สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 611

ความรักสามารถเอาชนะทุกอย่างได้ ไม่ว่าจะเป็นตระกูลหรือเรื่องอื่นๆ

งานแต่งงานที่ไม่มีความรัก สุดท้ายก็ต้องแตกแยก แม้ว่าจะดีสักแค่ไหน สักวันก็จะเกิดปัญหาขึ้นแน่นอน และทันทีที่เกิดปัญหาขึ้น กิจการต่างๆ ก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย...

“หลานอกตัญญู ฉันจะตีแกให้ตาย!”

คุณท่านเยี่ยโกรธมากและกวัดแกว่งไม้เท้าตีเยี่ยเจิ้นถิงอย่างรุนแรง

“ผมพูดผิดหรือครับ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดอย่างไม่ยอม “พ่อของผมก็ยอมแต่งงานกับคนที่ปู่เลือก สุดท้ายเป็นอย่างไรล่ะ ไม่ใช่ว่าได้รับความโชคร้ายกันทั้งครอบครัวหรอกหรือ”

พอฟังถึงตรงนี้ คุณท่านเยี่ยก็ชะงักไป...

โศกนาฏกรรมของเยี่ยเจิ้นเทียน ลูกชายของเขา เป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเขา เขาไม่ยอมให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ทั้งนั้น แต่เยี่ยเจิ้นถิงผู้ที่ไม่เคยกลัวอะไรกลับยืนกรานที่จะเปิดรอยแผลเป็นของเขา!

ภายใต้รอยแผลเป็นนั้น เป็นความเสียใจที่มีไม่รู้จบ...

ทันใดนั้นเอง ความเย่อหยิ่งทั้งหมดของเขาก็หายไป จากนั้นก็นั่งลงบนรถเข็นอย่างเศร้าสร้อย “ฉันมีความรับผิดชอบที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่หลักๆ ก็เป็นเพราะพ่อแกดื้อรั้นเกินไป ยืนกรานที่จะไปชอบนังนั่นให้ได้ ถึงได้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนั้นขึ้นได้...”

พูดถึงตรงนี้ คุณท่านเยี่ยก็เงยหน้าขึ้นไปมองเยี่ยเจิ้นถิง “ฉันไม่อยากให้แกต้องเดินตามรอยเท้าของเขา ถึงได้ควบคุมแก เข้าใจไหม”

เยี่ยเจิ้นถิงเห็นว่าคุณท่านเยี่ยเสียใจขนาดนี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดขึ้นมา ทั้งๆ ที่เขารู้ว่าพ่อเป็นความเจ็บปวดที่สุดของคุณปู่ แต่ก็ยังพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ดูจะเป็นการกระทำที่โหดร้ายไปบ้าง

“เอาเป็นว่าฉันจะไม่ยอมให้หญิงสาวคนนี้แต่งเข้ามาในตระกูลเด็ดขาด”

“คุณท่านเยี่ยไม่ได้พูดอะไรต่อ ทำเพียงแค่สัญญาณมือให้เยี่ยเซินรีบพาเขาออกไป

เยี่ยเจิ้นถิงมองดูแผ่นหลังของคุณท่านเยี่ยและขมวดคิ้ว

เยี่ยจวินก้มหัวพร้อมกับเปิดประตู

เยี่ยเซินเข็นคุณท่านเยี่ยออกไป และในขณะนั้นเอง ที่ด้านนอกก็มีเสียงของเด็กๆ ดังขึ้นมา “คุณปู่เจิง คุณปู่เจิง!”

“เด็กๆ กลับมาแล้ว!”

“คุณปู่เจิง แด๊ดดี้บอกว่าวันนี้คุณปู่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ร่างกายของคุณปู่เป็นอย่างไรบ้างครับ” เฉินเฉินเดินเข้ามาและถามอย่างเอาใจใส่

“ดีขึ้นมากแล้วล่ะ” คุณท่านเยี่ยลูบหัวของเฉินเฉินเบาๆ “ปู่ได้ยินมาว่าไม่นานมานี้หนูช่วยแด๊ดดี้พัฒนาโปรแกรมใหม่หรือ”

“ใช่ครับ ทำเพื่อเพื่อนๆ ในโรงเรียนอนุบาลโดยเฉพาะเลยครับ” เฉินเฉินพูดถึงเรื่องนี้ก็ตื่นเต้นขึ้นมา และรีบอธิบายให้คุณท่านเยี่ยฟังทันที “สามารถป้องกันให้เพื่อนๆ ไม่หลงทางได้ครับ มันเป็นโปรแกรมที่พัฒนาขึ้นจากหลักการของตัวติดตาม”

“เก่งมากเลย!” ขณะนั้นเอง เย่ว์เย่ว์ก็มองเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยที่เดินออกมาจากห้องหนังสือ จากนั้นเธอก็รีบวิ่งเข้าไปด้วยความตื่นเต้นทันที “หม่ามี้ หนูคิดถึงหม่ามี้มากเลย!”

“หม่ามี้!”

“หม่ามี้...”

เมื่อเฉินเฉินกับหลงหลงเห็นเฟิงเชียนเสวี่ย พวกเขาก็ดีใจมากและวิ่งเข้าไปหาเธอทันที

เฟิงเชียนเสวี่ยย่อตัวลงและกอดเด็กๆ ทั้งสามคนไว้ จากนั้นก็พูดด้วยความดีใจ “หม่ามี้ก็คิดถึงเด็กๆ เหมือนกัน”