สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 635

"ไม่ได้นะ..." เฟิงเชียนเสวี่ยดิ้นรนและปฏิเสธที่จะไป "พรุ่งนี้ฉันจะแต่งงานแล้ว ฉันจะไปหาหมอได้ยังไง..."

“หุบปาก!” เยี่ยเจิ้นถิงกัดฟันแน่นแล้วอุ้มเฟิงเชียนเสวี่ยเข้าไปในรถ

“คุณชาย ฉันขอไปด้วยได้ไหมจ๊ะ” แม่จูเป็นกังวล

"ขึ้นรถ"

ในเวลาเดียวกันกับที่รถเริ่มออกตัวไป เยี่ยฮุยก็โทรแจ้งเหลยอวี่ให้เตรียมพร้อม

เหลยอวี่รู้ว่าอาการของเฟิงเชียนเสวี่ยกำเริบอีกครั้ง เขาจึงไปหาเสี่ยวฮวาและลูกศิษย์ของเขาทันที

เยี่ยเจิ้นถิงนำเฟิงเชียนเสวี่ยและแม่จูมาถึงโรงพยาบาล ทางด้านเหลยอวี่ก็เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว ยังคงทำตามแผนการรักษาเดิมที่เคยใช้รักษาเฟิงเชียนเสวี่ยก่อนหน้านี้คือการที่ให้เฟิงเชียนเสวี่ยแช่ตัวลงในยาจีนโบราณและฉีดยาให้กับเธอ

แต่คราวนี้แทบไม่มีเลือดไหลออกมา เสี่ยวฮวาขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไร

เหลยอวี่ดึงเสี่ยวฮวาออกไปข้างนอกและถามอย่างกระวนกระวายว่า "เสี่ยวฮวา ดร.หัวได้อธิบายทางเลือกการรักษาวิธีอื่นๆ มาก่อนหรือไม่?

“หมอเหลย คุณถามฉันหลายครั้งแล้วนะ มันไม่มีเลยจริงๆ” เสี่ยวฮวาพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง “อาจารย์ยังคงทำวิจัยสำหรับแผนการรักษาใหม่อยู่ แต่ก็เกิดเรื่องขึ้นก่อนที่เขาจะลงมือทำ...”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เหลยอวี่ก็เงียบไป ตอนนี้นอกจากรอให้ดร.หัวอาการดีขึ้นแล้ว วิธีอื่นก็ไม่มีเลยจริงๆ

“อาจารย์จะตื่นเมื่อไหร่” ศิษย์ตัวน้อยถาม “ถ้าเขาตื่น คุณเฟิงก็จะรอดแล้ว”

"ฉันก็ยังหวังว่าเขาจะตื่นขึ้นมาได้ แต่ตอนนี้ อนิจจา เห้อ..."

เหลยอวี่ถอนหายใจ อย่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

“คุณเฟิงรู้สึกยังไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นหรือยัง”

เมื่อมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของเฟิงเชียนเสวี่ย แม่จูก็รู้สึกเป็นทุกข์มาก

เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังเอนตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำอย่างสะลึมสะลือ ร่างกายของเธออ่อนแอและอ่อนแรง

"ไม่เป็นไร เธอจะดีขึ้นในไม่ช้า" เยี่ยเจิ้นถิงลูบใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยและปลอบเธออย่างอ่อนโยน "นอนเถอะ นอนสักหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว"

“อืม” เฟิงเชียนเสวี่ยตอบกลับ ค่อยๆ หลับตาลงและเข้าสู่ห้วงนิทรา

“คุณชายเยี่ย……”

เขาสาบานในใจว่าเขาจะต้องหายาแก้พิษมาให้ได้

เยี่ยเจิ้นถิงคอยปกป้องดูแลเฟิงเชียนเสวี่ยที่หลับอยู่ในภวังค์เช่นนี้ไปตลอดทั้งคืน และเมื่อเกือบรุ่งสาง เขาก็ผล็อยหลับไปด้วยความเพลียอย่างไม่รู้ตัว...

ไม่นานหลังจากที่เขาหลับไป ทันใดนั้นเขาก็ต้องตื่นขึ้นราวกับว่ามีเสียงบางอย่างดังมาจากด้านข้าง เมื่อเขาพบว่าเฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้อยู่ข้างๆ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เขารีบลุกขึ้นทันทีเพื่อตามหาเธอ

เสียงน้ำดังมาจากห้องน้ำ เยี่ยเจิ้นถิงรีบก้าวไปเพียงก้าวเดินก็ถึงที่จุดหมาย...

"อรุณสวัสดิ์!" เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังอาบน้ำและสระผม ใบหน้าของเธอสดใสเปล่งปลั่ง แตกต่างจากหญิงสาวที่อ่อนแอเมื่อคืนนี้อย่างสิ้นเชิง

"คุณสบายดีไหม" เยี่ยเจิ้นถิงมองเธอด้วยความงุนงง

“ไม่เป็นไรแล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยเช็ดน้ำบนใบหน้าของเธอ พลางยิ้มสดใส “วันนี้ฉันจะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด!”

“คุณสวยอยู่แล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงยกมุมปากขึ้นและมองเธออย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องรีบ ฉันจะไปห้องน้ำห้องอื่น”

"อื้ม!"