สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 557

“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณป๋า！” เย่ว์เย่ว์ทักทายอย่างใสซื่อ ทันใดนั้นดวงตาคู่โตสวยของเธอก็เบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง และถามเยี่ยเจิ้นถิงอย่างสงสัยว่า “แด๊ดดี้คะ ทำไมที่นี่ถึงมีแต่คุณป้าสวยๆ ล่ะค่ะ ไม่มีคุณลุงเหรอคะ”

“เพราะว่าที่นี่เป็นห้องทำงานของประธานบริษัท คนทั้งหมดเป็นเลขา”

เยี่ยเจิ้นถิงพาพวกเด็กๆ ไปยังห้องทำงานของประธานบริษัท

เยี่ยฮุยสั่งการออกไปว่า “ไปเอาน้ำผลไม้ ไอศกรีมแล้วก็พวกขนมมาเสิร์ฟด้วย”

“ค่ะ” เหวินลี่รีบจัดการทันที

เลขาคนอื่นๆ เมื่อเห็นประตูของห้องท่านประธานปิดลงก็วิพากษ์กันอย่างตื่นเต้น “สวรรค์ เด็กน้อยนั้นเรียกท่านไปท่านว่าแด๊ดดี้? หรือว่าพวกเขาจะเป็นลูกของท่านประธานกัน?”

“น่าจะใช่นะ ไม่อย่างนั้นทำไมท่านประธานถึงให้พวกเขาขี่หลังล่ะ แถมยังพาพวกเขามาที่บริษัทอีกด้วย?”

“ขุ่นพระ ที่แท้ทางประธานก็มีลูกแล้ว แต่เขายังไม่ได้แต่งงานไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว เขาไม่ได้กำลังจะแต่งงานกับประธานหลิงแห่งหลิงซื่อกรุ๊ปเหรอ?”

“เด็กพวกนั้นต้องไม่ใช่ลูกของประธานหลิงแน่...”

“ต้องไม่ใช่อยู่แล้ว พวกเด็กๆ ดูแล้วน่าจะสามสี่ขวบได้ หรือว่าก่อนหน้านี้ท่านประธานเคยแต่งงานแบบลับๆ มาก่อน?”

“ไม่รู้ว่าหม่ามี๊ของพวกเด็กเป็นใคร...”

“เมื่อกี้ฉันลองสังเกตเด็กผู้หญิงดู เธอดูคุ้นตามาก แต่ฉันนึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน...”

“มีอะไรให้คุยกันเยอะแยะงั้นหรอ? อยากจะไปคุยกันต่อหน้าท่านประธานไหมล่ะ” เยี่ยฮุยพูดเสียงเย็น

เหล่าเลขาธิกำลังเมาก็สลายตัวกันอย่างทันที พวกเขากลับไปประจำตำแหน่งของตัวเองและไม่กล้าพูดอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าออกมาอีก

“อารมณ์ของท่านประธาน ไม่ใช่ว่าพวกเธอไม่รู้” เหวินลี่เอ่ยเตือนพวกเขาอย่างเข้มงวด “ท่านไม่ชอบให้ใครมาพูดถึงท่าานลับหลัง ถ้าหากว่าท่านมาได้ยินเค้ารักก็ พวกคุณก็เตรียมเก็บของไปได้เลย”

“ค่ะ ไม่กล้าแล้วคะ” เล่าเลยค่ะพวกนั้นรีบก้มหน้าทำงานทันที

เหวินลี่กวาดสายตามองพวกเธอแวบหนึ่ง พร้อมข็นรถอาหารไปยังห้องทำงานของประธานบริษัท

เยี่ยเจิ้นถิงวางเย่ว์เย่ว์ลง

“เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณครับแด๊ดดี้”

หลงหลงหยิบเครื่องบินจำลองลำหนึ่งออกมาอย่างระมัดระวัง

“ประธานเยี่ยคะ！” หวินลี่เข็นรถอาหารเดินเข้ามา และหันมาทำความเคารพให้กับเยี่ยเจิ้นถิง จากนั้นก็นำสิ่งของแต่ละอย่างที่อยู่บนรถเข็นอาหารออกมาวาง

“คุณชายน้อย คุณหนูน้อยครับ มารับประทานอะไรก่อนเถอะครับ” เยี่ยฮุยยิ้มออกมาพลางร้องเรียกเด็กๆ “รอให้แด๊ดดี้จัดการงานที่อยู่ในมือเสร็จแล้ว เดี๋ยวพวกลูกไปแผนกวิจัยและพัฒนาดีไหม”

“ค่ะ” เย่ว์เย่ว์รีบพาซื่อเป่าน้อยวิ่งไปทันที

เฉินเฉินและหลงหลงก็ยังคงดูสิ่งที่ตนเองต่างสนใจ เหวินลี่อยากที่จะให้การรับรองพวกเขา แต่เยี่ยฮุยพูดขึ้นว่า “ให้พวกเขาทำตามใจเธอครับ เธอออกไปทำเรื่องของเธอเถอะ ทีนี้มีผมอยู่”

“ค่ะ” เหวินลี่พยักหน้า แล้วเดินออกไป

พยาบาลผู้ดูแลทั้งสามยืนอยู่ที่มุมห้องอย่างเป็นระเบียบ เมื่อพวกเขาเห็นห้องทำงานโอ่อ่านี้พวกเขาต่างก็ต้องตกตะลึงไป และระมัดระวังในการทำงานมากยิ่งขึ้น

เหวินลี่เดินมาถึงหน้าประตู ก็มีเลขาคนหนึ่งรีบเข้ามารายงานว่า “พี่เหวินคะ ประธานหลิงมาค่ะ！”