สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 505

เยี่ยเจิ้นถิงไปเยี่ยมคุณท่านเยี่ย และคุณท่านก็ยังคงเหมือนเดิมก่อนหน้านี้ บ้างก็ฟื้นขึ้นมา บ้างก็สลบไสลไม่ได้สติ อาการไม่ได้แย่ลง และก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย

หัวหน้าแพทย์บอกกับเยี่ยเจิ้นถิงว่า อันที่จริง ตราบใดที่อาการไม่ได้แย่ลง ก็ถือว่าอาการยังคงที่อยู่

การรักษาอย่างต่อเนื่อง จะค่อยๆ ทำให้ดีขึ้นมาอย่างช้าๆ

เยี่ยเจิ้นถิงถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาเชื่อว่ามันเป็นแค่ปัญหาเรื่องเวลา ไม่นาน คุณท่านก็จะต้องฟื้นขึ้นมา

เมื่อคุณท่านรู้ข่าวดีนั้น จะต้องดีใจมากๆ อย่างแน่นอน

ที่บริษัทมีบางอย่างให้ต้องสะสาง กรรมการเจี่ยงโทรมาหาด้วยตัวเอง และบอกให้เยี่ยเจิ้นถิงกลับไปจัดการอย่างเร่งด่วน

เยี่ยเจิ้นถิงกลับมาที่บริษัท ไม่ได้เย็นชาหยิ่งยโสเหมือนครั้งก่อนๆ อีก และกลายเป็นคนที่เข้าถึงได้ง่าย

เขาเดินเข้าไปในอาคารสำนักงาน พนักงานรักษาความปลอดภัยและแผนกต้อนรับยืนสองแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย โค้งทักทายเขาด้วยความเคารพ “ประธานเยี่ย สวัสดีครับ/ค่ะ!”

“สวัสดีทุกคน!” เยี่ยเจิ้นถิงตอบกลับอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ทุกคนต่างตะลึงงัน แต่ก่อนประธานเยี่ยนั้นอยู่ไกลเกินเอื้อม ท่าทางไม่สนใจโลกอยู่ตลอดเวลา จากที่ไม่เคยเหลียวแลพวกเขา แล้วก็ไม่ตอบกลับอะไรใดๆ อีกด้วย

แต่วันนี้ เขาเริ่มทักทายพวกเขาแล้วอย่างนั้นเหรอ??

บรรดาพนักงานต่างมองหน้ากันไปกันมา สงสัยว่าตัวเองจะหูฝาดไปหรือเปล่า

พูดอีกอย่างคือ จากที่ไม่ได้เข้าบริษัทมาหลายวัน ประธานเยี่ยเปลี่ยนไปแล้วเหรอ?

ริมฝีปากของเยี่ยเจิ้นถิงโค้งมนอย่างน่าหลงใหล และสาวเท้าเข้าไปในลิฟท์

เยี่ยฮุยรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็รู้สึกดีใจไปกับคุณชายเยี่ยด้วยเช่นกัน

ในที่สุดเขาก็เปลี่ยนมาใส่ใจคนอื่นสักที พอภูเขาน้ำแข็งละลาย ดอกไม้ก็ผลิบาน

เมื่อมาถึงห้องทำงานของท่านประธานชั้นที่หกสิบแปด เหวินลี่ก็นำพนักงานไปรอตรงทางเข้าลิฟต์ไว้เรียบร้อยแล้ว และทั้งหมดก็โค้งคำนับไปทางเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความนับถือ “ประธานเยี่ย สวัสดีครับ/ค่ะ!”

“สวัสดี ขอบคุณทุกคนที่ทำงานกันมาอย่างหนักนะ” เยี่ยเจิ้นถิงตอบกลับตามใจชอบ “มื้อเช้าวันนี้ฉันขอเชิญทุกคนไปที่ชั้นสิบเจ็ด แล้วก็สั่งอาหารได้ตามสบายเลยนะ”

“…”

ทั้งหมดต่างงงเป็นไก่ตาแตก นี่ใช่ประธานเยี่ยเหรอ?

ใช่ประธานเยี่ยที่เย็นชาหยิ่งยโสแล้วก็ไกลเกินเอื้อมคนนั้นหรือเปล่านะ?

“เยี่ยฮุย” เยี่ยเจิ้นถิงออกคำสั่ง

“ครับผม” เยี่ยฮุยก้าวมาข้างหน้า

“ไปเตรียมอาหารเช้าที่ชั้นสิบเจ็ดแล้วเอามันขึ้นมาด้วย” เยี่ยเจิ้นถิงมองนาฬิกาข้อมือ แล้วหันไปคุยกับเหล่าคณะกรรมการอย่างเป็นกันเอง “ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาลำบากกันแย่เลยสิ ฉันเอาแต่ยุ่งอยู่กับเรื่องที่บ้าน แล้วก็ปล่อยให้พวกคุณดูแลบริษัทกันเอง”

“ไม่ลำบากเลยครับ ไม่ลำบากเลย”

คณะกรรมการเหล่านั้นรู้สึกตื่นตะลึงที่ได้รับความเอาใจใส่อย่างไม่เคยคาดคิดมาก่อนเล็กน้อย แต่ละคนตื่นตระหนกมากกว่าปกติ ไม่รู้เลยว่าเยี่ยเจิ้นถิงจะมาไม้ไหน

“ประธานเยี่ย ที่บ้านทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม”

กรรมการเจี่ยงรู้เรื่องที่คุณท่านป่วย และยังคิดว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับคุณท่าน เยี่ยเจิ้นถิงถึงได้มาสร้างมิตรกับคนแก่อย่างพวกเขา

“เรียบร้อยดี”

เมื่อพูดถึงเรื่องในครอบครัว ริมฝีปากของเยี่ยเจิ้นถิงก็โค้งขึ้นมาอย่างน่าหลงใหล “อีกไม่กี่วันก็จะมีข่าวดีประกาศให้ทราบ”

“ข่าวดีเหรอ?” บรรดาคณะกรรมการต่างประหลาดใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้ที่บริษัทมีปัญหา และไม่ได้เจอคุณท่านมานานแล้ว ยังจะมีข่าวดีอะไรอีกงั้นเหรอ?