สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 475

เยี่ยเจิ้นถิงมีใบหน้าที่โกรธจัด แววตาเคียดแค้น เกือบจะหักโทรศัพท์คามือแล้ว

"คุณชายเยี่ยครับ ใจเย็นนะครับ" เยี่ยฮุยรีบเตือนสติว่า "แม้ว่าประธานอวิ๋นจะเย่อหยิ่งแค่ไหน ก็ยังกลัวอิทธิพลของท่าน บางทีอาจจะแค่ขู่ท่านให้กลัว ไม่ทำจริง ๆ..."

"ให้มันเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว" เยี่ยเจิ้นถิงกัดฟันแล้วพูดว่า "ถ้าเธอกล้าแตะต้องเฟิงเชียนเสวี่ยจริง ๆ ฉันจะฆ่าเธอแน่นอน"

"ใจเย็นก่อนครับ" เยี่ยฮุยเตือนอย่างระมัดระวัง "คนของเราเพิ่งรายงายว่าประธานอวิ๋นไม่ได้อยู่ในเมืองไห่เฉิง เธอน่าจะพาเธอไปที่อื่นแล้ว ก็ไม่น่าแปลกที่เราหาไม่เจอ"

"ติ๊ดติ๊ด--" ตอนนี้โทรศัพท์ดังขึ้น สายมาจากเยี่ยเจิ้นอวิ๋น"ไม่ต้องกังวลไป เธอแค่ได้รับบาดเจ็บที่ผิวเล็กน้อย ฉันให้หมอทําแผลให้เธอแล้ว"

"เยี่ยเจิ้นอวิ๋น ครั้งนี้คุณล้ําเส้นเกินไปแล้วจริง ๆ"

เสียงฟ้าร้องในตอนกลางคืนมืดครึ้มมาก ทุกคําล้วนมีพลังฆ่า

"แค่นี้ก็เจ็บแล้วหรือ" เยี่ยเจิ้นอวิ๋นยิ้มอย่างเย็นชา "ตอนที่นายทำร้ายเทียนหยา นายไม่ได้ใจอ่อนเลยนี่"

"ปล่อยเธอไป!" เยี่ยเจิ้นถิงไม่อยากคุยเรื่องไร้สาระกับเธอ

"ย่อมได้" เยี่ยเจิ้นอวิ๋นมีความสุขมาก "คืนพรุ่งนี้หนึ่งทุ่ม เจอกันหน้าโรงพยาบาล"

"ถ้าเธอเป็นอะไรไป ผมจะไม่ปล่อยคุณไปแน่นอน" เยี่ยเจิ้นถิงเตือนอีกครั้ง

"สบายใจได้ เป้าหมายของฉันเสร็จแล้ว ไม่จําเป็นต้องทําให้เธอลําบากอีก" เยี่ยเจิ้นอวิ๋นพูดเบา ๆ ว่า "แต่ถ้าเป็นคุณเอง ทางที่ดีทําตามสัญญาดีกว่า ไม่งั้นฉันมีวิธีทรมานเธออีกแน่"

พูดจบประโยคนี้ เยี่ยเจิ้นอวิ๋นก็วางสายไป...

เยี่ยเจิ่นถึงโกรธจนมือสั่น ในเวลานี้คนของเขามารายงานสถานการณ์และเขาสวนกลับไปทีละหมัด

เสียงอึกทึกครึกโครม คนของตระกูลเยี่ยถูกต่อยจนล้มลงกับพื้นเลือดไหลออกจากปากจมูก

"คุณชายเยี่ยระงับความโกรธก่อนเถอะครับ!" เยี่ยฮุยรีบเตือนว่า "คนของเราพยายามตรวจสอบแล้วนะครับ"

เหล่าลูกน้องลุกขึ้นจากพื้นดิน ก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าเงยหน้าขึ้น

"ฉันบอกให้แกส่งคนไปปกป้องเธอไม่ใช่เหรอ ทําไมเธอยังถูกจับอีกล่ะ" เยี่ยเจิ้นถิงกัดฟันและตะโกน

"คุณชายครับ ขอโทษที่รบกวนท่านนะครับผม ได้รับความไว้วางใจจากเด็กสามคนนั้น ผมขอถามท่านหน่อย สถานการณ์ของแม่ของเด็กสามคนนั้น

หลังจากเหตุการณ์ลิฟต์ในวันนั้น แม่ของพวกเขาก็ขาดการติดต่อไป ผมส่งคนไปหา แต่ไม่มีข่าวอะไรเลย

ทุกวันนี้เด็ก ๆ อาศัยอยู่ฝั่งคุณท่านเยี่ย แม้ว่าคนจะปลอดภัยและเสื้อผ้าก็ไม่มีความกังวล แต่ก็นอนไม่หลับทุกวันเพราะเป็นห่วงแม่เขา

ตอนนี้เจ้าหญิงน้อยยังร้องไห้ฟูมฟาย ต้าเป่าให้ผมติดต่อท่านหน่อย เลย..."

เยี่ยเซินกล่าวอย่างระมัดระวังเขารู้ว่า เยี่ยเจินถิงอารมณ์ไม่ดีในช่วงสองวันที่ผ่านมา เขาไม่ได้ต้องการที่จะโทรเหมือนกัน แต่ไม่อาจทนต่อคําขอของเด็กสามคนที่อาศัยอยู่ ได้แต่ตบหัวตัวเองอย่างแรง

"บอกพวกเขาว่าแม่ของพวกเขาไม่เป็นไรและจะกลับมาในอีกสองวัน"

เยี่ยเจิ้นถิงทำเสียงต่ำ

"คือ..." เยี่ยเซินยังพูดไม่จบ มีเสียงเด็กคนหนึ่งมาจากตรงนั้น "คุณปู่เซินครับ ให้ผมคุยกับเขาเอง"