สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 458

“วางใจได้เลยค่ะ พวกเราเข้าใจ” พยาบาลทั้งสามคนพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

“หนูก็จะไม่พูดค่ะ” เย่ว์เย่ว์ใช้มืออวบอ้วนปิดปากของตัวเอง

“ถ้าอย่างนั้นทำอย่างไรดีล่ะครับ พวกเราจะไม่ทำอะไรเลยหรือ” หลงหลงถามด้วยท่าทางกังวล “ผมเป็นห่วงคุณปู่มากเลยครับ”

“ผมด้วยครับ...” เฉินเฉินก้มหน้าลง “คุณปู่ดีกับพวกเรามากเลย ถ้าเกิดว่าป่วยจริงๆ พวกเราก็ควรจะไปเยี่ยมนะครับ”

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยปลอบใจเด็กๆ “หม่ามี้จะไปสืบให้ รอยืนยันแล้วหม่ามี้จะจัดการให้เด็กๆ ไปเยี่ยมคุณปู่นะ”

“อื้อ” เด็กๆ พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

“เอาละ กินข้าวเช้ากันก่อนเถอะ กินเสร็จแล้วจะได้ไปโรงเรียนกัน”

“ได้ครับหม่ามี้”

เฟิงเชียนเสวี่ยไปเปลี่ยนชุดและไปส่งเด็กๆ ขึ้นรถโรงเรียนที่ด้านล่าง

เนื่องจากขาของหลงหลงยังเข้าเฝือกอยู่ พยาบาลจึงตามไปดูแลด้วย แบบนี้พอเลิกเรียนก็จะได้กลับมาพร้อมกัน

เฟิงเชียนเสวี่ยกลับมาที่บ้าน เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็โทรไปหาเยี่ยเจิ้นถิง

สายโทรศัพท์ไม่ว่าง

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้ว่าเขาคงจะยุ่งมาก จึงไม่รบกวนเขาอีก คิดว่ารอเขากลับมาแล้วค่อยบอกก็ได้

เฟิงเชียนเสวี่ยทำความสะอาดบ้านไปเล็กน้อย และต้มซุปบำรุงให้กับแม่จู จากนั้นก็กลับไปนอนต่ออีกสักหน่อย เวลานั้นเอง จู่ๆ เฟิงซื่อหยวนก็โทรเข้ามา

เฟิงเชียนเสวี่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็กดรับสาย “ฮัลโหลค่ะ!”

“เชียนเสวี่ย พอมีเวลาว่างไหม มาเจอกันสักหน่อยได้ไหม”

“ฉันเกรงว่าจะไม่ค่อยสะดวกเท่าไรน่ะค่ะ...”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากเจอพวกเขา หนึ่งคือเธอรู้สึกว่าไม่จำเป็น สองคือกังวลว่าพวกเขาจะเข้าผิดว่าเธอไม่ยอมช่วยไป๋ลู่ เพื่อที่จะแก้แค้น

“เธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายเธอเลย ฉันแค่อยากจะถามเธอต่อหน้าก็เท่านั้น”

“ดูท่าคนที่อยู่เบื้องหลังจะเป็นคนที่ฉันรู้จัก”

ไป๋ชิวอวี่ฉลาดมาก เธอคาดเดาเรื่องราวต่างๆ จากการลังเลและลำบากใจของเฟิงเชียนเสวี่ย เธอลองถามหยั่งเชิง “ซือเฮ่าเซวียนหรือ”

“ไม่ใช่ค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบปฏิเสธไปทันที

“ถ้าอย่างนั้นก็ฉู่จือหัน” ไป๋ชิวอวี่ลองหยั่งเชิงอีกครั้งหนึ่ง

เฟิงเชียนเสวี่ยชะงักไปครู่หนึ่ง ขณะที่กำลังจะพูด ไป๋ชิวอวี่ยืนยันการคาดเดาของตัวเองในทันที “เป็นเธอจริงๆ ด้วย!”

“ฉันว่าแล้วว่าต้องเป็นนังชั่วนั่น!”

“ครอบครัวของพวกเรายอมถอยให้ขนาดนี้แล้ว ทำไมเธอถึงไม่ยอมปล่อยลู่ลู่ไป ทำไมต้องทำเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ด้วย”

“คุณใจเย็นๆ ก่อนนะคะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบพูดปลอบ “เรื่องนี้ยังไม่ได้สืบให้ชัดเจน รอทางฝั่งตำรวจยืนยันก่อนดีกว่าค่ะ”

“ใจเย็น? เธอจะให้ฉันใจเย็นได้อย่างไร” ไป๋ชิวอวี่ร้องไห้ “ลูกสาวของฉันถูกรุมโทรม ร่างกายบาดเจ็บสาหัส ในอนาคตไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้อีก และตอนนี้เธอก็เสียสติอีกด้วย ทั้งชีวิตของเธอถูกทำลายไปแล้ว...”