สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 606

หลังออกมาจากโรงพยาบาล เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกไม่สบายใจและเอาแต่คิดถึงประโยคสุดท้ายที่ลูกศิษย์หมอหัวพูด เธอมักจะรู้สึกว่าพิษในร่างกายของตัวเองยังไม่หายไปทั้งหมด

และถึงแม้ว่าจะยังไม่หายไปทั้งหมด แต่ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว

หมอหัวยังไม่ฟื้น ลูกศิษย์หมอหัวกับผกาก็รู้เพียงแค่การรักษาแบบเดิม...

คิดไปถึงที่หมอหัวพูดตอนนั้น ต้องให้เป็นไปอย่างช้าๆ และมีการรักษาเป็นขั้นเป็นตอน

บางทีการแช่ยาสมุนไพรกับจิ้มเข็มอาจจะเป็นแค่การรักษาขั้นแรกเท่านั้น เดิมทีเขาอาจจะมีวิธีรักษาแบบอื่น แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็เกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน

ตอนนี้เธอทำได้เพียงแค่อธิษฐานให้ตัวเองไม่เป็นอะไรก็เท่านั้น ขณะเดียวกันก็อธิษฐานของให้หมอหัวฟื้นขึ้นมาเร็วๆ ด้วย

เธอจะได้ทำการรักษาต่อ...

“เป็นอะไรหรือ” เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกได้ว่าเฟิงเชียนเสวี่ยมีเรื่องในใจ จึงโอบเธออย่างอ่อนโยน “ยังกังวลเรื่องหมอหัวอยู่หรือ ผมให้หมอศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดไปรักษาให้เขาแล้ว อวี่เหลยก็บอกแล้ว เขาแค่อายุมากก็เท่านั้น การทำงานของร่างกายจึงแก่ลงตามไปด้วย การฟื้นคืนของร่างกายก็เลยค่อนข้างช้า แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องฟื้นคืนอย่างแน่นอน”

“อือ” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้าแบบใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“หยุดคิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้แล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงบีบใบหน้าของเธอเบาๆ “ต้องคิดในทางที่ดีเข้าไว้ เอาทัศนคติของเจ้าสาวที่สวยที่สุดกลับมา เหลือแค่เจ็ดวันแล้วนะ ถ้าคุณยังไม่เตรียมตัวอีกละก็ ถึงตอนนั้นใส่ชุดเจ้าสาวจะขี้เหร่เอานะ!”

“หืม?” เฟิงเชียนเสวี่ยอึ้งไป “เจ็ดวันอะไรหรือคะ”

“งานแต่งงานไง” เยี่ยเจิ้นถิงพูดออกมาอย่างสบายๆ “ผมประกาศออกไปแล้วว่าจะจัดงานแต่งงานวันที่ 9 เดือนนี้!”

“อะไรนะคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยตกตะลึง “คุณประกาศออกไปตอนไหนคะ ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย”

“สามวันก่อน” เยี่ยเจิ้นถิงหยิบบัตรเชิญสีทองออกมาและส่งให้เธอ “บัตรเชิญก็ส่งออกไปหมดแล้ว”

“...” เฟิงเชียนเสวี่ยเหม่อไป พักใหญ่ๆ ถึงจะกลับมาได้สติ “แม่เจ้า พวกเรายังไม่ได้ถ่ายรูปงานแต่งงานกันด้วยซ้ำ คุณกลับส่งบัตรเชิญออกไปแล้วหรือ”

“...”

เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอะไรไม่ออก “แม่เจ้า นี่คุณมัดมือชกเลยหรือ ถ้าเขาไม่ยอมล่ะ จะทำอย่างไร”

“ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงเรื่องที่ผมตัดสินใจไปแล้วได้” เยี่ยเจิ้นถิงแน่วแน่มาก “เขาก็ทำไม่ได้!”

“แต่ว่า...”

“เอาละ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดขัดเฟิงเชียนเสวี่ยและจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน “เดี๋ยวผมจัดการทุกอย่างเอง คุณแค่รอเป็นเจ้าสาวอย่างสบายใจไปก็พอแล้ว!”

เฟิงเชียนเสวี่ยถูกความอ่อนโยนของเขามาทำให้ใจอ่อน เธอจึงไม่ได้พูดขัดอะไรเขาอีก ทำเพียงแค่กอดเอวเขาเอาไว้แน่น เอาหน้าแนบหน้าอกเขาไว้และฟังเสียงหัวใจเต้นของเขา จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยความซึ้งใจ...

“ขอบคุณคุณมากเลยนะ เยี่ยเจิ้นถิง!”