สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 636

เยี่ยเจิ้นถิงรู้ว่าพิษชนิดนี้เป็นเช่นนี้ เมื่อมันออกฤทธิ์ก็เจ็บปวดมากจนไม่สามารถทำอะไรได้ แต่หลังจากการออกฤทธิ์ไปแล้วก็เหมือนกับคนปกติที่ไม่เคยเกิดอะไรขึ้นมาก่อน

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิษเข้าสู่ไขกระดูก ผลที่ตามมาก็คือพิษจะออกฤทธิ์บ่อยขึ้นเรื่อยๆ จนกว่าเลือดจะชุ่มไปด้วยพิษ และสัญญาณของการมีชีวิตจะหายไป

ตอนนี้หมอหัวไม่สามารถคาดหวังอะไรได้ เพราะถึงแม้ว่าเขาจะตื่นขึ้นในเวลานี้ แต่ก็ต้องใช้เวลาพักฟื้นก่อนที่เขาจะสามารถกลับมารักษาเฟิงเชียนเสวี่ยได้อีกครั้ง

จะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองเดือน เฟิงเชียนเสวี่ยก็ไม่สามารถรอได้อีกต่อไป

ความหวังเดียวตอนนี้คือเยี่ยเจิ้นอวิ๋น!

บางทีเธออาจมียาแก้พิษอยู่ในมือ!

เมื่อคิดได้ดังนี้เยี่ยเจิ้นถิงจึงโทรหาต้วนเทียนหยา...

ช่วงเวลานี้เยี่ยเจิ้นอวิ๋นหายตัวไปและไม่สามารถมีใครตามหาหรือติดต่อเธอได้ แต่เยี่ยเจิ้นถิงรู้วิธีการติดต่ออื่นๆ ของต้วนเทียนหยา

ไม่นาน สายก็เชื่อมต่อได้ น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประหม่าดังมาจากปลายสาย "พี่ใหญ่..."

“บอกแม่ของนาย ให้เธอส่งยาแก้พิษมาให้หน่อย มีเงื่อนไขอะไรก็บอกมาได้เลย!”

“อะไรนะ เกิดอะไรขึ้น?” ท่าทางของต้วนเทียนหยาดูสับสน

“ฝากเอาประโยคนี้ไปบอกเธอก็พอ”

หลังจากที่เยี่ยเจิ้นถิงพูดจบ เขาก็วางสายโทรศัพท์ทันที

เขารู้ว่าถึงแม้คนทั่วโลกจะไม่พบเยี่ยเจิ้นอวิ๋น แต่ต้วนเทียนหยาก็จะหาเธอพบ เพียงแค่เอาเรื่องไปบอกเธอ เธอก็จะติดต่อเขากลับมาเอง

“เยี่ยเจิ้นถิง คุณพร้อมหรือยัง” เสียงเฟิงเชียนเสวี่ยตะโกนมาจากข้างนอก “ช่างแต่งหน้าและสไตลิสต์มาแล้ว ฉันไปก่อนนะ”

เยี่ยเจิ้นถิงเปิดประตูห้องน้ำออกมา เมื่อเห็นว่าเฟิงเชียนเสวี่ยดูสดใสและเปล่งปลั่ง ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นด้วยความพึงพอใจ "ไปเถอะ ให้พวกเขาดูแลผิวก่อน แล้วค่อยแต่งตัว"

"โอเค" เฟิงเชียนเสวี่ยเดินเข้ามาจูบเขา "วันนี้ฉันมีความสุขมาก ฮิฮิ!"

“ทำไมลูกสามคนไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยคุกเข่าลงและถามเด็กๆ

"พี่สาวสไตลิสต์ที่ดูแลเราบอกว่าเราต้องทำสปาเด็กก่อนฮะ ตัดผม ดูแลผิว แล้วก็เริ่มจัดแต่งทรงผม เลยให้เราใส่ชุดนอนไปก่อน..."

เฉินเฉินตอบด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ดูเหมือนว่าเด็กที่โตเร็วอย่างเฉินเฉินก็อยากรู้อยากเห็นและเฝ้ารอเรื่องแบบนี้เหมือนกันสินะ

"ใช่ ใช่แล้ว หนูก็ต้องการการบำรุงผม" เย่ว์เย่ว์ลูบผมหยิกยาวของเธอ จินตนาการว่าตัวเองจะแต่งตัวอย่างไร "หนูจะเป็นเจ้าหญิงที่สวยที่สุดในวันนี้!"

"ฮี่ฮี่ ซานเป่าเป็นเจ้าหญิงที่สวยที่สุด!" เฟิงเชียนเสวี่ยกอดเธอ "เอาล่ะ พวกลูกรีบไปกันเถอะ"

“วันนี้อย่ารบกวนหม่ามี๊มากนะเข้าใจไหม” เยี่ยเจิ้นถิงเอ่ยเตือน “ไปเล่นกันเองนะโอเคไหม”

“เข้าใจแล้ว” เด็กๆ เด้งตัวออกไป แล้วสาวใช้สองสามคนก็พาไปหาสไตลิสต์ทันที...