สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 476

"เอ่อ คือ..." เยี่ยเซินรู้สึกลําบากใจเล็กน้อย ถามอย่างระมัดระวัง "คุณชายครับ ต้าเป่าอยากคุยกับคุณสักหน่อยได้ไหมครับ"

"เด็กสามขวบมีอะไรต้องคุยกัน..."

"ฮัลโหล สวัสดีครับ"

คําพูดที่ดูถูกเหยียดหยามของเยี่ยเจิ้นถิงถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแต่ดูสุภาพ เขาตอบโดยไม่รู้ตัวว่า "สวัสดี"

"ผมคือเฟิงเชียนเฉิน ลูกชายคนโตของแม่เฟิงเชียนเสวี่ย" แม้ว่าเสียงของเฉินเฉินจะยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ก็มีเสียงที่ดูมีชีวิตชีวาที่ติดตัวมาแต่กําเนิด "เรื่องที่เกี่ยวกับหม่ามี้ของผม ผมอยากคุยแบบลูกผู้ชายกับคุณ!"

"หึ!" เยี่ยเจิ้นถิงหัวเราะ ต้องบอกว่าความโกรธของเขาดับลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงนี้ "นาย กับฉันเหรอ"

ในใจเขารู้สึกไร้เดียงสา เด็กอายุ 3 ขวบครึ่ง จะมากับคุยกับเขาแบบลูกผู้ชาย

มันยากสําหรับเขาที่จะเดาว่า เด็กคนนี้จะพูดอะไรกับเขา

"ใช่ คุณกับผม" เฉินเฉินเงียบและสงบมาก

"และผมด้วย" จู่ ๆ ก็มีเสียงพูดแทรกขึ้นมาว่า "ต้าเป่า ผมก็จะไปด้วย"

"หนู หนูก็จะไปด้วย..."

สาวน้อยที่มีกลิ่นน้ำนมก็ร่วมวงด้วย เมื่อฟังเสียงของเธอ ความน่ารักของเธอขณะถือขวดนมจะปรากฏขึ้นในหัวของเยี่ยเจิ้นถิง

"น้องๆอย่าก่อกวน" เฉินเฉินพูดตําหนิเบา ๆ แล้วพูดกับเยี่ยเจิ้นถิงทันทีว่า "ขอโทษ เอ้อร์เป่าซานเป่าเป็นห่วงแม่มากเกินไป คุณดูว่าคืนนี้สองทุ่มได้ไหม"

"โอเค ฉันจะให้เยี่ยเซินมาส่งนาย"

ทันใดนั้น เยี่ยเจิ้นถิงก็อยากรู้ว่าเด็กอายุสามขวบครึ่งคนนี้ อยากจะพูดอะไรกับเขา

"ขอบคุณครับ!" เฉินเฉินยื่นโทรศัพท์ให้เยี่ยเซิน "ประธานเยี่ยมีอะไรจะคุยกับคุณปู่"

เยี่ยเซินรับโทรศัพท์ เยี่ยเจิ้นถิงสั่งว่า "อาเซิน มาส่งเด็กคนนั้นด้วย"

"โอเคครับ ผมจะจัดการให้"

วางสายไป เยี่ยเซินพูดกับเฉินเฉินทันทีว่า "คุณชายน้อยเฉินเฉิน ผมให้แพทย์เปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนู อีกครึ่งชั่วโมงก็รออยู่ชั้นล่างนะ"

และคืนนี้ เขาเจรจาแบบตัวต่อตัวกับเด็กอายุสามขวบครึ่งคนนี้ ในใจมีกระแสน้ําอุ่นที่อธิบายไม่ถูกพลุ่งพล่านอยู่

"เจ้าหนู ดื่มอะไรสักหน่อยมั้ย"

เยี่ยฮุยยังจําเฉินเฉินได้ ตอนนั้นที่อยู่โรงเรียนอนุบาล คําพูดไม่กี่คําของเด็กคนนี้ทําให้เขาพูดไม่ออก

"คุณสามารถเรียกชื่อผมได้ ผมชื่อเฟิงเชียนเฉิน"

เฉินเฉินเงยหน้ามองเขา เขาดูสุภาพมาก แต่สายตากลับมีความดุดันและความกล้าหาญที่คล้ายกับเยี่ยเจิ้นถิง

"ได้เลย" ใบหน้าของเยี่ยฮุยแดงก่ํา รีบเปลี่ยนคําพูด "นายน้อยเฟิงเชีย... เจ้าหนู หนูอยากดื่มอะไร"

"ไม่เป็นไรครับ" เฉินเฉินหันมามองเยี่ยเจิ้นถิง แต่กลับพูดกับเยี่ยฮุยว่า "คุณออกไปได้ไหมครับ" ผมอยากคุยกับคุณเยี่ยเจิ้นถิงคนเดียว"

"เอ่อ..." เยี่ยฮุยหันมามองเยี่ยเจิ้นถิง

เยี่ยเจิ้นถิงยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อย