“ช่างมันเถอะ เดี๋ยวให้เขาโทรกลับหาฉันด้วย
คุณท่านเยี่ยได้ยินเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของเด็กๆ ทางโทรศัพท์ เขาทนไม่ได้ที่จะขัดขวางช่วงเวลาที่งดงามแบบนี้
“ใช่” เยี่ยจวินยืนอยู่ที่ประตูพร้อมโทรศัพท์ในมือ ดูฉากที่มีความสุขและอบอุ่นนี้ เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่างานแต่งงานในวันนี้จะผ่านไปได้ด้วยดีไม่มีปัญหาใดๆ
ขอให้ครอบครัวนี้มีความสุขตลอดไป...
“เอาล่ะ อย่าเอะอะโวยวายกัน พ่อจะไปหาหม่ามี๊” เยี่ยเจิ้นถิงวางลูกทั้งสามคนลงและแตะหัวเล็กๆ ของพวกเขาตามลำดับ “ทำตัวดีๆล่ะ!”
“หืม!” พวกเด็กๆ เชื่อฟังมากแยกไปเล่นอีกฝั่งหนึ่ง
เยี่ยเจิ้นถิงมาที่ห้องแต่งตัวของเฟิงเชียนเสวี่ย เขาเปิดประตูและรู้สึกทึ่งกับภาพตรงหน้าตัวเอง!
เฟิงเชียนเสวี่ยสวมใส่ชุดแต่งงานที่สั่งตัดเป็นพิเศษ ส่วนคอเว้าเป็นรูปทรงนกนางนวลสยายปีก ปิดคอและไหล่ที่สมบูรณ์แบบของเธอได้อย่างพอดิบพอดี และคอระหงส์เรียบเนียนไร้ที่ติและส่วนเว้าโค้ง ถูกห่อหุ้มไว้ราวกับดอกไม้ที่ตูมอยู่
เอวที่เรียวยาวและบั้นท้ายที่ตรงและกระโปรงลายเมฆบนร่างกายท่อนบนทำให้เธอดูเหมือนนางฟ้า
เยี่ยเจิ้นมองที่แผ่นหลังของเธออย่างหมกมุ่น ทุกส่วนโค้งนั้นสมบูรณ์แบบและไร้ที่ติ!
“คุณชายอยู่ที่นี่!”
“คุณชายอยู่ที่นี่!”
สไตลิสต์และช่างแต่งหน้ารีบโค้งคำนับเพื่อทักทายเยี่ยเจิ้นถิง
เฟิงเชียนเสวี่ยหันกลับมาและมองไปที่เยี่ยเจิ้นถิงด้วยรอยยิ้มที่สดใส “ดูดีไหม”
“สวยจัง” เยี่ยเจิ้นถิงค่อยๆ เดินไปหาเธอ ในตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเคยเห็นมันในความฝันและในที่สุดมันก็เป็นจริง!
“ฉันเคยบอกพวกเธอแล้วว่าเครื่องประดับชุดนี้ดูหรูหราไปหน่อย” เฟิงเชียนเสวี่ยชี้ไปที่เครื่องประดับบนโต๊ะแล้วพูดว่า “คุณคิดว่า…เอ่อ”
ก่อนที่เฟิงเชียนเสวี่ยจะพูดจบ เยี่ยเจิ้นถิงก็กอดเอวเรียวๆ ของเธอจากด้านหลัง
เธออุทานและผลักเขาด้วยมือทั้งสองข้างโดยไม่รู้ตัว และกระซิบอย่างฉุนเฉียว “คุณกำลังทำอะไรอยู่น่ะ คนก็เยอะแยะ”
“ผมแค่อยากกอดคุณ”
เด็กๆ เก็บของเรียบร้อยแล้วและกำลังรออยู่ข้างล่าง เมื่อพวกเขาเห็นพ่อและแม่เดินลงมาข้างล่างด้วยกัน พวกเขาทั้งหมดก็ยืนขึ้น แต่พวกเขาไม่ได้รีบเร่งเหมือนอย่างเคย พวกเขาเพียงแต่ยืนรออยู่ที่นั่นอย่างเชื่อฟัง
“ต้าเป่า เอ้อร์เป่า และซานเป่า!” เฟิงเชียนเสวี่ยมองดูเด็กทั้งสามที่แต่งตัวเหมือนเจ้าชายน้อยและเจ้าหญิงในเทพนิยาย “ว้าว ต้าเป่ากับเอ้อร์เป่าหล่อมาก และซานเป่าก็สวยมากๆ ด้วย
“แม่สวยอย่างกับเทพธิดา!” ลูกทั้งสามปรบมือพร้อมกับอวย “พ่อหล่อมากๆเลย!”
“กับแม่แล้วอวยกันจริงจังเลยนะแต่กับพ่อแล้วอวยแบบส่งๆ เยี่ยเจิ้นถิงพูดแซะ
“ฮ่าฮ่าฮ่า” เฟิงเชียนเสวี่ยหัวเราะ
“เหตุผลหลักๆคือพ่อมักจะหล่อมากไม่ต่างจากปกติไงครับ” สายตาของเฉินเฉินจับจ้องไปที่แม่ตลอดเวลา แววตานั้นฉายแววอบอุ่น “แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นแม่แต่งตัวแบบนี้ มันสวยมาก!”
“ใช่ ใช่!”หลงหลงและเย่ว์เยว์พยักหน้าเห็นด้วย
“หม่ามี๊สวย หม่ามี๊สวย!”
ในเวลานี้ชื่อเป่าตัวน้อยได้บินมาแล้ว วันนี้เจ้าตัวน้อยยังแต่งตัวมานิดหน่อยด้วยโบว์สีแดงสวยงามที่ผูกรอบคอซึ่งแสดงถึงความปิติยินดีมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก
เทกันแบบนี้เลยหรอมีต่ออีกมั้ย...
แอด..กลับบ้านด่วน...ยังรออยู่นะคะ😁😁...
ขอบคุที่ลงให้อ่านนะคะ สนุกมากเลย อย่าลืมมาลงต่อนะคะ 👍🏻...
อย่าหายไปนานนะแอด😁😁...
แอด..กลับมาอัพเดทแล้ว..น่ารักที่สุด👍👍👍...
แอด..อย่าเทกันเลย..กลับมาลงต่อหน่อยจ้า😂😂😂...