สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 486

“คนเลว คนเลว ! ”

จู่ๆ ซื่อเป่าน้อยก็ร้องขึ้น จากนั้นก็หลบไปด้านหลังเฉินเฉิน ยื่นหัวออกมาเล็กน้อย มองเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความหวาดกลัว

พยาบาลผู้ดูแลสามคนก็ตื่นตระหนก เสี่ยวเฉิงกับเสี่ยวจื่อต่างวางมือจากงาน ยืนอยู่ด้านข้างด้วยความหวาดระแวง

“คุณลุงเยี่ย มีอะไรหรือครับ” เฉินเฉินถามด้วยความสุภาพ

“ห้ามเรียกคุณอา ! ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดขึ้นมากะทันหัน หลังพูดเสร็จก็รีบอธิบายต่อ “ฉันหมายถึง...”

เขาที่เคยนิ่งๆ และเอาแต่ใจตัวเองมาตลอด จู่ๆ ก็ตื่นกลัวขึ้น

ความตื่นกลัวที่ไม่เคยมีมาก่อน ก็เหมือนเด็กที่ไม่เชื่อมั่นในตัวเอง กลัวตัวเองพูดผิด

ตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เยี่ยเจิ้นถิงตื่นกลัวและลนลานที่สุด...

“หืม? ” เฉินเฉินขมวดคิ้ว มองเขาด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรแล้ว”

เยี่ยเจิ้นถิงตัดสินใจรอให้เฟิงเชียนเสวี่ยกลับมาก่อน ทั้งสองคนค่อยบอกกับเด็กด้วยกัน เพราะถึงอย่างไรเขาไม่เคยดูแลเด็กๆ มาก่อน เมื่อก่อนยังมีความเข้าใจผิด

เขากลัวว่าเปิดเผยอย่างผลีผลามแบบนี้ เด็กๆ จะกลัว

“ตกใจหมดเลย” หลงหลงถอนหายใจ “นึกว่าจะให้ชดใช้สะแล้ว”

“ชดใช้? ” เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้ว

“ต้าเป่าบอกว่าเมื่อคืนผมนอนกอดขาคุณ และยังตดใส่คุณ” หลงหลงมองเขาด้วยสายตาบอบบาง “ดังนั้น ผมนึกว่า...”

เย่ว์เย่ว์รีบกอดขวดนม ถามเสียงเบา “ต้าเป่าบอกว่าหนูทำน้ำลายเลอะตัวคุณ และยังบอกว่าหนูนอนทับแขนคุณจนบวมแล้วจริงหรือ”

“อืม” เยี่ยเจิ้นถิงฉีกยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร พวกหนูมีความสุขก็พอแล้ว”

เขาในตอนนี้ คิดว่าเด็กๆ พูดอะไรก็น่ารักไปหมด...

“ขอโทษครับ ผมแบ่งของเล่นให้คุณ” หลงหลงยื่นของเล่นหุ่นยนต์ทรานฟอร์เมอร์ให้เยี่ยเจิ้นถิง สีหน้าจริงใจ “คราวหลังผมไม่กินมันเทศแล้ว แบบนี้ตดก็ไม่เหม็นแล้ว”

“เปาหมูน้อยเป็นซาลาเปาที่อร่อยมากอย่างหนึ่ง ข้างนอกเหมือนหมู” เย่ว์เย่ว์ใช้มืออ้วนๆ กลมๆ ทำท่าทางอธิบาย “คุณยายทำเปาหมูน้อยอร่อยมาก หม่ามี๊ทำเปาหมูน้อยได้...อืม...”

เย่ว์เย่ว์คิดวิเคราะห์อย่างตั้งใจ ถึงตอบว่า “พอใช้ได้”

“มีบางครั้งเห็นเกลือเป็นน้ำตาล เค็มมากเลย” หลงหลงเสริมด้วยความจำใจ “แต่ว่า หม่ามี๊ต้มโจ๊กอร่อยมาก”

“อันนั้นใช้หม้อหุงข้าวทำ” เย่ว์เย่ว์รีบเสริม “จริงๆ แล้วหม่ามี๊ทำซุปอร่อยที่สุด”

“ใช่ๆ ...”

สองคนต่างคนต่างอธิบายฝีมือการทำอาหารของหม่ามี๊

เยี่ยเจิ้นถิงฟังอย่างตั้งใจ เผยรอยยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

เฉินเฉินมองเยี่ยเจิ้นถิง รู้สึกว่าเขาผิดปกติ แต่สรุปแล้วผิดปกติตรงไหนก็บอกไม่ถูก...

เพียงรู้สึกว่าคนเลวดั่งปีศาจคนนี้ จู่ๆ เหมือนว่าดูสนิทสนมขึ้น