สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 508

เมื่อออกมาจากบริษัทในตอนบ่าย เยี่ยเจิ้นถิงก็ตรงไปยังโรงพยาบาลฉือซิน...

วันนี้เฟิงเชียนเสวี่ยดีขึ้นมากแล้ว เธอนอนโง่ๆ อยู่โรงพยาบาลทั้งวัน ร่างกายอ่อนปวกเปียก ใบหน้าก็ซีดเซียวเป็นอย่างมากเช่นกัน

วันนี้เธอไม่ได้ป่วยอะไรอีก อารมณ์ก็สงบเสงี่ยมดี

ตอนที่เยี่ยเจิ้นถิงเดินมาถึงห้องผู้ป่วย เฟิงเชียนเสวี่ยก็ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มองดูสายฝนด้านนอกอย่างเหม่อลอยอยู่เงียบๆ

เขาเดินเข้าไปกอดเธอจากข้างหลังอย่างแผ่วเบา

แต่การตอบสนองของเธอช่างรุนแรงเป็นอย่างมาก เธอรีบปัดมือแล้วทุบหัวของเขาทันที...

เสียง “ตุ๊บ” ดังขึ้น และตามมาด้วยเสียงอู้อี้

“อ้าว...” เฟิงเชียนเสวี่ยเห็นว่าเป็นเยี่ยเจิ้นถิง จึงรีบประคองหน้าเขาขึ้นมากล่าวขอโทษ “ขอโทษๆ ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณน่ะ เจ็บไหม?”

“ยังดีที่ไม่ได้ถือมีดอยู่น่ะ ไม่งั้นเลือดผมคงสาดกระเด็นใส่คุณแน่”

เยี่ยเจิ้นถิงหยิกแก้มของเธอ ราวกับว่าไม่ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดอะไรเลย

“ขอโทษนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ลูบหน้าผากที่บวมแดงของเขาอย่างแผ่วเบา และเธอก็ยังพบรอยฟันเป็นแถวลึกตรงคอของเขาด้วย แผลยังสดๆ แถมมีรอยช้ำรอบๆ

“พระเจ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบถามขึ้นมา “มีรอยกัดแบบนี้ได้ยังไง? ใครกัดคุณน่ะ?”

เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้พูดออกมา ทำเพียงมองเธอแกมยิ้ม

“ฉันเหรอ?” เฟิงเชียนเสวี่ยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “จริงป้ะเนี่ย?”

“เมื่อวานผมคิดว่าคุณกลายเป็นผีดูเลือดไปแล้วซะอีก” เยี่ยเจิ้นถิงใช้นิ้วเกลี่ยริมฝีปากของเธอ “ดูดเลือดผมไปไม่น้อยเลยนะ!”

“ขอโทษ...”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลาจนดวงตาของเธอแดงระเรื่อ

เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตอนตัวเองอาละวาดขึ้นมามันจะน่ากลัวขนาดนี้ เมื่อคืนก็กัดเขาจนกลายเป็นแบบนี้ แล้ววันนี้ก็ทุบเขาจนหัวโนอีก...

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาคงบีบคอเธอตายไปนานแล้ว

ตอนนี้เขากลายเป็นคนอารมณ์ดีขนาดนี้ได้ยังไงกัน?

อาไห่คุ้นเคยกับมันอย่างเป็นธรรมชาติ และไม่ได้รู้สึกเขินอายจนหน้าแดงเหมือนแต่ก่อนแล้ว

...

ทั้งสองคนที่ร้อนผ่าวและกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่ภายในห้องนั้น ไม่ได้รับผลกระทบจากโลกภายนอกเลยแม้แต่น้อย ต่างคนต่างกอดอีกฝ่ายแน่น และอยากจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

เมื่อใกล้จะได้ขึ้นไปบนสวรรค์เต็มที เยี่ยเจิ้นถิงก็กัดหูเฟิงเชียนเสวี่ยแล้วออกคำสั่งว่า “กอดผมให้แน่นๆ สิ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยกอดเอวเขาไว้แน่น มองดูเขาด้วยสายตาที่ฉ่ำปรือ ความรู้สึกที่ลึกซึ้งในดวงตาของเขาหลั่งไหลออกมา เธอสัมผัสได้ถึงความรักที่เร่าร้อนของเขา

จู่ๆ เธอก็รู้สึกซาบซึ้งใจและมีความสุขเป็นอย่างมาก น้ำตาหยดหนึ่งไหลรินออกมา แต่เธอกลับใช้จูบร้อนปกปิดมันเอาไว้

“ยัยบ๊องเอ๊ย...” เยี่ยเจิ้นถิงจูบเธอ และกระซิบข้างหูของเธอ “เราจะมีความสุขกันนะ...”

เขารู้ว่าเธอรู้สึกไม่ปลอดภัย รู้ว่าเธออยู่ไม่สุข รู้ว่าเธอกังวลมากเกินไป เขาจึงอยากจะมอบสิ่งดีๆ ทั้งหมดทั้งมวลให้กับเธอ

ทั้งความรัก การแต่งงาน หรือบ้าน...

ตราบใดที่เธอต้องการ เขาก็สามารถให้เธอได้