สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 630

ความหมายของประโยคนี้เข้าใจง่ายมาก...

ในเวลาเพียงหนึ่งวัน ด้วยความช่วยเหลือของคุณท่านเยี่ย หลิงเฟิ่งเซียวได้ส่วนที่หลิงหลงจงใจเอาไปคืนมา

ตระกูลหลิงกลับคืนสู่อำนาจโดยหลิงเฟิ่งเซียว และหลิงหลงไม่สามารถสร้างปัญหาได้อีกต่อไป

หลิงเฟิ่งเซียนประกาศในวันนั้นว่าตระกูลหลิงจะไม่ขอพึ่งพาอาศัยตระกูลเหลิ่งอีกต่อไป แต่ตระกูลหลิงจะคอยติดตามภายใต้การเป็นผู้นำของตระกูลเยี่ยเสมอ!

เมื่อได้คุณท่านเยี่ยลงมือก็แสดงให้เห็นถึงตัวอย่างการสาธิตที่สวยงาม!

ทันทีที่ข่าวถูกแพร่ออกไป ทุกคนในวงการธุรกิจต่างก็ปรบมือให้กับคุณท่านเยี่ย!

เดิมทีพวกเขาคาดว่าตระกูลเยี่ยและตระกูลเหลิ่งสองตระกูลนี้จะต่อสู้กันจนตัวตาย แต่ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มต้นขึ้น สงครามก็ได้สิ้นสุดลงแล้ว

แน่นอนว่านี่ไม่ได้หมายความว่าตระกูลเหลิ่งอ่อนแอ เพราะถึงอย่างไรตระกูลเหลิ่งก็ยังไม่ได้มีการเคลื่อนไหวอย่างเป็นทางการ ตระกูลฉู่และตระกูลหลิงก้าวไปข้างหน้า พวกเขาปล่อยข่าวว่าพวกเขาจะพัฒนาตลาดในไห่เฉิงและอาจจะเป็นการทดสอบตระกูลเยี่ยด้วยเช่นกัน

ไม่ใช่ว่าเยี่ยเจิ้นถิงไม่สามารถจัดการกับตระกูลหลิงได้ แต่เขาจำเป็นต้องปล่อยให้คุณท่านจัดการลงมือเอง แต่ความรู้สึกที่มีต่อหลิงเฟิ่งเซียวที่เคยช่วยชีวิตพ่อของเขาในฐานะรุ่นน้อง มันไม่ค่อยสะดวกใจสำหรับเขาที่จะต้องเป็นคนจัดการเอง ดังนั้นมันจึงเป็นการดีที่สุดที่คุณท่านจะเป็นคนไปเผชิญหน้า

หลังจากเหตุการณ์ที่พลิกผันหลายครั้งหลายครา อันตรายที่ซ่อนอยู่ทั้งหมดดูเหมือนจะถูกระงับลงในที่สุด

ตระกูลซือ ฉู่และหลิง ไม่ได้เป็นภัยคุกคามอีกต่อไป ส่วนตระกูลเหลิ่งดูเหมือนจะเงียบหายไป และในที่สุดตระกูลเยี่ยก็กลับสู่ความสงบสุขอีกครั้ง

เยี่ยเจิ้นถิงทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดของตนเพื่อจัดงานแต่งงานกับเฟิงเชียนเสวี่ย

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตั้งใจเรียกมาสื่อเพื่อสร้างความวุ่นวาย แต่เขาก็ยังเชิญญาติและเพื่อนทุกคนของตระกูลเยี่ย รวมถึงสมาชิกเก่าของตระกูลเฟิงที่ติดตามเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างซื่อสัตย์และคอยดูแลเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างลับๆ มาโดยตลอด

ทุกคนมาแสดงความยินดีกับพวกเขาและแสดงความยินดีกับเฟิงเชียนเสวี่ย...

ผู้ที่ดูถูกตระกูลเฟิงและดูแคลนเฟิงเชียนเสวี่ยในอดีต ตอนนี้ล้วนหวาดกลัวตื่นตระหนกกันทั้งนั้น

แต่เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้แล้ว ในช่วงเวลานี้ เธอไม่ได้ป่วยเป็นโรคอีกต่อไป เธอรู้สึกว่าก่อนหน้านี้เป็นเธอเองที่คิดมากเกินไปจริงๆ พิษต่างๆ ถูกกำจัดไปหมดแล้ว และจะไม่มีการโจมตีของพิษนั่นอีกแล้ว

ตอนนี้ สิ่งที่เธอต้องการคือการอยู่อย่างสงบสุขกับเยี่ยเจิ้นถิง...

วันเวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า ไม่นาน…ก็ถึงวันก่อนงานแต่งงาน!

"อย่า อย่าเลย กว่าจะมีวันนี้มันไม่ง่ายเลยขอฉันแสดงฝีมือหน่อยเถอะจ่ะ ฉันอยากแสดงฝีมือการทำอาหารของฉันให้ทุกคนได้ประจัก!" ใบหน้าของแม่จูเต็มไปด้วยรอยยิ้มและรู้สึกประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก "ฉันได้ยินมาว่าคุณท่านชอบกินอาหารกวางตุ้ง พอดีเลย คุณท่านคนเก่าของเราก็ชอบกินอาหารกวางตุ้งเหมือนกัน ฉันจึงได้เรียนทำมาเป็นพิเศษ วันนี้ต้องโชว์ให้ดี”

"ฮ่าฮ่าฮ่า ดี เยี่ยมมาก!" คุณท่านหัวเราะและยิ้มอย่างสดชื่นอารมณ์ดี "ตั้งใจดีจริงๆ!"

"เป็นสิ่งที่ควรจะเป็นจ่ะ เราทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว" แม่จูยิ้มอย่างมีความสุข

"ไม่ต้องยืนแล้ว มาๆ นั่งลงประจำที่!" คุณท่านเยี่ยทำท่าทางเรียกคน

เยี่ยเจิ้นถิงนั่งลงพร้อมกับเฟิงเชียนเสวี่ยที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา และเด็กๆ ทั้งสามก็ตามมานั่งลงด้วย วันนี้พวกเขาสวมชุดสูทและชุดเดรสที่สวยงาม ราวกับเจ้าชายน้อยและเจ้าหญิงในเทพนิยาย หล่อ น่ารัก และสง่างาม!

เย่ว์เย่ว์ค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาคุณท่านเยี่ยอย่างระมัดระวัง และใช้มือเล็กๆ ปิดปากของตัวเอง และถามด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับเก็บความรู้สึกอะไรไว้ในใจ "คุณปู่เฉิง คุณเริ่มทานเลยได้ไหมคะ"

ได้สิ ฮ่าฮ่าฮ่า..."

คุณปู่เยี่ยยกมือลูบหัวน้อยๆ ของเย่ว์เย่ว์ และใส่อาหารต่างๆ ให้กับเหลนๆ ทั้งสามคน จากนั้นก็วางห่านย่างชิ้นหนึ่งให้เฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเสวี่ยชะงักค้างและมองเขาด้วยความตกตะลึง