สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 451

พอได้ยินแบบนั้น สีหน้าของซือเฮ่าเซวียนก็เปลี่ยนไปทันทีและมองไปที่ฉู่จือหันด้วยความตะลึง

“เฮ่าเซวียน คุณอย่าไปฟังที่เธอพูดนะ เห็ดชัดๆ ว่าเธอไม่ชอบฉัน ก็เลยมาพูดจาเหลวไหลใส่ร้ายฉันแบบนี้” ฉู่จือหันรีบพูดอธิบาย “คุณคงไม่เชื่อเธอหรอกใช่ไหม”

“ผมต้องเชื่อคุณอยู่แล้ว”

ในสถานการณ์แบบนี้ ซือเฮ่าเซวียนต้องเลือกอยู่ข้างฉู่จือหันอยู่แล้ว เขารีบโบกมือส่งสัญญาณให้ซือหย่วนทันที บอกให้เขาพาไป๋ลู่ออกไป

“ซือเฮ่าเซวียน คุณไม่เชื่อฉันหรือ” ไป๋ลู่ปวดใจมาก “ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณไปถามเฟิงเชียนเสวี่ยก็ได้ คำพูดของเธอคุณคงจะเชื่อใช่ไหม”

“พวกนายตายกันแล้วหรือ ยังไม่รีบพาเธอออกไปอีก” ฉู่จือหันโมโหขึ้นมาอย่างลนลาน

บอดี้การ์ดไม่กี่คนรีบเข้ามาดึงไป๋ลู่ออกไปด้านนอกทันที

ไป๋ลู่ดีดดิ้นอย่างรุนแรงและด่าอย่างหยาบคาย “ฉู่จือหัน แกมันนังสารเลวต่ำช้า แกต้องไม่ตายดีแน่”

“ซือเฮ่าเซวียน ฉันยอมทุ่มเทไปทั้งหมดเพื่อคุณ ทำไมคุณถึงใจร้ายขนาดนี้ เดี๋ยวมู่เฟิงก็โตแล้ว เขาต้องไม่ยกโทษให้คุณแน่...”

ไป๋ลู่ยังพูดไม่จบก็ถูกบอดี้การ์ดปิดปากไว้อย่างรุนแรง

ไป๋ลู่ไม่หยุดดีดดิ้นจนรองเท้าร่วงไปหมด และหัวของเธอก็ชนเข้ากับโต๊ะจนแก้วไวน์ร่วงลงมาโดนหัวของเธอ ทันใดนั้นเอง เลือดสีแดงก่ำกับไวน์แดงก็ไหลลงมาอาบหน้าของเธอ

ทั้งทำตัวไม่ถูกและเจ็บปวดใจ...

น่าเสียดายที่ไม่มีใครสนใจเธอเลย

บอดี้การ์ดลากเธอออกไปราวกับเธอเป็นสุนัขตายตัวหนึ่ง

ฉากนี้ช่างทำให้คนเวทนาจริงๆ

ทุกคนที่อยู่ที่นั่นขมวดคิ้ว

ไม่ว่าไป๋ลู่จะโหดร้ายขนาดไหน แต่เธอก็เป็นอดีตภรรยาของซือเฮ่าเซวียน เป็นแม่ของลูกชายเขา

เป็นภรรยาหนึ่งวันแต่มีบุญคุณไปนานเท่านาน ทำไมซือเฮ่าเซวียนถึงใจร้ายได้ถึงขนาดนี้

แม้ว่าไป๋ลู่จะนิสัยแย่และมีปัญหามากมาย แต่เธอก็จริงใจกับซือเฮ่าเซวียนตลอดมา

คนทั้งโลกนี้สามารถทอดทิ้งไป๋ลู่ได้ ดูถูกเหยียดหยามไป๋ลู่ได้ แต่ซือเฮ่าเซวียนไม่ควรทำแบบนั้น!

อารมณ์ของเฟิงเชียนเสวี่ยก็ซับซ้อนอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่สามารถทำใจให้สงบได้เลย...

“หม่ามี้ทำงานอยู่”

“งานใหม่ของหม่ามี้คือเล่นเปียโน”

“ใช่ครับ หม่ามี้ชอบเล่นเปียโน...”

เฟิงเชียนเสวี่ยยังพูดไม่ทันจบก็อึ้งไป เธอเห็นบอดี้การ์ดดึงไป๋ลู่ออกไปยังลานจอดรถที่อยู่ที่ไกลๆ และโยนเธอเข้าไปในรถตู้คันหนึ่งอย่างหยาบคาย

เมื่อประตูรถเปิดออก เฟิงเชียนเสวี่ยเห็นคนที่นั่งอยู่ด้านหลังอย่างชัดเจน เป็นฉู่จือหันที่สีหน้าเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก

“ต้าเป่า หม่ามี้ยังไม่ว่าง หม่ามี้วางสายก่อนนะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยตัดสายไปอย่างรีบร้อนและเดินเข้าไปดูอย่างเงียบๆ

ที่ลานจอดรถมีรถหรูจอดอยู่หลายคัน แต่รถที่จอดอยู่ที่นี่ต่างก็เป็นรถของที่ทำงานทั้งหมด

เฟิงเชียนเสวี่ยแอบอยู่ด้านหลังรถคันหนึ่งและมองดูอย่างเงียบๆ เธออดไม่ได้ที่จะตะลึง ฉู่จือหันกำลังตบหน้าไป๋ลู่ด้วยความโมโหอยู่...

แขนทั้งสองข้างของไป๋ลู่ถูกบอดี้การ์ดจับไว้ ทำให้ไม่สามารถสู้กลับได้ ทำได้แค่รับการโจมตีจากฉู่จือหันเท่านั้น