สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 578

“ฉันไม่เป็นอะไร...”

เฟิงเชียนเสวี่ยยังคงคิดหาข้อแก้ตัว เยี่ยเจิ้นถิงถีบประตูเดินเข้ามาเหมือนกับพญาราชสีห์ที่โมโห

“คุณทำไมทำแบบนี้...”

“ผมดูหน่อยสิ” เยี่ยเจิ้นถิงดึงมือเฟิงเชียนเสวี่ยออก เห็นจมูกเธอเลือดไหล ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “ผมนึกว่าคุณเป็นอะไรไปซะอีก ตกใจแทบแย่ กลัวว่าจะทำเยอะเกินไป ขาดเลือดชี่งั้นเหรอ?”

“เอ่อ...” เฟิงเชียนเสวี่ยตะลึงไปแวบหนึ่ง จากนั้นก็ทุบหน้าอกเขาด้วยอย่างโมโห “โทษคุณนั่นแหละ ทำอยู่ได้ทุกวัน ทำวันละหลายๆ ครั้ง ทำฉันบาดเจ็บ...”

เธอกัดฟัน อายจนพูดไม่ออก

“เอาล่ะ ต่อไปจะควบคุมกว่านี้” เยี่ยเจิ้นถิงเช็ดเลือดที่จมูกเธอ “คุณบอกว่าคุณเลือดกำเดาไหล แล้วทำไมต้องล็อคประตูด้วย? ทำให้ผมกลัวคิดว่าคุณเป็นโรคที่รักษาไม่หายซะอีก”

เฟิงเชียนเสวี่ยใจสั่น รีบพูดทันที “ไม่มีหรอก ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน”

“ยัยโง่ มีเรื่องอะไรก็บอกผมสิ” เยี่ยเจิ้นถิงจัดผมเธอ “มา ก้มหัวลง ผมจะตบน้ำเย็นที่คอของคุณอีกเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้วล่ะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยทำตามที่อย่างเชื่อฟัง

เยี่ยเจิ้นถิงตบน้ำเย็นไปที่ท้ายทอยของเธอ “ตอนเด็กๆ ผมฝึกหนักมาก เลือดกำเดาชอบไหลอยู่บ่อยๆ ปู่ก็เลยทำแบบนี้ให้ผม ได้ผลมากเลยล่ะ...”

เพียงไม่นาน เลือดก็หยุดไหล

เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้วอย่างภาคภูมิใจ “ดูสิ วิธีของผมได้ผลใช่ไหมละ?”

“ใช้ได้”

เฟิงเชียนเสวี่ยมองกระจกเพื่อจัดการคราบเลือดบนตัว เมื่อมองไปในกระจกก็เห็นเยี่ยเจิ้นถิงใช้มือหนึ่งรวบผมเธอไว้ อีกมือหนึ่งก็เช็ดคราบเลือดและน้ำที่คอของเธอ เธอแสดงสีหน้าประทับใจออกมา แล้วเรียกเสียงเบาๆ...

“เยี่ยเจิ้นถิง!”

“หื้ม?” เยี่ยเจิ้นถิงมองเธอจากในกระจก

“ฉันรักคุณ!”

นี่คือเสียงที่มาจากก้นบึ้งหัวใจของเฟิงเชียนเสวี่ย ตอนท่ีพูดออกมานั้น น้ำเสียงสะอื้นและก็สั่นเครือเล็กน้อย

เธอกลัวว่าจะไม่ได้พูด ในอนาคตอาจจะไม่มีโอกาสได้พูดอีกครั้ง

เฟิงเชียนเสวี่ยลืมความเศร้าโศกในทันที ร่างบอบบางกำลังหยอกล้ออยู่ในอ้อมแขนของเยี่ยเจิ้นถิง เสียงหัวเราะที่สดใสเหมือนระฆังเงินดังไปทั่วทั้งห้อง

ช่วงเวลานี้สำหรับเธอ มันคือความสุข!

“เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่แกล้งคุณแล้ว”

ถึงแม้ว่าเยี่ยเจิ้นถิงจะจิตตกไปบ้าง แต่ก็ยังคงเป็นห่วงสุขภาพของเฟิงเชียนเสวี่ย จึงอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำ...

“ดูเหมือนว่าต่อไปคงจะต้องควบคุมอารมณ์ให้มากกว่านี้แล้วล่ะ ร่างกายของคุณมีปัญหาแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจะเลือดกำเดาไหล จริงสิ ดูเหมือนประจำเดือนของคุณจะไม่มาหลายเดือนแล้วนิ”

“เอ่อ...”

เฟิงเชียนเสวี่ยเพิ่งจะนึกขึ้นได้ ว่าประจำเดือนของตัวเองไม่ได้มานานแล้ว

ซวยแล้ว คงไม่ได้...

ไม่หรอก ไม่หรอก ไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก ไม่ใช่แน่นอน

“ท้องหรือเปล่าน่ะ?” เยี่ยเจิ้นถิงจับเฟิงเชียนเสวี่ยกดลงบนเตียงนอน ถลกชุดนอนผ้าไหมสีขาวของเธอขึ้น มองที่ท้องของเธอด้วยความตื่นเต้น “คลอดแฝดอีกสักสามคน ในบ้านก็คงจะครึกครื้นน่าดู!”