สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 641

“ฉันรู้เธอลักพาตัวเฟิงเชียนเสวี่ย แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ปล่อยไปไม่ใช่เหรอ? มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ตอนนี้แกกำลังจะแต่งงานกับเฟิงเชียนเสวี่ย และทุกอย่างก็มีความสุขดีไม่ใช่เหรอ แล้วตอนนี้แกเป็นประสาทอะไรอีกล่ะ”

คุณท่านเยี่ยยังคงดุว่า “แกไม่ได้แค่หาเรื่องใช่ไหม ป้าของแกน่ะเธออารมณ์ร้อน เมื่อถึงเวลาที่ต้องต่อสู้กับแกขึ้นมา แกจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน”

“เธอน่าจะปรากฏตัวต่อหน้าผมทันทีนะครับ” เยี่ยเจิ้นถิงเย้ยหยัน “ผมกังวลว่าจะหาเธอไม่เจอน่ะสิ!”

“แกหมายความว่ายังไง” คุณท่านเยี่ยขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”

“อย่ารู้เลยดีกว่าครับจะได้ไม่โกรธ” เยี่ยเจิ้นถิงลุกขึ้นและเตรียมจะจากไป

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

คุณท่านเยี่ยตะโกนสองครั้ง แต่เยี่ยเจิ้นถิงเดินออกไปโดยไม่หยุด

บอดี้การ์ดด้านนอกเข้ามารายงานว่าพิธีกำลังจะเริ่ม

เยี่ยเจิ้นถิงเดินเข้าไปในห้องของเฟิงเชียนเสวี่ย

ในเวลานี้แม่จู เกาถิงและผกาต่างก็เข้ามา

ในวันนี้แม่จูแต่งตัวหรูหรามาก และเธอมีหน้าที่รับผิดชอบในการรับบทเป็นพ่อพาเฟิงเชียนเสวี่ยเข้าพิธีและส่งมอบเธอให้กับเยี่ยเจิ้นถิง

เกาถิงและผกาเป็นเพื่อนเจ้าสาวและจะอยู่เคียงข้างเฟิงเชียนเสวี่ยเสมอ

“พิธีกำลังจะเริ่ม” เยี่ยเจิ้นถิงแตะที่หน้าของเฟิงเชียนเสวี่ย “ผมจะไปรอคุณที่นั่น!”

“อืม” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย

“ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่” เยี่ยเจิ้นถิงจูบลงบนหน้าผากของเธอและปลอบเธออย่างอ่อนโยน “ผมจะรอคุณที่หน้าแท่นสาบาน แล้วอีกสามนาทีคุณตามเข้าไปนะ”

“เข้าใจแล้วค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยสูดลมหายใจเข้าลึก “ไปกันเถอะ!”

“ใช่” เยี่ยเจิ้นถิงหันไปมองแม่จูและเพื่อนเจ้าสาวทั้งสอง “แม่จูและคุณสองคนขอบคุณที่ทำงานอย่างหนักนะครับ ช่วยผมดูแลเธอให้ดีทีนะครับ!”

“อย่ากังวลไปเลยคุณชาย!”

“คุณหนูคะ อิฉันประหม่าเล็กน้อย!” แม่จูพูดขณะหายใจเข้าลึก ๆ ตบหน้าอกของเธอ “รู้สึกเหมือนว่าฉันกำลังจะแต่งงาน”

“ฮ่าฮ่า” เฟิงเชียนเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

ผการะเบิดเสียงหัวเราะพร้อมกับ “คิก”

เกาถิงยังปิดปากของเธอ กลั้นหัวเราะ

“จริง ๆ หัวใจของฉันแทบจะกระโดดออกมา” เสียงของแม่จูเต็มไปด้วยเสียงสะอื้น “ฉันไม่เคยมีบทบาทสำคัญเช่นนี้มาก่อนเลยในชีวิต ฉันฝันถึงคุณท่านด้วยเมื่อคืนนี้ เขาขอให้แม่มอบตัวลูกสาวให้กับคุณ “ฉันมีความสุขมาก มีความสุขจริงๆ...”

“ตลกจริง ปากบอกว่ามีความสุข ทำไมยังร้องไห้อยู่อีก”

เฟิงเชียนเสวี่ยหัวเราะเยาะเธอ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง บางทีเธออาจจะมีความสุขเกินไป ด้วยความรู้สึกที่หลากหลายในใจของเธอ และอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องต่างๆ ในอดีต

รวมถึงที่เกิดเรื่องขึ้นกับพ่อของเธอซ้ำร้ายซือเฮ่าเซวียนก็มาถอนหมั้นเธอ และการที่เธอได้พบกับเยี่ยเจิ้นถิงโดยบังเอิญอีก

ระยะทางสั้นๆ กว่า 100 เมตรนี้ดูเหมือนจะเป็นการย้อนอดีต ประตูแห่งความทรงจำถูกเปิดออก และเธอก็ท่องผ่านชีวิตในอดีตของเธอ ราวกับว่าเธอกำลังอธิบายอดีตและเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง