สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 603

เฟิงเชียนเสวี่ยลองคำนวณเวลาดู ตอนนี้ผ่านไปเกินสิบวันแล้ว ถ้ายังยืดเวลาออกไปเรื่อยๆ อีกหนึ่งเดือนละก็ เยี่ยเจิ้นถิงคงจะสงสัยขึ้นมาอย่างแน่นอน...

เธอคิดว่าควรจะบอกเยี่ยเจิ้นถิงไปตรงๆ จากนั้นค่อยรักษาที่นี่ต่ออย่างสบายใจ

เย็นนี้ ผกาเตรียมยาสมุนไพรที่เอาไว้แช่และเข็มเงินไว้เรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงแค่เติมน้ำร้อนเข้าไป

หมอหัวอธิบายอะไรบางอย่างให้กับลูกศิษย์ จากนั้นลูกศิษย์ก็แบกกระเป๋าเดินออกไป

“ลูกศิษย์หมอหัว จะไปไหนหรือ” เฟิงเชียนเสวี่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ยาสมุนไพรใกล้จะหมดแล้วครับ ผมให้เขาไปเก็บมาจากหมู่บ้านอื่นมาสักหน่อย” หมอหัวแหงนหน้ามองดูขอบฟ้า “ดูฟ้ามืดๆ นะ อย่าลืมพกร่มไปด้วยล่ะ!”

พูดจบ หมอหัวก็ส่งร่มตามไปให้เขา...

เดิมทีเฟิงเชียนเสวี่ยก็ไม่ได้คิดอะไรและช่วยแม่จูเก็บสมุนไพรในสวนตามเดิม แต่หลังจากนั้นก็มีเสียง ‘ปัง’ ดังขึ้น...

เฟิงเชียนเสวี่ยกับแม่จูยังไม่ทันได้ตั้งสติ ที่ด้านนอกก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมา

เฟิงเชียนเสวี่ยพุ่งตัวออกไปทันที และเห็นว่ามีรถ SUV คันหนึ่งชนหมอหัวกับลูกศิษย์จนล้มลงกับพื้น ลูกศิษย์แค่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น แต่หมอหัวกลับนอนสลบอยู่ในกองเลือดไปแล้ว...

ผกาตกใจมากจนทรุดลงกับพื้น

“หมอหัว...” เฟิงเชียนเสวี่ยตั้งใจจะพุ่งตัวเข้าไป แต่ก็มีคนชุดดำลงมาจากรถ SUV คันนั้นและวิ่งเข้ามาหาเธอทันที

“พวกคุณเป็นใคร ปล่อยฉันนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยดีดดิ้นด้วยความโมโห

“ปล่อยคุณหนูของฉันนะ”

แม่จูถือไม้กวาดและวิ่งเข้าไป แต่ยังไม่ทันจะได้เข้าใกล้ก็ถูกชายชุดดำคนหนึ่งเตะจนล้มไปเสียแล้ว

“แม่จู!” เฟิงเชียนเสวี่ยตะโกนออกมาด้วยความตกใจ และในขณะนั้นเอง จู่ๆ ก็มีดาบสั้นพุ่งตรงเข้ามาที่ข้อมือของชายที่จับเธออยู่

เขาร้องออกมาเสียงหลงและล้มลงกับพื้นทันที

จากนั้นชายชุดดำคนอื่นๆ ก็หยิบอาวุธขึ้นมาเตรียมต่อสู้ทันที แต่ขณะที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรนั้น พวกเขาก็ถูกบอดี้การ์ดของตระกูลเยี่ยจับไว้

หนึ่งวันผ่านไป

ตอนที่เฟิงเชียนเสวี่ยตื่นขึ้นมา เธอก็นอนอยู่ที่ห้องคนไข้ที่กว้างขวางและสว่างไสวแล้ว เธอมองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยในขณะที่กำลังสะลึมสะลืออยู่...เหลยอวี่!

“หมอเหลย?” เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปที่เหลยอวี่ด้วยความตะลึง และนึกว่าตัวเองตาฝาดไป “คุณมาที่นี่ได้อย่างไรคะ”

เหลยอวี่ไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงแค่เบี่ยงตัวออกไป

ร่างสูงใหญ่ของเยี่ยเจิ้นถิงเข้ามาในสายตาของเธอ เขากำลังปรึกษาบางอย่างกับผู้เชี่ยวชาญอยู่ หลังจากหันหน้ามามองเฟิงเชียนเสวี่ย เขาก็ให้คนอื่นๆ ออกไปก่อน

“เยี่ยเจิ้นถิง?” เฟิงเชียนเสวี่ยลนลานขึ้นมาทันที “คุณมาได้อย่างไรคะ”

“ผมไม่ได้ไปหาคุณ เป็นคุณที่กลับมาแล้วต่างหาก” เยี่ยเจิ้นถิงเดินเข้าไปและนั่งลงข้างๆ เตียง จากนั้นก็ยื่นมือออกไปจับใบหน้าของเธอ “เครื่องมือทางการแพทย์ของเมืองหงส์ล้าสมัยมาก หมอหัวก็ถูกส่งตัวมาแล้ว!”

“เอ่อ...” เฟิงเชียนเสวี่ยลนลานขึ้นมา เธอกำลังคิดว่าเยี่ยเจิ้นถิงรู้อะไรบ้าง แล้วรู้ไปแค่ไหนแล้ว เรื่องที่เธอถูกวางยายังปิดบังต่อไปได้อยู่ไหม