สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 539

“โอเค ถึงเวลาแล้ว พวกเราไปเรียนกันเถอะ”

เยี่ยเจิ้นถิงนั้นแบกคนหนึ่งไว้บนหลัง คนหนึ่งอุ้มไว้ในอก อีกคนก็หิ้วเอาไว้ เขาก้าวเดินออกไปราวกับต้นไม้ที่เต็มไปด้วยลิง

แถมยังหันหลังมาพูดกับแม่จูว่า “แม่จู รบกวนบอกเฟิงเชียนเสวี่ยหน่อยนะ พวกเราขึ้นไปห้องสมุดข้างบนนะ”

“ได้ ไปเถอะ” แม่จูตอบรับ แล้วก็มองดูพวกเขาจากไป จากนั้นก็ไปเคาะประตูห้องน้ำ “คุณหนู คุณหนู ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ”

“ไม่เป็นไร…” เฟิงเชียนเสวี่ยฟุบอยู่บนอ่างล้างหน้า เธอเจ็บปวดจนสีหน้าเปลี่ยนไปหมด แต่เธอก็พยายามที่จะทำเป็นนิ่งสงบ “แม่จู ฉันรู้สึกท้องเสียนิดหน่อย คุณขึ้นไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันตามไปค่ะ”

“ไม่เป็นไร ฉันอยู่เป็นเพื่อนตรงนี้แหละ” แม่จูไม่วางใจ “ตอนเย็นกินเยอะไปหรือเปล่า ฉันไปเทน้ำอุ่นให้แก้วหนึ่งนะ”

“อื้ม”

ฟังดูเสียงฝีเท้าข้างนอก ในที่สุดเฟิงเชียนเสวี่ยก็นั่งลงไปกับพื้นอย่างอ่อนแรง เหงื่อที่หน้าผากของเธอนั้นไหลโชก…

เธอกัดริมฝีปากไว้แน่น แทบจะกัดริมฝีปากให้เลือดออกอยู่แล้ว…

ความเจ็บที่กัดกินใจแบบนั้นยังคงค่อยๆ ลามไปทั่ว เธอเอียงหัวมองไปที่ไหล่ขวา ดูแล้วก็ไม่มีอะไรที่ผิดแปลกไป แต่ในหลอดเลือกราวกับมีหนอนกำลังกัดกิน…

เธอนึกถึงเข็มที่ผู้หญิงคนนั้นฉีดให้ อยู่ๆ เธอก็เข้าใจขึ้นมา นั่นคงจะไม่ใช่เข็มที่ทำให้เธอสลบไปอย่างแน่นอน

มันคงจะเป็นพิษชนิดหนึ่ง

พิษชนิดนี้มันร้ายแรงอย่างมาก แม้แต่เหลยอวี่ยังตรวจหาไม่ได้ เห็นได้ชัดว่ามันแฝงไว้ลึกมากๆ

“คุณหนู เป็นยังไงบ้างคะ” แม่จูเรียกอยู่ข้างนอก

“ฉันไม่เป็นอะไร” เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้ว “ฉันต้องรออีกหน่อย คุณออกไปก่อนเถอะ”

“โอเค ฉันเอาน้ำอุ้นเอาไว้บนโต๊ะนะ คุณออกมาแล้วดื่มหน่อยนะคะ ถ้าไม่สบายตรงไหนอีก ต้องกินยานะคะ” แม่จูพูดกำชับ

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” แต่เหลยอวี่ก็ยังให้ยาเธอไว้กล่องหนึ่ง “นี่เป็นยาย่อยอาหารที่ฉันทำขึ้นเอง คุณลองกินหน่อยนะ มันช่วยย่อยได้”

“ขอบคุณนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรับมาแล้วกินไปสองเม็ด จากนั้นก็แกล้งถามว่า “หมอเหลย แม่จูกับเพื่อนของฉันต่างรักษากับคุณ ฉันเองก็เคยได้ยินหมอที่โรงพยาบาลบอกว่าวิธีการรักษาของคุณนั้นยอดเยี่ยมมาก”

“ถ้าพูดอย่างไม่ถ่อมตัวเลย ฉันก็เป็นระดับต้นๆ ของวงการแพทย์เลยหล่ะ”

สำหรับสาขาอาชีพของตนแล้วเหลยอวี่มีความมั่นใจอย่างมาก

“ถ้าอย่างนั้น ถ้าโรคที่คุณยังรักษาไม่หาย ก็คงจะไม่มีใครรักษาได้แล้วสิ” เฟิงเชียนเสวี่ยแกล้งถาม

“มันก็ต้องแบ่งตามสถานการณ์” เหลยอวี่นั้นค่อนข้างมีความคิดเป็นภววิสัย “การผ่าตัดบางอย่างก็ต้องเป็นคนที่เรียนเฉพาะด้านเป็นคนรับผิดชีวิต ในเมื่อความถนัดของแต่ละคนนั้นมีข้อจำกัด แต่ถ้าเป็นปัญหาทั่วไป ฉันก็จัดการได้อยู่ ต่อให้ฉันจัดการไม่ได้ ฉันก็จะจัดหาหมอที่โรงพยาบาลของฉันมาจัดการได้”

“อ้อ…” ในของเฟิงเชียนเสวี่ยนั้นแทบจะหมดหวัง เหลยอวี่นั้นเก่งกาจในวงการแพทย์ขนาดนั้น แม้แต่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าตัวเธอโดนพิษอะไร เห็นได้ชัดว่าเป็นปัญหาที่ยุ่งยากมากจริงๆ…