สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 633

“คุณหนู ดื่มน้ำหน่อยนะจ๊ะ” แม่จูให้เฟิงเชียนเสวี่ยดื่มน้ำ “กินยาแก้ปวดแล้วเป็นอย่างไรบ้างจ๊ะ”

“มันไร้ประโยชน์” เฟิงเชียเสวี่ยส่ายหัวของเธออย่างอ่อนแรง “แม่จูช่วยเปิดกระเป๋าใบนั้นหน่อยได้ไหม ฉันมีอะไรอยากจะให้คุณ”

"ได้จ่ะ!" แม่จูรีบหยิบกระเป๋าเดินทางใบที่อยู่ข้างหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยออกมา เมื่อเปิดออกก็พบกล่องเล็กๆ อยู่ข้างใน เธอหยิบกล่องใบเล็กนั้นออกมาวางไว้ตรงหน้าเฟิงเชียนเสวี่ย "นี่หรือเปล่าจ๊ะ"

"อืม" เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า เปิดกล่องเล็กที่มีรหัส แล้วหยิบบัตรธนาคารออกมาส่งให้แม่จูด้วยท่าทีที่นิ่งสงบ——

“นี่คือสิ่งที่พ่อของฉันทิ้งไว้ให้ฉัน มันมีเงินมากกว่าหนึ่งร้อยสิบล้านบาทในนี้ ถ้าในอนาคตฉันเป็นอะไรไป เงินก้อนนี้จะช่วยคุณและลูกๆ ในการปกป้องตนเองได้”

"คุณหนู คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร" ตอนนี้แม่จูรู้สึกกระวนกระวายใจมากและน้ำตาก็เอ่อคลอในดวงตาอีกครั้ง "จะเกิดอะไรขึ้นกับคุณได้ยังไง คุณหนูจะไม่เป็นไร..."

"ฟังฉันก่อน..." เฟิงเชียนเสวี่ยคว้ามือของแม่จูมาและพูดอย่างอ่อนแรง "ฉันหมายความว่า ถ้าในกรณีที่ฉันไม่อยู่แล้ว คุณต้องอยู่บ้านตระกูลเยี่ยและช่วยดูแลเด็กทั้งสามคนแทนฉัน"

ลูกเก็บเงินนี้ไว้ป้องกันตัว ถ้าในอนาคตลูกกับหลานเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลูกจะได้ใช้มันเพื่อป้องกันตัวได้ พ่อพูดถูก พอต้องเข้ามาอยู่ตระกูลเศรษฐี ก็เหมือนอยู่ในทะเลลึก และยิ่งเป็นตระกูลเยี่ยที่เป็นตระกูลที่ซับซ้อนและยิ่งใหญ่

แม้ว่าเยี่ยเจิ้นถิงจะปกป้องเด็กๆ เก่งมากแค่ไหน แต่มันก็มีช่วงเวลาที่เขาไม่สามารถดูแลตัวเองได้ คุณกับลูกมีเงินก้อนนี้ไว้ปกป้องตัวเอง ถึงอย่างนั้นมันจะเป็นเรื่องดีสำหรับคุณและเด็กๆ..."

“คุณหนู คุณจะไม่เป็นไร” แม่จูร้องไห้จนตัวสั่น “คุณยังเด็กมาก ชีวิตของคุณเพิ่งเริ่มต้น…”

"ใช่แล้ว มันไม่ควรจะไม่เป็นอะไรสิ" เฟิงเชียนเสวี่ยยกมุมปากของเธอและฝืนยิ้มที่แข็งทื่อ "ถ้าฉันสบายดี ฉันก็จะเป็นคุณนายเยี่ย และในอนาคตฉันก็จะมีเงินมากมาย แต่สำหรับฉัน เงินพวกนี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย เอาไว้เป็นเงินสำรองให้คุณดีเสียกว่า”

"ฉันรู้แล้ว ฉันจะเก็บมันไว้" แม่จูหยิบบัตรธนาคารมาและเก็บมันไว้อย่างระมัดระวัง

เธอหยิบกุญแจสีดำออกมา “อัฐิพ่อของฉันยังถูกเก็บไว้ในสุสาน ฉันจะเอามันกลับมาเมื่อมีเวลา มีบางอย่างเกี่ยวกับแม่ของฉันอยู่ในนั้น”

“โอเค ฉันจะเก็บมันไว้อย่างดี”

แม่จูเอาของใส่กลับเข้าไปในกล่อง แล้วล็อกกล่องรวมกันอย่างระมัดระวัง และนำไปใส่ไว้ในตู้เสื้อผ้าของเธอ

“คุณหนู ฉันเก็บของเรียบร้อยแล้ว วางใจได้เลยจ่ะ” แม่จูเอ่ยปลอบโยนเธอ “ฉันจะหาผ้าร้อนมาเช็ดหน้าให้คุณ”

ขณะที่แม่จูกำลังจะเข้าห้องน้ำ ก็มีเสียงเคาะประตูจากแม่หรงพูดว่า "แม่จู คุณหนูเฟิงอยู่ในห้องของเธอหรือเปล่า คุณท่านกำลังจะกลับ คุณชายจึงบอกให้ฉันโทรหาเธอ"