สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 381

“เจิ้นถิงล่ะ”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงของหลิงหลงแผ่ซ่านมาจากข้างนอก

“คือว่า คุณชายเยี่ยกำลังจัดการเอกสารสำคัญครับ” เยี่ยฮุยรีบขวางเธอไว้ “น่าจะใกล้เสร็จเรียบร้อยแล้ว อีกเดี๋ยวไปที่ห้องประชุมเลย”

“เขายังไม่ทานข้าวเที่ยงเลยนะ”หลิงหลงยกแซนวิสในมือขึ้นมา ยิ้มพร้อมพูดว่า “นี่ฉันลงครัวไปทำด้วยตัวเองเลย เอามาให้เขาลองชิมดู”

“ขอบคุณสำหรับความห่วงใยของคุณหลิง” เยี่ยฮุยยิ้มค่อนข้างแข็งทื่อ “คุณเอามาให้ผมก็ได้แล้ว อีกเดี๋ยวผมนำไปให้เขา คุณไปพักผ่อนเถอะ”

“ฉันเข้าไปไม่ได้เหรอ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลิงหลงเยือกเย็นลงทันที หันมองที่ประตูใหญ่ เหมือนว่ามองทะลุประตูได้ยังไงอย่างนั้น เห็นภาพด้านใน…

“เฟิงเชียนเสวี่ยอยู่ด้านในใช่ไหม”

ตอนที่พูดประโยคนี้ เธอยังคงยิ้มอยู่ เพียงแต่สายตาเปลี่ยนเป็นหนาวเย็นอย่างผิดปกติ

“คือว่า…”เยี่ยฮุยลนลานมาก แถมยังพูดโกหกไม่เป็นอีก

“ไม่เป็นไร ผู้ชายไง มีโอกาสก็เล่นสนุกบ้างเป็นครั้งคราว เข้าใจได้ ”หลิงหลงยิ้มยกมุมปาก ส่งแซนวิสให้เยี่ยฮุย “อย่าลืมบอกเขานะ ฉันเป็นคนทำเอง”

“ครับๆๆ ผมทราบแล้ว”เยี่ยฮุยพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

“ฉันไปห้องประชุมก่อนนะ ให้เขาใจเย็นๆ ไม่ต้องรีบร้อน”

หลิงหลงยิ้มอย่างสวยงาม หันหลังอย่างสง่างาม รีบก้าวเท้าออกไป

เยี่ยฮุยพ่นลมหายใจอย่างโล่งอก เช็ดเหงื่อบนหน้าผาก อุทานในใจ ผู้หญิงคนนี้ สุดยอดจริงๆ！

…

ผ่านไปนาน เยี่ยเจิ้นถิงถึงได้หยุดการกระทำที่กำเริบเสิบสาน หันหลังไปจัดเสื้อผ้า

เฟิงเชียนเสวี่ยสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย ลุกขึ้นยืนคิดอยากจะเดินออกไป

“คุณคิดจะเดินออกไปแบบนี้เหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงตวาดอย่างเยือกเย็น “ไปทำความสะอาดที่ห้องน้ำสักหน่อย”

เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องมองเขาอย่างโมโหแวบหนึ่ง เดินเข้าไปในห้องน้ำ

เธอใช้น้ำอุ่นล้างตัว หลงเหลือรอยแดงเป็นจ้ำๆ บนผิวที่ขาวเนียน เห็นได้ชัดว่าเขาออกแรงแล้ว

เธอมองตัวเองที่หน้ากระจก รู้สึกค่อนข้างแปลกหน้า

เธอเหนื่อยจริงๆ ไม่อยากเป็นแบบนี้ต่อไปอีกแล้ว…

เขามักจะบ้าคลั่งโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ครอบครองเธออย่างกำเริบเสิบสาน ไม่เคยรู้จักเคารพให้เกียรติ และก็คำนึงถึงความรู้สึกของเธอ

เยี่ยเจิ้นถิงดื่มเหล้าอึกหนึ่ง พูดกับตัวเองโดยไม่สนใจผู้ฟัง “ยีนของตระกูลเยี่ยของเราแข็งแกร่งมาก ขอแค่เป็นลูกของตระกูลเยี่ย ก็แทบจะออกมาพิมพ์เดียวกัน！”

เฟิงเชียนเสวี่ยหัวใจสั่นไหว จู่ๆ เธอก็เข้าใจความหมายของเยี่ยเจิ้นถิงแล้ว…

เขาหมายความว่า ซานเป่า หน้าตาไม่เหมือนเขา！

นี่ก็เป็นเหตุผล ที่เธอสามารถหลอกเขาได้ในตอนนั้น และเขาไม่เคยคิดอยากจะไปตรวจสอบประวัติชีวิตของพวกเขาจริงๆ…

ที่แท้ เขารับรู้จากข้างในใจ ซานเป่าไม่ใช่ลูกของเขา

ไม่เช่นนั้น ทำไมถึงไม่เหมือนเขาล่ะ

จริงๆ แล้วซานเป่าหน้าตาเหมือนเฟิงเชียนเสวี่ยมากกว่า บางที ยีนของตระกูลเธออาจจะแข็งแกร่งยิ่งกว่า

พ่อบอกว่า เธอแทบจะมีหน้าตาเหมือนแม่มาก…

บางที ยีนของตระกูลแม่ก็อาจจะแข็งแกร่งมาก

“ผมก็เคยสงสัยว่าลูกชายสามคนนั้นเป็นลูกชายของผม แต่เมื่อมองหน้าของพวกเขา ผมก็ล้มเลิกความคิดนี้ ” เยี่ยเจิ้นถิงยิ้มเยาะตัวเอง “คุณท่านบอกว่าพวกเขาเหมือนผม ผมถึงขั้นเคยคิดว่า บางที การถ่ายทอดทางพันธุกรรมนี้ก็อาจจะมีช่วงที่เกิดปัญหา”

“คุณอยากจะพูดอะไร”เฟิงเชียนเสวี่ยแอบรู้สึกไม่สบายใจ

“ผมถามเป็นครั้งสุดท้าย ”เยี่ยเจิ้นถิงมองมาที่เธออย่างลึกซึ้ง พูดถามอย่างชัดเจน “พวกเขา ใช่ลูกของผมหรือเปล่า”