สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 640

ในเวลานี้รถโรลส์-รอยซ์ เรธที่อยู่ด้านนอกก็พร้อมแล้ว

บอดี้การ์ดเปิดประตูรถ อุ้มเด็กๆ เข้าไปในรถก่อน จากนั้นเยี่ยเจิ้นถิงและเฟิงเชียนเสวี่ยก็เข้าไปในรถต่อ

บอดี้การ์ดและคนรับใช้คนอื่นๆ นั่งอยู่ในขบวนรถด้านหลัง และรถโรลส์-รอยซ์ทั้งสองแถวก็ขับรถมุ่งตรงไปที่โบสถ์

วันนี้เด็กๆ เงียบมาก ทุกคนมองพ่อและแม่ด้วยรอยยิ้มและอวยพรให้พวกเขา

แม้แต่เจ้าตัวเล็กชื่อเป่าวันนี้ก็ยังทำตัวดีอีกด้วย แอบอยู่ในอ้อมแขนของเย่ว์เย่ว์อย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ

เยี่ยเจิ้นถิงจับมือของเฟิงเชียนเสวี่ยและมองเธออย่างอ่อนโยน

รอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยมองเขาอย่างเสน่หา

ในไม่ช้าขบวนรถก็มาถึงทางชายฝั่งทางใต้ของโบสถ์

ทีมบอดี้การ์ดกลุ่มใหญ่ของตระกูลเยี่ยยืนกันเป็นสองแถวอย่างเป็นระเบียบเพื่อต้อนรับเยี่ยเจิ้นถิง และเฟิงเชียนเสวี่ย

แขกทุกคนที่กำลังคุยกันแล้วจิบแชมเปญกันบนสนามหญ้า เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเยี่ยเจิ้นถิงและเจ้าสาวกำลังจะมาพวกเขาก็รีบเข้าไปในโบสถ์เพื่อเตรียมพิธีแต่งงาน

สิบเอ็ดโมงครึ่งทุกอย่างพร้อม

เยี่ยเจิ้นถิงและเฟิงเชียนเสวี่ยมาที่เลานจ์ในห้องโถงด้านหลังและรอจนกระทั่งถึงเวลามงคลก่อนที่จะออกไป

สไตลิสต์กำลังเช็คความพร้อมให้เฟิงเชี่ยนเสวี่ยเป็นครั้งสุดท้าย และอีกด้านหนึ่งผู้ดูแลเวทีก็กำลังบอกเด็กทั้งสามคนเกี่ยวกับภารกิจของการเป็นสาวน้อยดอกไม้อยู่

กองทัพกลางคืนยังลาดตระเวนสถานการณ์ความมั่นคง

เกาถิงอยู่เคียงข้างเฟิงเชียนเสวี่ยตลอดเวลา ไม่เคยทิ้งเธอ

“คุณท่านเยี่ยมาแล้ว

ด้วยเสียงอุทาน เยี่ยเจิ้นถิงถึงกับมองกลับไปดู เยี่ยเซินดันคุณท่านเยี่ยเข้าไป ตามด้วยบอดี้การ์ดมือดีอีกสิบคน และหมอและพยาบาลอีกสามคนที่ได้รับเชิญจากโรงพยาบาลฉือซินให้มาดูแลเด็กๆทั้งสามคน

“คุณปู่เซิง!” เด็กๆ รีบทักทายคุณท่านเยี่ย

“คุณปู่...” เฟิงเชียนเสวี่ยทักทายด้วยความเคารพเช่นกัน

“ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้ล่ะ” เยี่ยเจิ้นถิงลุกขึ้นเพื่อทักทายเขา

“คุณทำงานหนักมากเลยนะคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ออกมาหน่อยสิ” คุณท่านเยี่ยสั่งเยี่ยเจิ้นถิง

เยี่ยเจิ้นถิงตบไหล่เฟิงเชียนเสวี่ยแล้วหันหลังกลับและออกไป เยี่ยจวินและผู้ติดตามอีกสองสามคนก็เข้ามาทันทีแล้วรออยู่ที่ประตูเพื่อปกป้องเฟิงเชียนเสวี่ย

เมื่อเห็นภาพแบบนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกกระวนกระวายใจมาก รู้สึกอยู่ตลอดว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นในวันนี้

คุณท่านเยี่ย กับเยี่ยเจิ้นถิงไปที่เลานจ์ข้าง ๆ และผู้ติดตามของเขาก็ปิดประตู

คุณท่านเยี่ยถามเขาอย่างตรงไปตรงมา “แกกำลังทำอะไร ทำไมนายถึงโจมตีบริษัทป้าของแก”

“ผมบอกให้คุณปู่ถามเธอแล้วไม่ใช่เหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว “อะไรนะ เธอไม่ได้ติดต่อคุณปู่เลยเหรอ”

“ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งก่อน เธอก็ขาดการติดต่อไปเลย” คุณท่านเยี่ยตะโกนด้วยความโกรธ “มีคนจากบริษัทแจ้งข่าวนี้ให้ฉันทราบ”

เมื่อได้ยินประโยคนี้เยี่ยเจิ้นถิงก็ขมวดคิ้ว เกิดอะไรขึ้น? สร้างปัญหาขนาดนี้ ผู้หญิงบ้าๆ คนนั้นยังไม่โผล่หน้ามาอีกเหรอ?

เขาคิดว่าเธอเป็นคนฟ้องชายชรา และชายชราก็เลยระดมพลเพื่อมาถามหาความผิด