สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 625

“ปังงง”รถบรรทุกโคลนกระแทกรถออฟโรดกระเด็นขึ้นไปในอากาศห่างออกไปหลายสิบเมตรเสียงโครมคราม

รถออฟโรดกลับตีลังกากลางอากาศ ตกลงสู่พื้นและแยกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เปลวไฟพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและควันหนาทึบลอยอยู่ในอากาศ

รถที่จอดอยู่บนถนนส่งเสียงร้องกันขโมย ปี้บ ปี้บ

ชั่วพริบตาถนนทั้งสายก็โกลาหล...

"หม่ามี๊..."

เด็กๆ ร้องไห้เสียดแทงหัวใจและแทบอยากจะรีบพุ่งไปที่จุดระเบิด แต่ก็ถูกบอดี้การ์ดอุ้มไว้

และคุณท่านเยี่ยตกใจจนอ้าปากค้าง เขาอึ้งค้างอยู่กับที่

ในตอนนี้เยี่ยเจิ้นถิงก็รีบเข้าไปและเห็นเข้ากับฉากนี้ เขาก็ยืนค้างอยู่กับที่และก็สั่นไปทั้งตัว แล้วรีบวิ่งไปอย่างไม่ยอมละทิ้งความหวัง

“คุณชายเยี่ย...” บอดี้การ์ดก็ต้องการจะหยุดเขา แต่ไม่สำเร็จ

"เฟิงเชียนเสวี่ย เฟิงเชียนเสวี่ย ออกมาหาผม"

เยี่ยเจิ้นถิงหาร่างของเฟิงเชียนเสวี่ยในกองเพลิงอย่างบ้าคลั่ง เสียงตะโกนอย่างตื่นตระหนกของเขาราวกับสัตว์ป่าที่น่าสมเพช...

“คุณบอกว่าคุณจะแต่งงานกับผม คุณบอกว่าคุณจะอยู่กับผมไปตลอดชีวิต คุณจะตายแบบนี้ไม่ได้ ออกมา ออกมา...”

เขาคุ้ยเปลวไฟด้วยมือเปล่า ดูเหมือนว่าไฟที่โหมกระหน่ำได้ซ่อนเฟิงเชียนเสวี่ยไว้ เขาต้องพาเธอออกมา พาเธอออกมาให้ได้...

เสื้อผ้าของเขาถูกไฟลวกและมือทั้งสองข้างของเขาถูกไฟคลอก แต่เขากลับไม่สนใจ เขาแค่ต้องการตามหาเฟิงเชียนเสวี่ย

"หม่ามี๊ หม่ามี๊..."

แล้วเด็กๆ ก็ดิ้นจนหลุดออกจากอ้อมแขนของบอดี้การ์ด พวกเขารีบวิ่งร้องไห้ตามเยี่ยเจิ้นถิงเข้าไปเพื่อตามหาเฟิงเชียนเสวี่ย

ร่างเล็กๆ ของพวกเขาสั่นอยู่ตลอดเวลา พวกเขามองหาร่างของแม่ด้วยความตื่นตระหนก กลัวว่าแม่จะหายไปจริงๆ

แม้ว่าเปลวไฟจะน่ากลัว แม้ว่าที่นั่นจะอันตราย พวกเขาก็ไม่สนใจ แค่อยากไปหาแม่

เฟิงเชียนเสวี่ยกุมปากของเธอและตัวสั่นจากการร้องไห้ และในตอนนี้เธอก็ตระหนักได้ว่าเยี่ยเจิ้นถิงรักเธอมากเพียงใด...

เธอโง่มากทำไมเธอถึงไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ

“หม่ามี๊...” เด็กๆ รีบวิ่งเข้าไปอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นแม่ตน

เฟิงเชียนเสวี่ยกางแขนกอดเด็กๆ ไว้แน่น ปลอบพวกเขาด้วยน้ำตาและเสียงหัวเราะ "ไม่ต้องกลัว แม่สบายดี..."

“หม่ามี๊ทำให้ผมตกใจแทบตาย…” ร่างเล็กๆ ของหลงหลงสั่นเทาจากการร้องไห้ “ผมคิดว่า ผมคิดว่า...”

"เราคิดว่าจะไม่ได้เจอหม่ามี๊อีกแล้ว" เฉินเฉินเช็ดน้ำตาและลากเฟิงเชียนเสวี่ยไปสำรวจ "หม่ามี๊ได้รับบาดเจ็บไหม? โดนไฟเผาอะเปล่า”

"ไม่จ๊ะ หม่ามี๊ไม่เป็นไร..." เฟิงเชียนเสวี่ยอธิบายทั้งน้ำตา "ตอนที่รถโคลนพุ่งเข้าใส่ ลุงบอดี้การ์ดดึงหม่ามี๊ออกมาทันเวลา และหม่ามี๊ก็หมดสติไปเพราะแรงระเบิดของรถ มาเร็ว..."

"หม่ามี๊..."

เย่ว์เย่ว์ร้องไห้มากจนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอแดง เธอกอดคอของเฟิงเชียนเสวี่ยแน่นๆด้วยมืออ้วนๆ และไม่ยอมปล่อย ราวกับว่าถ้าเธอปล่อย แม่จะหายไป