สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 441

“คุณเฟิง!” พยาบาลทักทายเฟิงเชียนเสวี่ย จากนั้นก็จากไป

ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงแค่เฟิงเชียนเสวี่ยและแม่จู

เฟิงเชียนเสวี่ยเดินไปจับมือของแม่จูเอาไว้ เธอรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก “ฉันทำคุณเดือดร้อน”

“ยัยเด็กบื้อ คนบ้านเดียวกันจะเดือดร้อนได้ยังไง?” แม่จูพูดอย่างเคืองๆ”เด็กผู้หญิงคนนั้นดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดี ก้าวร้าวเกเร พูดจาทำร้ายจิตใจ”

“แต่ว่า…” เฟิงเชียนเสวี่ยอยากจะอธิบายเรื่องระหว่างเธอและเยี่ยเจิ้นถิง แต่กลับไม่รู้ว่าควรพูดจากไหนดี

“เรื่องของความรู้สึก ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้คนอื่นฟัง” แม่จูจับมือของเฟิงเชียนเสวี่ยเอาไว้ “คุณมีการตัดสินใจของคุณ แม่จูเชื่อคุณหนูตลอด คุณเป็นผู้หญิงที่ดี ไม่มีทางทำเรื่องร้ายๆ แน่”

“ขอบคุณนะคะ แม่จู…” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกซาบซึ้งมาก

“เมื่อกี้ฉันคิดมาโดยตลอด ว่าพ่อของเด็กผู้หญิงคนนั้นคือใคร เหมือนฉันเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อน แต่ติดยังไงก็คิดไม่ออก” แม่จูตบหัวของตนเอง “ฉันต้องเคยเจอเขามาก่อนแน่ เคยเจอแน่ๆ…”

“เมื่อกี้เขาถามถึงคุณพ่อ หรือเขาเคยร่วมมือทางธุรกิจกับคุณพ่อมาก่อน?”

เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกว่าหลิงเฟิ่งเซียวแปลกๆ ครั้งแรกที่เจอกัน เขาก็จ้องเธอเขม็ง หนำซ้ำยังสืบหาชื่อของเธอจากเยี่ยฮุยอีก

ตอนนั้น เธอคิดว่าเขาแค่อยากเอาคืนเธอแทนหลิงหลง แต่ตอนนี้ดูแล้วเขาก็เป็นคนมีเหตุผลดี ไม่น่าจะเป็นคนเลวอะไร เพียงแต่ คำถามแปลกๆ ที่เขาถามเมื่อครู่ ทำเอาเธอรู้สึกไม่สบายใจ

“ไม่น่าใช่” แม่จูส่ายหัว “คุณก็รู้ ฉันรับผิดชอบเรื่องในบ้านมากกว่า แทบไม่เคยไปที่บริษัทเลย คุณท่านเองก็ไม่เคยพาพาร์ทเนอร์ธุรกิจกลับบ้าน ดังนั้น ถ้าเป็นด้านธุรกิจ ฉันน่าจะไม่เคยเห็นมาก่อน”

“ก็ถูก” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า “เอาล่ะ คิดไม่ออกก็เลิกคิดได้แล้ว พักผ่อนก่อน เดี๋ยวฉันไปซื้อของกินมาใหัคุณ”

“เห้อ เสียดายกับข้าวที่คุณทำกับมือ คุณตุ๋นแกงมานานขนาดนี้ ฉันไม่ได้กินสักคำเลย”

แม่จูมองไปทางกระเพาะปลาและเนื้อวัวผัดที่หกเต็มพื้น รู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก

เก้าโมง การแสดงจบลงอย่างเป็นทางการ เธอได้รับเงินแล้ว จึงเลี้ยงปิ้งย่างเกาถิงที่ร้านอาหารเล็กๆ ใกล้ๆ

พร้อมทั้งส่งแผนการรักษาที่อวี่เหลยให้มาให้เกาถิงด้วย เกาถิงมองอย่างละเอียด ก็ทำการตัดสินใจในทันที “พี่คะ ช่วยบอกคุณหมอเหลยที ฉันจะย้ายโรงพยาบาลให้แม่ ไม่ว่าจะเสียเงินมากขนาดไหนก็ยอม”

“อื้ม ฉันเองก็คิดแบบนั้น” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า “เรื่องเงินเธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะหาวิธีกับเธอเอง หลักๆ เลยคือเพื่อรักษาคุณแม่เกาให้หายดี”

“ขอบคุณนะ” เกาถิงรู้สึกซาบซึ้งมากๆ

“ยัยบ๊อง คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องเกรงใจ เอาแบบนี้ พรุ่งนี้เธอมาที่โรงพยาบาลฉือซิน เดี๋ยวฉันแนะนำเธอให้กับคุณหมอเหลย เธอก็ลองคุยกับคุณหมอเรื่องอาการป่วยของแม่เธอ พร้อมทั้งให้คุณหมอดูมือให้เธอไปด้วยเลย”

“ได้เลย ขอบคุณพี่มากเลยค่ะ”

เมื่อกินมื้อดึกหมด เฟิงเชียนเสวี่ยก็รีบกลับบ้านอย่างไว เธอคิดในใจ เยี่ยเจิ้นถิงจะรอเธออยู่ที่ใต้ตึก ตอนสี่ทุ่มตรง แบบเมื่อวานหรือเปล่า?