จะได้อยู่เป็นเพื่อนเด็กๆได้"

"ใช่สิ พวกคุณยังไม่ได้กินอาหารเช้าใช่ไหม เดี๋ยวฉันจะไปทําให้พวกคุณเดี๋ยวนี้เลย"

จูหม่าเป็นคนทํางานหนัก รีบพับแขนเสื้อขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องครัว

"เอ๊ะ!" เฟิงเชียนเสวี่ยดึงเธอไว้ทันที "คุณเป็นคนไข้ ต้องพักผ่อนให้เพียงพอค่ะ"

"ใช่ ใช่ ตอนนี้ห้องครัวถูกพวกเราจองแล้ว คุณไปเล่นกับเด็กๆอย่างสบายใจเถอะค่ะ"

ทั้งคุณหมอและพยาบาลต่างพูดด้วยรอยยิ้ม

"นี่คือ..." แม่จูชี้ไปที่พวกเธอ และมองเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างสงสัย

"คือ..." เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอย่างกระอักกระอ่วน"คนที่จัดให้เด็กสามคนนี้"

"พวกเราส่งมากลางคืนตลอดเลยครับ" คุณหมอหวงรีบอธิบาย

แม่จูขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

อย่างน้อยๆวันหลังก็ไม่กล้าไปยั่วโมโหกับเขา หรือไม่กล้าขัดความต้องการใดๆ ของเขาจริงๆ

ไม่อย่างนั้น เรื่องความจริงที่เป็นเท็จ ก็อาจจะกลายเป็นความจริงในที่สุด

เธอแพ้ไม่ได้!

"เฮ้อ..." หมอเหลยอวี่ถอนหายใจและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ฉันก็ไม่รู้นะคะ ว่าทําไมคุณถึงเข้าใจคุณหวังผิด จริง ๆ แล้วเขา..."

"เก๊าะๆๆ!"

เสียงเคาะประตูดังมาจากข้างนอกก่อนที่หมอเหลยอวี่จะพูดจบ

จากนั้นแม่จูก็ผลักประตูเข้ามา "คุณหนู แผลที่เอวคุณเป็นไงบ้างคะ"

"ดีขึ้นมากแล้วค่ะ" เฟิงเชียนเสวี่ยรีบพูด"แม่จูนั่งลงก่อนสิคะ”

"งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ" หมอเหลยอวี่ออกไปพร้อมกับคณะแพทย์

เมื่อประตูปิดลง แม่จูรีบดึงเฟิงเชียนเสวี่ยพูดว่า แผลของคุณถูกคนร้ายทำหรือเปล่าคะ?”