สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 560

“คุณพูดอะไรคะ” หลิงหลงตกตะลึงไปราวกับว่าเธอไม่กล้าที่จะเชื่อหูของตัวเอง “พวกเราประกาศงานแต่งออกไปอย่างเป็นทางการแล้วนะคะ เลิกงานหมั้นเองก็เตรียมเรียบร้อยหมดแล้ว แต่นายกลับบอกว่า...“

“ฉันว่าเธอคงจะความจำไม่ดีนะ！” เยี่ยเจิ้นถิงเย็นชาเป็นอย่างมาก “ฉันบอกแต่แรกแล้วว่าไม่ยากหมั้น เป็นเธอกับปู่ของเธอที่รั้นจะเอาให้ได้ เรื่องการประกาศงานแต่งงานก็เป็นเธออยู่ฝ่ายเดียวที่ประกาศออกไป ไม่เกี่ยวกับฉัน”

“นาย...” หลิงหลงโกรธจนหน้าดำหน้าเขียว จนพูดออกมาไม่ถูก “ทำไมนายถึงทำกับฉันแบบนี้ เป็นเพราะเจ้ามารหัวคนสามตัวนั้นเหรอ”

“ถ้าเธอกล้าพูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียว ฉันไม่รับปากนะว่าฉันจะไม้ลงมือกับเธอ！”

สายตาของเยี่ยเจิ้นถิงเต็มไปด้วยเกลียดชังอย่างถึงขั้วหัวใจ และแผ่กลิ่นอายฆ่าฟันออกมา

“ฉัน...” หลิงหลงราวกับจะปะทุออกมา แต่เธอพยายามระงับความโกรธของเธอเขาไว้ และพูดอย่างประนีประนอมกับเขาว่า “ฉันรักเด็กทั้งสามคนนั้นไว้ได้ ขอแค่ได้แต่งงานกันจะอะไรฉันก็ยอมคุณทั้งนั้น...”

“คุณรับพวกเขาได้ แต่พวกเขาไม่ยินดียอมรับคุณ！” เยี่ยเจิ้นถิงทนไม่ไหว “พวกเขามีแม่ของตัวเองอยู่แล้ว ถ้าฉันจะแต่งงานฉันก็จะแต่งงานกับแม่ของพวกเขา！”

“...” หลิงหลงชะงักไป ผ่านไปสักพักเธอถึงได้สติกลับคืนมา “หมายความว่าอย่างไรกัน แม่ของพวกนั้นเป็นใครคะ”

เธอยังนึกไปว่าเด็กทั้งสามคนนั้นเป็นลูกที่สมัยเยี่ยเจิ้นถิงคึกคะนองจนให้กำเนิดออกมาโดยไม่ตั้งใจ ถ้าแม่ของเด็กพวกนั้นตายไปแล้วหรือทิ้งเด็กๆ ไปแล้ว ต่อให้ยังมีชีวิตอยู่ก็ไม่มีทางอยู่ในสายตาของเยี่ยเจิ้นถิง

ไม่อย่างนั้นเด็กทั้งสามคนนี้คงไม่ถูกกล่าวถึงเป็นเวลาหลายปี ตอนนี้จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมา…

ดังนั้นเธอจึงว่ายินดีที่จะรับเด็กทั้งสามคนนั้นไว้

แต่เมื่อเยี่ยเจิ้นถึงพูดขึ้นมาว่าจะแต่งงานกับแม่ของพวกเด็กๆ นั้น เธอก็ตกใจจนชะงักไป และรู้สึกตกตะลึงในทันที...

เยี่ยเจิ้นถิงมีคนในดวงใจมาตั้งนานแล้วไม่เพียงแต่มีลูกกับผู้หญิงคนนั้นถึงสามคน แต่ยังคิดที่จะมาแต่งกับเธออีก！！！

“เรื่องนี้เธอไม่จำเป็นต้องรู้” เยี่ยเจิ้นถิงพูดออกมาตามตรง “ที่จริงแล้วพวกเราไม่เคยคบกันเลย เรื่องโครงการที่เป็นหุ้นส่วนกันนั้นฝ่ายที่ได้รับประโยชน์ มากกว่าคือตระกูลหลิง เธอไม่ได้ขาดทุนอะไร ทุกคนแยกย้ายกันได้ด้วยดี หลังจากนี้ยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่！”

“ครับ” เยี่ยฮุยรีบขึ้นมา “คุณหลิง ไปเถอะครับ...”

“ไสหัวไป！”

หลิงหลงพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วคว้ามีดปอกผลไม้บนโต๊ะกาแฟมาจ่อไว้ที่ข้อมือของตัวเอง และ และร้องออกมาอย่างตื่นตระหนกว่า...

“เยี่ยเจิ้นถิง ฉันยอมถอยให้นายได้เสมอ นายชอบเฟิงเชียนเสวี่ย ฉันก็ยอมให้นายเก็บเธอไว้เป็นคนรัก นายมีลูกลับๆ ฉันก็รับไว้ได้ ฉันยอมนายแทบจะทุกอย่างแล้ว ทำไมนายถึงทิ้งฉันล่ะ ทำไมกัน？？？”

“หลิงหลง！” เยี่ยเจิ้นถิงถลึงตาใส่เธอ ดวงตาของเขาเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง...

“เธอควรจะรู้นะว่าคนอย่างฉันเยี่ยเจิ้นถิงไม่เคยให้ใครข่มขู่มาก่อน ฟังฉันนะน วางมีดลงแล้วไสหัวไปเสีย ฉันจะไว้หน้าเธอสักครั้ง！ ไม่อย่างนั้น เธอพูดแล้วก็ต้องทำให้ได้ ตอนนี้เธอก็ตายให้ฉันดูตอนนี้สิ！”

“นาย...”หลิงหลงโมโหจนตัวสั่น “ได้คิดว่าฉันไม่กล้า? ถ้าหากว่าฉันตายที่นี่ ฉันจะคอยดูว่านายจะไปสู้หน้าปู่ฉันได้อย่างไร และจะไปสู้หน้าตระกูลหลิงของฉันได้อย่างไร！！！”