สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 438

“ขอบคุณค่ะคุณหนู” แม่จูมองไปทางกับข้าวที่ยังดูดี ยิ้มจนแก้มปริ “เด็กๆ บอกว่าฝีมือการทำอาหารของคุณพัฒนา ตอนแรกฉันไม่เชื่อ แต่ตอนนี้รู้แล้วยว่ามันเป็นเรื่องจริง ทั้งแกงทั้งกับข้าว ดูดีเลยนะ

“ฮ่าๆๆ อาหารเช้าวันนี้ ฉันยังทำไม่ดีเลย”

เฟิงเชียนเสวี่ยเล่าเรื่องเศร้าที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าให้แม่จูฟังอย่างเขินอาย

แม่จูได้ยินก็หัวเราะเสียงดัง แล้วสอนเธอห่อซาลาเปาลูกหมูและทำไก่ข้าวเหนียวอย่างใจเย็น…

เฟิงเชียนเสวี่ยรับฟังอย่างตั้งใจ พร้อมกับจดลงในโทรศัพท์ สาบานว่าพรุ่งนี้จะต้องทำอาหารเช้าที่มันดูได้ให้กับเด็กๆ

แม่จูมองไปที่เธออย่างภูมิใจ “ก่อนหน้านี้ที่ฉันป่วย ฉันกังวลมากเลย กลัวว่าฉันไม่อยู่บ้าน แล้วเด็กๆ ทั้งสามจะไม่มีคนดูแล คุณเองก็ดูแลไม่ไหว แต่ตอนนีัเห็นคุณจัดการได้ดีขนาดนี้ ฉันเองก็วางใจ”

“ไม่สักหน่อย ตอนนี้ฉันเองก็ยังจัดการไม่ดี…”เฟิงเชียนเสวี่ยจับมือของเธอพร้อมออดอ้อน “ฉันและเด็กๆ ต่างอยากให้คุณรีบหายดี แล้วรีบกลับบ้านได้แล้ว”

“ได้เลย!” แม่จูพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง “รอให้ฉันหายดี ฉันจะกลับไปทันที เมื่อเช้าฉันเพิ่งถามคุณหมอเหลย คุณหมอเหลยบอกว่าอีกหนึ่งเดือนครึ่งก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

“งั้นก็ดี พวกเราทุกคนรอคุณอยู่”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้ความคิดของแม่จูดี คนเราต้องถูกต้องการถึงจะมีความอิ่มเอมและภูมิใจ

“คุณหนู คุณยังไม่ได้ทานข้าวสินะ? มาทานด้วยกันสิ”

“ได้เลย”

นายบ่าวทั้งสองกำลังเตรียมจะกินข้าว จู่ๆ ด้านนอกก็มีเสียงคำรามอันเกรี้ยวกราดส่งมา “ห้ามฉันไว้ทำไม? ไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใคร? หลบไปซะ”

ร่างของเฟิงเชียนเสวี่ยสั่นคลอน เสียงนี้มัน คุ้นเคยมาก…

“คุณหลิง คุณมาหาคุณหมอเหลยใช่ไหมคะ ฉันไปตามเขาให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

“ฉันไม่ได้มาหาคุณหมอเหลย ไม่ต้องเรียกแล้ว”

“บริสุทธิ์? เธอยังมีความบริสุทธิ์อีกงั้นเหรอ?” หลิงหลงเหมือนได้ยินเรื่องขบขันที่ตลกที่สุดในโลก”ยัยแก่ แกคงยังไม่รู้สินะ เฟิงเชียนเสวี่ยน่ะเป็นมือที่สาม มันแย่งสามีฉัน…”

“เหลวไหล ไม่มีทาง” แม่จูตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด “คุณหนูของเราเป็นคนดี เธอไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่”

“มันเป็นคนไร้ยางอาย ที่เอาผู้ชายทุกคนเป็นผัว!!” หลิงหลงด่ากราดอย่างเกลียดชัง “เริ่มจากการอ่อยเฮ่าเซวียน จนพวกเขาต้องหย่ากัน จากนั้นก็ไปอ่อยฉู่จื่อมั่ว แล้วตอนนี้ก็มาอ่อยสามีฉันอีก…”

“สามีคุณ?” ในที่สุดเฟิงเชียนเสวี่ยก็กล่าวค้านอย่างเหลืออด “เยี่ยเจิ้นถิงแต่งงานกับคุณแล้วงั้นเหรอ? ถึงได้เป็นสามีคุณน่ะ?”

“พวกเรากำลังจะหมั้นกันแล้ว…”

“กำลังจะ ก็ยังไม่ได้หมั้นกันนี่นา?” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดขัดหลิงหลง พร้อมพูดด้วยโทสะ “อีกอย่าง เขาอยู่กับฉันมาก่อน คนเป็นมือที่สาม คือคุณมากกว่า!”

“ยัยสำส่อน!” หลิงหลงโกรธจนถึงขีดสุด จึงฟาดมือไปที่ใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยหนึ่งฉาบ

เฟิงเขียนเสวี่ยถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว จึงสะดุด จนเกือบล้มลงบนพื้น…