สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 431

เมื่อขึ้นรถแล้ว เย่ว์เย่ว์ก็โบกไม้โบกมือไปทางร้านกาแฟโดยไม่รู้ตัว

ซื่อเป่าน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนร้องเรียก “หม่ามี้ หม่ามี้!”

คุณท่านเยี่ยมองตามสายตาของเย่ว์เย่ว์ไป เฟิงเชียนเสวี่ยรีบหันกลับไปพร้อมกาแฟที่ถืออยู่ และหันหลังให้ถนน

โชคดีที่วันนี้เธอสวมเสื้อผ้าตัวเก่าเมื่อนานมากแล้ว และสวมหมวกแก๊ป ต่างจากที่คุณท่านเคยเห็นมาก่อนอย่างสิ้นเชิง เขาคงจำไม่ได้เสียด้วยซ้ำ

“แม่กลับมาแล้วเหรอ?” คุณท่านเยี่ยถามอย่างไม่ได้คิดอะไร

“หม่ามี้อยู่...”

“หม่ามี้ซื้อของอยู่ที่ร้านยาหน้าตรงทางเข้าหมู่บ้านไงฮะ” เฉินเฉินพูดต่อจากเย่ว์เย่ว์ “คุณปู่ระวังล้มฮะ”

“ได้สิ หนูก็ระวังด้วยล่ะ” คุณท่านเยี่ยไม่ได้ใส่ใจนัก และจูงเฉินเฉินขึ้นรถ

หลังจากนั้นไม่นาน เฟิงเชียนเสวี่ยก็หันหน้าไปอย่างระมัดระวัง เมื่อมองเห็นว่ารถของคุณท่านเยี่ยขับออกไปแล้ว สุดท้ายเธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก และถือขวดน้ำเก็บอุณหภูมิกับข้าวของต่างๆ กลับบ้าน

พยาบาลผู้ดูแลทั้งสามคนยังรอเด็กๆ กลับมาอยู่ตรงทางเข้า แต่เฟิงเชียนเสวี่ยบอกว่าเด็กๆ ไปทานอาหารกับคุณท่าน ทำให้วันนี้พวกเธอได้หยุดต่อโดยไม่ต้องรอ

เหล่าพยาบาลผู้ดูแลบอกว่า เดี๋ยวจะมาใหม่ในตอนที่เด็กๆ กลับมาถึงบ้านแล้ว

เฟิงเชียนเสวี่ยกลับมาถึงบ้าน เก็บกวาดง่ายๆ อยู่ครู่หนึ่ง และนั่งลงตรงโต๊ะเขียนหนังสือเพื่ออ่านเอกสารชำระเงินของโรงพยาบาล

เธอคำนวนดูแล้ว นอกจากหนึ่งแสนหยวนที่จ่ายไปก่อนหน้านี้ ยังเป็นหนี้โรงพยาบาลอยู่อีกหลายหมื่น ตอนนี้เธอไม่มีเงินติดตัวเลย ยังไงเธอก็ต้องถอนเงินมาอีกถึงจะพอ

ในขณะที่เธอกำลังเตรียมจะติดต่อหาที่ปรึกษาทางการเงินของสวิตเซอร์แลนด์ เกาถิงก็โทรมา “พี่ ข่าวดีน่ะ ฉันติดต่อเพื่อนคนหนึ่งได้ เธอมีงานแต่งระดับไฮเอนด์อยู่สองสามงาน ต้องการคนไปเล่นเปียโนน่ะ ค่าตัวงานละสองพัน พี่ไปเล่นได้ไหม?”

“ได้สิๆ ได้แน่นอน” เฟิงเชียนเสวี่ยดีใจกับเรื่องที่เธอคาดไม่ถึงเลยว่าจะได้ยิน

“คืนนี้จะมีหนึ่งงาน เริ่มตั้งแต่หกโมงเย็น ฉันจะไปกับพี่ด้วย จะไปแนะนำพี่ให้ก่อน”

“ได้ๆ ๆ งั้นเรามาเจอกันตอนห้าโมงครึ่งนะ”

เมื่อว่าฉันไปหาเธอ เล่าสถานการณ์ของพี่ให้เธอฟัง เธอบอกว่าให้พี่ลองเล่นสักสองสามเพลง ถ้าทำได้ คราวหลังจะหางานพาร์ทไทม์ให้พี่เพิ่มอีก”

“ดีจังเลย” เฟิงเชียนเสวี่ยดีใจจนล้มปริ่ม “ถิงถิง ขอบคุณนะ เธอช่วยฉันได้มากจริงๆ ”

“พี่เป็นลูกสาวของประธานเฟิง แล้วก็ช่วยฉันไว้ด้วย เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ แล้วพี่ก็ยังเกรงใจฉันอีก” เกาถิงพูดยิ้มๆ “พี่ไม่ช่วยพาฉันไปหาหมอด้วยเลยล่ะ?”

“เออใช่ วันนี้ฉันเอาเคสของป้าให้เพื่อนที่เป็นหมอดูแล้ว เธอบอกว่าจะไปปรึกษากับหมอในแผนกให้ แล้วก็จะให้คำตอบฉันภายในสองวัน”

“ขอบคุณนะ”

“เราเป็นพี่น้องซี้ปึ๊กกันนี่ ไปลุยด้วยกันเถอะ”

เกาถิงพาเฟิงเชียนเสวี่ยไปหาพี่ฟางคนนั้น และพี่ฟางกำลังยุ่งอยู่กับการแจกจ่ายงาน เมื่อเห็นเฟิงเชียวเสวี่ย ก็ชี้ไปที่เปียโนแล้วพูดว่า “เล่นให้ฉันฟังเพลงนึงสิ”

“ได้ค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยขึ้นมาแสดงบนเวทีโดยทันที และเล่นเพลง ซิมโฟนี ออฟ เฟท ของเบโธเฟน ซึ่งมันสามารถดึงดูดความสนใจของผู้ชมได้ในทันที บรรดาบุคลากรพนักงานต่างอึ้งกันหมดเมื่อได้ฟัง