สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 453

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจมาก เธอหยุดฝีเท้าลงและตั้งใจฟัง เป็นเสียงขอความช่วยเหลือจริงๆ

เธอมองหาทุกทิศทาง และสังเกตเห็นขาข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากกองขยะ

เธอรีบเปิดไฟฉายในโทรศัพท์ทันที จากนั้นเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง เธอแหวกกองขยะดูและพบว่าเป็นไป๋ลู่...

ไป๋ลู่เปลือยเปล่า ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด นอนหายใจรวยรินอยู่บนกองขยะ และใช้ลมหายใจเฮือกสุดท้ายในการร้องขอความช่วยเหลือ “ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย...”

ฉากนี้ช่างน่าสะเทือนใจจริงๆ

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจจนร่างกายสั่นเทา เธอรีบโทรไปแจ้งความด้วยมือที่สั่นนั้น

เพียงไม่นาน ตำรวจและรถพยาบาลก็มาถึง

ในฐานะที่เฟิงเชียนเสวี่ยเป็นผู้ต้องสงสัย เธอจึงถูกพาไปที่สถานีตำรวจ จากนั้นเธอก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ตำรวจฟัง

ไม่มีการปิดบังหลักฐานอะไรทั้งนั้น

หลังจากสอบปากคำเสร็จ เฟิงเชียนเสวี่ยก็ถามตำรวจ “เธอเป็นอย่างไรบ้างคะ”

“คุณพูดถึงเหยื่อหรือ” ตำรวจถอนหายใจออกมา “ทางโรงพยาบาลบอกว่าเธอถูกคนเจ็ดคนรุมโทรม ร่างกายของเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส สภาพจิตใจก็ได้รับความเสียหายไปด้วย...”

“อะไรนะคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยเบิกตากว้างและถามขึ้นอย่างร้อนรน “เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร ฉันเห็นซือหย่วนไปช่วยแล้วแท้ๆ ทำไมถึงยัง...”

“พวกเราได้ติดต่อคนที่ชื่อซือหย่วนที่คุณพูดถึงไปแล้ว เขาบอกว่าตอนนั้นเขาห้ามไว้แล้วจริงๆ ยังให้เขาปล่อยไป๋ลู่ไปแล้วด้วย เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมสุดท้ายถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้”

“ลานจอดรถไม่มีกล้องวงจรปิดหรือคะ ใครเป็นคนทำกันแน่”

“ที่ลานจอดรถมีกล้องวงจรปิดครับ แต่สถานที่เกิดเหตุอยู่ในจุดบอด จึงไม่เห็นอะไรเลย ส่วนบอดี้การ์ดเหล่านั้นที่คุณพูดถึงก็อยู่ภายใต้คำสั่งของซือหย่วนทั้งหมด พวกเราตามตัวดูแล้ว แต่พวกเขามีหลักฐานที่อยู่ชัดเจน พวกเขาบอกว่าหลังจากปล่อยคนไปแล้วก็กลับไปทำงานต่อ...”

“ความหมายของคุณคือไม่ใช่บอดี้การ์ดพวกนั้นที่ทำ แล้วเป็นใครล่ะคะ”

“ตำรวจกำลังทำการสืบสวนอยู่ครับ”

“คุณเฟิงครับ ตอนนั้นผมเข้าไปห้ามคนพวกนั้นแล้วจริงๆ ตอนแรกผมตั้งใจว่าจะไปส่งนายหญิง...ส่งคุณไป๋ที่บ้านครับ แต่เธอก็ด่ากราดและปฏิเสธผม คุณก็รู้จักนิสัยของเธอดี ผมทำอะไรไม่ได้จึงแค่ให้เธอกลับไปเอง”

ซือหย่วนอธิบายอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็ถอนหายใจออกมายาวๆ “เฮ้อ ถ้ารู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ไม่ว่าเธอจะด่าจะตีผมอย่างไร ผมก็จะไปส่งเธอกลับไปแน่นอน”

“เรื่องพวกนี้คุณให้การกับตำรวจก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องอธิบายกับฉันค่ะ” ท่าทางของเฟิงเชียนเสวี่ยเย็นชามาก “ถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ”

พูดจบ เธอก็เปิดประตูรถเตรียมจะออกไปทันที และตอนนั้นเอง จู่ๆ ซือเฮ่าเซวียนก็จับมือของเธอไว้ “เสวี่ยเอ๋อร์...”

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบดึงมือกลับมาทันทีและถอยหลังไปอย่างระวังตัว “ยังมีเรื่องอะไรอีกหรือคะ”

“ได้ยินมาว่าคุณเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ในบริษัทจัดงานแต่งหรือ” ซือเฮ่าเซวียนถามอย่างอ่อนโยน “ถ้าเกิดว่าเจอปัญหาอะไร ผม...”

“ตอนนี้ชีวิตฉันโอเคดีค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดขัดจังหวะเขา

“ทำไมคุณถึงเย็นชากับผมขนาดนี้ล่ะ” ซือเฮ่าเซวียนขมวดคิ้วมองไปที่เธอ “อีกไม่นานเยี่ยเจิ้นถิงก็จะหมั้นกับหลิงหลงแล้ว คุณน่าจะรู้ธาตุแท้ของเขาได้แล้ว มีแค่ผมเท่านั้นที่ดีกับคุณมาตั้งแต่ต้น!”