สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 624

“ครับ ได้ ผมจะจัดการให้ทันที”

เยี่ยฮุยรู้ดีกว่า ในไห่เฉิงไม่มีใครกล้ามาหือกับตระกูลเยี่ย

การยกพวกไปเยอะก็ไม่เป็นปัญหา

ยิ่งไปกว่านั้น นอกจากบอดี้การ์ดชั้นนำทั้งสิบแปดคนของคุณชายเยี่ยแล้ว คนสิบคนที่อยู่ประกบคุณท่านเยี่ยก็เป็นปรมาจารย์การต่อสู้ระดับแนวหน้าเช่นกัน

และเยี่ยฮุยก็จัดรถออฟโรดหลายคันเพื่อพาคุณท่านเยี่ยและเด็กๆ ไปยังจุดเกิดเหตุ

...

สิบนาทีที่แล้ว

เฟิงเชียนเสวี่ยให้อาไห่จอดรถข้างถนนแล้วเดินเข้าไปในซอยเพียงคนเดียว

แม้ว่าอาไห่จะกังวล แต่เขาก็ไม่กล้าขัดต่อความต้องการของเธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยก็พบว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่น มีเพียงแมวป่าสองสามตัวที่คุ้ยหาอาหารในถังขยะก็เท่านั้น

และในตอนที่เธอกำลังงุนงงอยู่นั้นเอง จู่ๆเธอก็รู้สึกถึงออร่าอาฆาตที่แผ่มาจากข้างบน...

แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวและก็พบว่ามันเป็นกระถางดอกไม้ที่หล่นลงมาบนศีรษะของเธอ

เมื่อเห็นว่ากระถางดอกไม้กำลังจะใส่หัวเธอ ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาผลักเธอออกไปแล้วกระถางดอกไม้ก็ถูกเหวี่ยงออกไปด้านข้าง ตกลงไปที่พื้นและแตกเป็นเสี่ยงๆ

เฟิงเชียนเสวี่ยกำอกของเธอด้วยความตื่นตระหนก

“คุณเฟิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” เสียงเป็นห่วงดังขึ้น

แล้วเฟิงเชียนเสวี่ยก็เงยหน้ามองและเห็นว่าเป็นบอดี้การ์ดอาไห่

“ผมกลัวว่าคุณจะตกอยู่ในอันตรายคนเดียว ผมเลยตามมา” อาไห่เหลือบมองรอบๆ “เราไม่ควรจะอยู่ที่นี่นาน ไปกันเถอะ!”

อาไห่กำลังจะพาเฟิงเฉียนเสวี่ยออกไป แต่จู่ๆ ก็มีอันธพาลหลายสิบคนปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าและด้านหลังขวางซอยจนตัน ทุกคนถือมีดพร้า กระบองไฟฟ้าและอาวุธอื่นๆ ไว้ในมือ

“อะไรกันเนี่ย” เฟิงเชียนเสวี่ยงงงวย

“พี่สาว ฉันขอโทษ...” มีเสียงร้องดังมาจากด้านหลัง

แล้วเฟิงเชียนเสวี่ยก็มองไปเห็นเกาถิงถูกอันธพาลสองคนผลักออกมาจากฝูงชน เกาถิงถูกทุบตีจมูกฟกช้ำและใบหน้าบวม ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเลือดและเสื้อของเธอก็ขาดวิ่น

และเฟิงเชียนเสวี่ยก็ถูกจับเช่นกัน เธอถูกลากออกจากตรอกอย่างไม่เบามือ พวกนั้นพยายามผลักเธอขึ้นรถตู้...

และในขณะนี้เองรถออฟโรดก็แล่นเข้ามาแล้วก็มีคนสองสามคนลงมาจากรถ จัดการกับพวกอันธพาลอย่างรวดเร็วและช่วยเฟิงเชียนเสวี่ยไว้

พอเฟิงเชียนเสวี่ยมองใกล้ๆก็เห็นว่าเป็นเยี่ยจวิน เธอจึงรีบชี้ไปที่ตรอกแล้วพูดว่า "เพื่อนของฉันกับอาไห่ยังอยู่ข้างใน รีบเข้าไปช่วยพวกเขา"

"ครับ" แล้วเยี่ยจวินก็รีบนำบอดี้การ์ดเข้าไปช่วยคนทันทีและทิ้งบอดี้การ์ดสองคนไว้คุ้มกันเฟิงเชียนเสวี่ย

“คุณเฟิง คุณควรเข้าไปในรถก่อน” บอดี้การ์ดเปิดประตูรถ

“ฉันจะรอพวกเขา...”

เฟิงเชียนเสวี่ยพูดยังไม่ทันจบ จู่ๆ ก็มีรถบรรทุกโคลนพุ่งเข้ามาทางนี้อย่างเร็ว...

"อา..."

เฟิงเชียนเสวี่ยกรีดร้องด้วยความหวาดผวา จิตใจของเธอว่างเปล่าและดูเหมือนว่าจะมีเสียงร้องของเด็กดัง

อยู่ในหูของเธอ "หม่ามี๊..."