สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 493

“ฉันนึกว่าเธอจะสวยดั่งนางฟ้า ก็แค่นี้เอง” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นหัวเราะเหยียด “เยี่ยเจิ้นถิงตาบอดแล้วแน่ๆ หลงผู้หญิงแบบเธอ”

เฟิงเชียนเสวี่ยค่อยๆ ลืมตา มองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยความสงสัย “คุณ คุณเป็นใคร”

“ฉันเป็นใคร เธอไม่ต้องรู้” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นเลิกยิ้ม “เธอรู้แค่ว่า ฉันคือคนที่เธอแหย่ไม่ได้”

“คุณจะเอาอย่างไร” เฟิงเชียนเสวี่ยหายใจอย่างหมดเรี่ยวแรง

“เหอะๆ ...” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นยิ้มอย่างมีเลศนัย “จะส่งตัวเธอให้เยี่ยเจิ้นถิงแล้ว ก่อนไป ฉันมอบของขวัญให้เธอหนึ่งชิ้น...”

พูดจบ เธอก็ทำมือ...

บอดี้การ์ดชุดดำสองคนเดินเข้ามากดตัวเฟิงเชียนเสวี่ย

เยี่ยเยี่ยนถือเข็มมาหนึ่งแท่ง เตรียมจะฉีดให้เฟิงเชียนเสวี่ย...

“พวกคุณจะทำอะไร ปล่อยฉัน...” เฟิงเชียนเสวี่ยเบิกตาโตด้วยความหวาดกลัว ดิ้นรนอย่างสุดชีวิต “นี่คืออะไร ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน...อ่า...”

ในที่สุด เฟิงเชียนเสวี่ยดิ้นไม่หลุด เข็มที่แหลมยาวถูกฉีดเข้าที่ตัวเธอ ของเหลวไหลตามแท่งเข็มเข้าสู่ร่างกาย

เฟิงเชียนเสวี่ยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ดิ้นรน ส่ายหัว แต่ก็ต้านไม่ไหว

เธอไม่รู้ว่านี่คือของเหลวอะไร ไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเกิดผลร้ายอะไรต่อเธอ ในใจของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว...

เยี่ยเจิ้นอวิ๋นนั่งไขว้ขาอยู่บนโซฟา ในมือควงแก้วไวน์แดง มุมปากเผยรอยยิ้มที่โหดร้าย

แววตาที่ลึกซึ้งเหมือนงูพิษตัวหนึ่ง จ้องเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างเยือกเย็น

แต่ทว่า เฟิงเชียนเสวี่ยส่ายหน้าดิ้นรนไม่หยุด เส้นผมที่ปกปิดใบหน้าถูกสะบัดออก เผยใบหน้าที่งดงาม...

เยี่ยเจิ้นอวิ๋นชะงักค้าง ถัดมา แววตาค่อยๆ แสดงถึงความตกใจ...

เธอกระพริบตา นึกว่าตัวเองมองผิด รีบออกคำสั่ง “เงยหน้าขึ้น ! ”

เยี่ยเยี่ยนบีบคางของเฟิงเชียนเสวี่ย บังคับให้เธอเงยหน้า

ใบหน้าที่อ่อนโยนไร้ที่ติเผยขึ้นตรงหน้า...

เยี่ยเจิ้นอวิ๋นตาค้าง ราวกับเห็นปีศาจ แววตาหวาดกลัว ถึงขั้นหวาดระแวง...

“เจ้านาย ต้องออกเดินทางแล้ว” ผู้ติดตามเตือน

“จัดการบาดแผลให้เธอ เก็บของให้เรียบร้อย เอาขึ้นรถ” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นลุกขึ้นยืน “ไม่ต้องแตะต้องเธอแล้ว ! ”

“รับทราบ”

สามสิบนาทีผ่านไป เฟิงเชียนเสวี่ยที่สลบไสลถูกเอาตัวขึ้นรถ

เยี่ยเจิ้นอวิ๋นนั่งอยู่ข้างๆ หลี่ตาจ้องเธอ

รถออกแล้ว ขับมุ่งหน้าไปยังไห่เฉิง

เยี่ยเยี่ยนยังยุ่งกับคอมพิวเตอร์ และกำลังคุยโทรศัพท์ ใช้ความสัมพันธ์มากมาย สืบประวัติของเฟิงเชียนเสวี่ยให้ได้โดยเร็ว...

“ต้องรู้คำตอบก่อนที่จะเจอเยี่ยเจิ้นถิง” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นออกคำสั่ง

“จะพยายาม” เยี่ยเยี่ยนรู้สึกลำบากใจ “ประวัติของผู้หญิงคนนี้เหมือนมีคนดัดแปลง มีหลายข้อมูลค้นหาไม่พบ เจอแต่พ่อของเธอคือเฟิงเชียนหยาง อดีตเศรษฐีอันดับหนึ่งของไห่เฉิง”

“เฟิงเชียนหยาง???” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นตัวสั่น ตกใจเป็นอย่างมาก “เฟิงเชียนหยางที่ฉันบีบจนตายเมื่อสี่ปีก่อน?”