สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 556

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณลุงคุณป้ ผมก็า！”

เย่ว์เย่ว์อยู่บนบ่าของเยี่ยเจิ้นถิง และโบกมือป้อมๆ ของเธอและทักทายทุกคนด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์

“อรุณสวัสดิ์ครับ！” เฉินเฉินกับหลงหลงเองก็ทักทายอย่างมีมารยาท

“อรุณสวัสดิ์ครับ อรุณสวัสดิ์ค่ะ！”

คนเหล่านั้นต่างตื่นตระหนกและไม่รู้ว่าควรจะตอบรับอย่างไร

เยี่ยเจิ้นถิงถึงพอใจกับการกระทำของเด็กทั้งสามเป็นอย่างมาก และพาพวกเขาเดินไปทางลิฟต์

เย่ว์เย่ว์เบิกตากว้างและมองไปรอบตัว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

ซื่อเป่าน้อยอยู่ในอ้อมกอดของเธอ โดยมีแววตาและท่าทางเหมือนกับเธอ

เฉินเฉินยืนเท้าเอวตัวตรงและมองไปข้างหน้า และทำท่าเย่อหยิ่งมองไปที่พวกเขา

แม้ว่าหลงหลงจะได้รับบาดเจ็บที่เท้า แต่เขาก็พยายามเลียนแบบท่าทางของเฉินเฉิน ทำให้เขามองดูน่าเกรงขาม！

สองพี่น้องหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะ และท่าทางที่แสดงออกก็เหมือนกัน จนดึงดูดสายตาผู้คนได้อย่างหมดสิ้น

เมื่อถึงหน้าประตูลิฟต์ พนักงานที่กำลังรอลิฟต์อยู่เมื่อเห็นเยี่ยเจิ้นถิงก็รีบทักทายขึ้นว่า “อรุณสวัสดิ์ครับประธานเยี่ย...”

พวกเขาเห็นเด็กน้อยทั้งสามก็มีสีหน้าตะลึงไป แต่ไม่มีใครกล้าถาม

“อรุณสวัสดิ์！” เยี่ยเจิ้นถิงพาเด็กน้อยเดินไปเองยังลิฟต์วีไอพี

เมื่อประตูลิฟปิดลง กลุ่มพนักงานที่อยู่ด้านนอกต่างวิพากษ์กันออกมา “พวกเธอเห็นรึเปล่า ท่านประธานพาเด็กน้อยน่ารักสามคนมา”

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว หน้าตาเหมือนตุ๊กตาฝรั่งเลย สวยมาก！”

“แล้วก็ยังมีนกแก้วอีกตัวหนึ่ง ฮา ฮา เจ๋งชะมัด！”

“แต่ว่า พวกเขาเป็นอะไรกับท่านประธานกันน่ะ”

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน น่าสงสัย！”

“หรือว่าจะเป็นลูกของท่านประธานกัน”

“คงไม่หรอกมั้ง? ท่านประธานยังไม่ได้แต่งงานนี่...”

หลงหลงส่ายหัวเล็กๆ ของตัวเอง ด้วยท่าทางจนใจ

“แด๊ดดี้ รีบยังขึ้นไปข้างบนอยู่เลย ผมรู้สึกเหมือนหูอื้อเลยครับ” เฉินเฉินกุมนิ้วของเยี่ยเจิ้นถิงแน่น ใบหน้าเล็กๆ เอียงเล็กน้อย “ห้องทำงานของแด๊ดดี้อยู่ชั้นไหนครับ”

“ชั้น 68” เยี่ยเจิ้นถิงลูบหัวเล็กๆ ของเขา “เดี๋ยวก็ดีขึ้น！”

“ครับ” เฉินเฉินกลืนน้ำลาย และยังพูดเตือนหลงหลงกับเย่ว์เย่ว์ “น้องสอง น้องสาม ถ้าหากว่าพวกนายหูอื้อให้กลืนน้ำลายนะ หม่ามี๊เคยบอกว่าทำแบบนี้แล้วจะดีขึ้น”

“อื้มๆ” หลงหลงกับเย่ว์เย่ว์รีบทำตามทำที

ซื่อเป่าน้อยเองก็ทำตามเย่ว์เย่ว์ แต่ก็ยังทำไม่ได้ คอของมันยืดออกมายาว มองดูแล้วน่าตลกเป็นอย่างมาก

เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกว่าน่าสนใจ มุมปากของเขาจึงยกขึ้น

ผ่านไปไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก เราเลขาของประธานบริษัทต่างทักทายด้วยความเคารพว่า “อรุณสวัสดิ์ค่ะประธานเยี่ย...”

เสียงทักทายของทุกคนนั้นเมื่อเห็นเด็กน้อยทั้งสามต่างก็พากันหยุดไป

ทุกคนต่างตกใจจนชะงักไป พวกเขามองไปที่เด็กน้อยทั้งสามคนนี้อย่างตกตะลึง ไม่รู้ว่าเด็กพวกนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงได้มาบริษัทกับท่านประธานได้อีกทั้งยังนั่งอยู่บนบ่าของท่านประธานอีกด้วย...