สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 634

แม่จูกังวลขึ้นมาในทันที เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี

เฟิงเชชียนเสวี่ยรีบตอบทันทีว่า "ฉันอยู่นี่ ฉันจะรีบลงไปเดี๋ยวนี้"

“โอเคค่ะ คุณหนูเฟิง ข้างนอกลมแรง อย่าลืมใส่เสื้อโค้ตมาด้วยนะคะ” แม่หรงเตือนอย่างใจดี

"อืม ขอบคุณ"

เฟิงเชชียนเสวี่ยฝืนบังคับให้ตัวเองลุกขึ้นนั่ง ในขณะที่ใบหน้าของเธอยังคงซีดเซียว และเหงื่อเย็นที่ออกมาทั่วตัว แต่เลือดกำเดาของเธอหยุดไหลแล้ว

“คุณหนู ไม่ต้องออกไปข้างนอกไหมจ๊ะ” แม่จูรีบเข้ามาประคองเธอ “คุณไม่สบายมาก”

“ไม่เป็นไร ไม่เจ็บแล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยปลุกพลังตัวเอง “ไปที่ห้องของฉันแล้วเอาเสื้อผ้ามา เสื้อผ้าตัวนี้มันเปื้อนเลือดแล้ว”

"ได้จ่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" แม่จูรีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อหยิบเสื้อผ้าลงมา

เฟิงเชียนเสวี่ยอาสัยช่วงเวลานี้อาบน้ำในห้องน้ำของแม่จู เพื่อขจัดคราบเลือดบนร่างกายของเธอ

ไม่นานนักแม่จูก็กลับมาพร้อมถือกระโปรงยาวที่สะดวกสบายและเสื้อคลุมคาร์ดิแกนตัวเล็กมาให้

เฟิงเชียนเสวี่ยเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอ รวบรวมพลังให้ตัวเองและรีบออกไป

"หม่ามี๊..."

เยี่ยเจิ้นถิงและเด็กๆ กำลังยืนส่งคุณท่านเยี่ยอยู่ด้านนอก

เมื่อเด็กๆ เห็นเฟิงเชียนเสวี่ยพวกเขารีบเข้ามาดึงมือเธอ "หม่ามี๊ไปไหนมา? ทำไมไม่ไปเล่นกับพวกเรา"

“เมื่อครู่นี้หม่ามี๊ไปคุยธุระกับคุณย่ามาค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้ม “เล่นสนุกไหม”

"สนุกมาก!" เด็กทั้งสามคนคุยกันเกี่ยวกับเกมเมื่อครู่นี้

ทันใดนั้นศีรษะของเฟิงเชียนเสวี่ยก็เริ่มเจ็บอีกครั้ง แต่เธอก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะอดทนกลั้นความเจ็บไว้

"เอาล่ะ อย่าเสียงดังใส่หม่ามี๊" เยี่ยเจิ้นถิงสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยดูไม่ดีเล็กน้อย จึงรีบเบี่ยงเบนความสนใจของเด็กๆ ทันที "คุณปู่เฉิงกำลังจะไปแล้ว ไปบอกลาคุณปู่เฉิงเร็ว!"

"โอ้" เด็กๆ รีบไปบอกลาคุณท่านเยี่ย...

"คุณปู่เฉิง พรุ่งนี้จะมาอีกไหมฮะ"

“เจ้าเด็กบื้อ พรุ่งนี้เป็นงานแต่งงานของแด๊ดดี้กับหม่ามี๊ แน่นอนว่าคุณปู่ก็ต้องมาอยู่แล้วสิ”

“ผมหมายถึงว่า หลังงานแต่งเลิกจะมากินข้าวเย็นนกับพวกเราไหมฮะ?”

“หม่ามี๊ฮะ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย ไม่สบายหรือเปล่าฮะ”

เฉินเฉินสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเฟิงเชียนเสวี่ย

"หม่ามี๊เหนื่อยนิดหน่อยน่ะจ่ะ..." เฟิงเชียนเสวี่ยพยายามพูด "ไปเข้านอนเร็ว..."

"โอเคฮะ" เฉินเฉินเดินตามสาวใช้และจากไป แต่ด้วยความกังวล เด็กน้อยก็หันกลับมาทุกๆ สามก้าว

ส่วนหลงหลงไม่มีความคิดใดๆ และเขารีบวิ่งไปข้างหน้า "ถอยไป ฉันปวดท้อง ฉันต้องเข้าห้องน้ำ วันนี้กินไอศกรีมมากเกินไป"

มันทำให้สาวใช้หัวเราะออกมา "ฮ่าฮ่าฮ่า"

เฟิงเชียนเสวี่ยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเช่นกัน แต่ศีรษะของเธอรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง จนเธอเกือบจะล้มลง

เยี่ยเจิ้นถิงประคองเธอไว้ได้ทันและถามอย่างกระวนกระวายว่า "คุณเป็นอะไรไป? พิษกำเริบอีกแล้วเหรอ?"

"ไม่ใช่……"

“ยังจะบอกว่าไม่อีก?” เยี่ยเจิ้นถิงรีบอุ้มเฟิงเชียนเสวี่ยแล้วเดินออกไป “เตรียมรถให้พร้อมแล้วไปโรงพยาบาล!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก