สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 605

เยี่ยเจิ้นถิงพาคนจำนวนมากไปหาเยี่ยเจิ้นอวิ๋น แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครอยู่ที่นั่น

เยี่ยเจิ้นอวิ๋นรู้มาก่อนแล้วว่าเรื่องที่เฟิงเชียนเสวี่ยถูกวางยาจะถูกเปิดเผยในไม่ช้าก็เร็ว และด้วยอารมณ์รุนแรงของหลายชาย เขาจะต้องมาแก้แค้นเธออย่างแน่นอน

ดังนั้นเมื่อเธอได้ยินข่าว เธอก็ให้ทุกคนรีบถอยทันที

เหลือไว้เพียงแค่อาคารเปล่าให้เยี่ยเจิ้นถิงได้ระบายอารมณ์ก็เท่านั้น!

เยี่ยเจิ้นถิงโมโหมาก สมแล้วที่เป็นครอบครัวเดียวกัน ช่างรู้มากเกินไปแล้ว!

แต่ถึงแม้ว่าครั้งนี้เยี่ยเจิ้นอวิ๋นจะหนีไปแล้ว แต่ครั้งหน้าหนีไม่รอดแน่

เขาไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะไม่ปรากฏตัวออกมาตลอดไป

...

วันต่อมา เฟิงเชียนเสวี่ยเริ่มทำการรักษาต่อ

ทำตามวิธีของหมอหัวทั้งหมด เพียงแต่ว่าครั้งนี้ หลังจากที่ผกาจิ้มเข็มให้เฟิงเชียนเสวี่ยเสร็จแล้ว เลือดพิษออกมาแค่เล็กน้อยเท่านั้น

และทุกคนก็คิดว่าขอแค่มีเลือดพิษออกมา ถึงจะแสดงว่าได้ผล

หรืออาจจะเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้มีเลือดพิษออกมาเยอะมาก ตอนนี้ออกมาน้อยก็เป็นเรื่องปกติ

เพียงแค่รักษาไปอย่างอดทน ต้องมีสักวันที่จะสามารถรักษาให้หายได้อย่างแน่นอน

เฟิงเชียนเสวี่ยรักษาความคิดนี้ไว้และทำการรักษาต่อ ผ่านไปวันแล้ววันเล่า แค่เพียงชั่วพริบตาเดียวก็รักษามาหนึ่งเดือนเต็มแล้ว

ตอนนี้แทบจะไม่มีเลือดพิษไหลออกมาแล้ว และพิษในร่างกายของเธอก็ไม่ได้ออกฤทธิ์อีก

เยี่ยเจิ้นถิงดีใจมาก และเข้าใจว่าเฟิงเชียนเสวี่ยรักษาหายแล้ว

วันนี้ตอนเช้าตรู่ เยี่ยเจิ้นถิงมารับเฟิงเชียนเสวี่ยออกจากโรงพยาบาล ในขณะเดียวกันนั้นก็บอกข่าวดีกับเธอด้วย “วันนี้คุณปู่ก็ออกโรงพยาบาลแล้วเหมือนกัน”

“คุณท่านไม่เป็นอะไรแล้วหรือคะ ดีจังเลย” เฟิงเชียนเสวี่ยดีใจมาก

“ถึงแม้ว่าขากับเท้าจะไม่คล่องแคล่วเหมือนแต่ก่อน และถึงร่างกายก็ดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็ยังต้องพักฟื้นอยู่” เยี่ยเจิ้นถิงจับไปที่หน้าของเธอและพูดขึ้น “เด็กๆ คิดถึงคุณมากเลย!”

“ฉันก็คิดถึงเด็กๆ เหมือนกันค่ะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยพูดถึงเด็กๆ ในใจก็เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา เพื่อไม่ให้เด็กๆ เห็นใบหน้าซีดเผือดของเธอ ช่วงเวลาที่ทำการรักษาอยู่ เธอจึงไม่ได้ตอบกลับอะไรไปเลย

“แบบนั้นก็ดีแล้วค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้าอย่างปลื้มใจ จากนั้นก็หันไปมองผกากับลูกศิษย์หมอหัว “พวกคุณทั้งสองคนไปกับฉันเถอะค่ะ ไปพักอยู่ที่บ้านของฉัน แต่ยังสามารถมาเยี่ยหมอหัวได้ทุกวัน...”

“ไม่ พวกเราจะคอยปกป้องอาจารย์อยู่ที่นี่” ลูกศิษย์หมอหัวยืนกราน

ฉันด้วยค่ะ ฉันต้องอยู่ดูแลอาจารย์” ผกายิ้มออกมาด้วยท่าทางน่ารัก “พี่เฟิงคะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ กลับบ้านไปอย่างสบายใจเถอะค่ะ รออาจารย์ฟื้นเมื่อไร ฉันจะไปหาพี่ด้วยกัน”

“ก็ได้ค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหมอหัวมาก จึงไม่ฝืนใจพวกเขาอีก “ฉันจะมาเยี่ยมหมอหัวบ่อยๆ นะคะ ถ้าพวกคุณมีเรื่องอะไรอยากให้ช่วย โทรมาหาฉันได้ตลอดเลยนะคะ”

“อื้ม เข้าใจแล้วค่ะ” ผกากับลูกศิษย์หมอหัวพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยกอดผกาเสร็จก็พาแม่จูเดินออกไป

แต่จู่ๆ ลูกศิษย์หมอหัวก็ตะโกนขึ้นมา “พี่เฟิง...”

“หืม?” เฟิงเชียนเสวี่ยหันกลับไปมองลูกศิษย์หมอหัว

“ระวังเอาไว้ด้วยนะครับ ถ้าพิษยังออกฤทธิ์อีก อย่าลืมกลับมาหาพวกเรานะครับ” ลูกศิษย์กำชับ

เฟิงเชียนเสวี่ยชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มออกมาพร้อมกับพยักหน้า “เข้าใจแล้ว!”