สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 380

เฟิงเชียนเสวี่ยเตรียมจะไปทานข้าวล่างตึก เหวินลี่เอาเอกสารฉบับหนึ่ง มาหาเธอด้วยตัวเอง “เอาเอกสารนี้ไปส่งที่ห้องทำงานท่านประธาน”

เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้วพร้อมทั้งรับเอกสารมา เธอรู้ เฟิงเชียนเสวี่ยอยากพบเธอ

ไม่เช่นนั้น เอกสารที่สำคัญเช่นนี้ เหวินลี่มาส่งให้ด้วยตัวเองแล้ว ทำไมจะต้องให้เธอมาส่ง

“รีบไปรีบกลับ”เหวินลี่พูดแฝงไปด้วยความหมายว่า “ชั้น66มีงานแถลงข่าวสำคัญมากตอนบ่ายโมง ประธานหลิงทานอาหารอยู่ชั้น17 ขึ้นมาทุกเมื่อ”

“ทราบแล้วค่ะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกว่าเหวินลี่รู้ความสัมพันธ์ของเธอและเยี่ยเจิ้นถิงแล้ว ตอนนี้น่าจะสบประมาทเธอมาจากในใจ เพราะงั้นถึงเปลี่ยนแปลงท่าที

เฟิงเชียนเสวี่ยมาถึงห้องทำงานท่านประธานอย่างมีเรื่องหนักอกหนักใจ เห็นเยี่ยฮุยอยู่นอกประตู

“คุณเฟิง นี่คือ”เยี่ยจวินชี้เอกสารในมือของเธอ

“พี่เหวินให้ฉันมาส่งนะ”เฟิงเชียนเสวี่ยพูดเสียงเบาๆ

“เข้าใจแล้ว” เยี่ยจวินหลีกทางให้

เฟิงเชียนเสวี่ยเคาะประตู ประตูก็เปิดออกเองแล้ว

คอมพิวเตอร์ของเยี่ยเจิ้นถิงเชื่อมต่อกับกล้องวงจรปิด มองเห็นว่าใครเคาะประตูด้านนอก

เฟิงเชียนเสวี่ยเดินเข้าไป นำเอกสารวางตรงหน้าของเยี่ยเจิ้นถิง “เอกสารที่คุณต้องการค่ะ”

“นั่ง”เยี่ยเจิ้นถิงกำลังจุดซิการ์

“ที่นี่คือบริษัท”เฟิงเชียนเสวี่ยพูดเตือน

เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้สนใจเธอ จุดซิการ์ ออกแรงสูบ พ่นวงแหวนควันต่อหน้าเธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้ว ใช้มืออุดจมูก “ทำไมเหรอ งานแถลงข่าวไม่ราบรื่นเหรอ”

เธอรู้ เขาไม่ค่อยสูบซิการ์ ทุกครั้งที่สูบ อารมณ์น่าจะไม่ดี

“ในโลกของผม ไม่มีเรื่องไหนที่ไม่ราบรื่น”เยี่ยเจิ้นถิงน้ำเสียงทะนงตน

“งั้นคุณ…”

“คุณท่านบีบให้แต่งงาน”

เฟิงเชียนเสวี่ยสูบซิการ์ มองปฏิกิริยาของเธอ ผ่านควันบุหรี่ที่อบอวลอย่างสงบเยือกเย็น

เฟิงเชียนเสวี่ยตกตะลึงเล็กน้อย นัยน์ตาสาดส่องความลนลานออกมา ทันใดนั้นก็สงบลงทันที ถามอย่างนิ่งๆ “กับประธานหลิงเหรอ”

เยี่ยเจิ้นถิงคว้ามือของเธอไว้ทันที ให้เธอรับรู้ถึงความรู้สึกที่เจ็บปวดเช่นนี้ไปพร้อมกับเขา แถมยังยิ้มเยาะอย่างน่าสะพรึงกลัว “เฟิงเชียนเสวี่ย จำไว้นะ ทั้งชีวิตนี้ของคุณ อย่าได้คิดที่จะหนีไปจากฝ่ามือของผม！”

“ปล่อยฉันนะ ปวดจัง…”

เฟิงเชียนเสวี่ยถูกความร้อนจนน้ำตาไหลริน

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยเธอไป แถมยังกดเธอไว้บนโต๊ะ อุดปากเธอด้วยความโมโห มือข้างหนึ่งยื่นเข้าไปใต้กระโปรง ฉีกกางเกงใน ของเธอออก ล่วงล้ำอย่างกำเริบเสิบสาน ครอบครอง…

“เยี่ยเจิ้นถิง คุณไอ้โรคจิต！！！”

เฟิงเชียนเสวี่ยทุบที่หน้าอกของเขาอย่างโมโห กลับไม่สามารถต้านทาน การล่วงล้ำของเขาได้

แสงแดดสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างยาวจรดพื้น ดึงเงาร่างของพวกเขาให้ยาวขึ้น

ร่างกายที่เกี่ยวพันอยู่ด้วยกัน ราวกับเถาวัลย์สองเส้นที่เกี่ยวพันความเป็นความตาย ไม่สามารถตัดออกจากกันได้…

เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องมองเฟิงเชียนเสวี่ยด้วยดวงตาที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตา ท่าทางที่โมโหและดุร้ายของเขา ไม่นานก็ถูกกามารมณ์เข้ามาแทนที่ เพลิดเพลินกับเรือนร่างที่งดงามของเธออย่างหลงใหล

เธอเกลียดเขา ความพัวพันที่จิตวิปริตแบบนี้ ทำให้เธอหวาดกลัว…

เพียงแค่คิดอยากจะหนี…