สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 650

เยี่ยเจิ้นถิงค่อยๆ ยืดผมของเฟิงเชียนเสวี่ยให้ตรงแล้วเช็ดคราบเลือดบนใบหน้าของเธอออก และมองไปที่ชุดแต่งงานที่เปื้อนเลือดของเธอ เขารู้สึกเป็นทุกข์มาก...

เธอนอนหลับสนิทและดูเหมือนว่าจะไม่ทรมานจากพิษอีกต่อไป

เขาลูบแก้มของเธอเบาๆ ใช้นิ้วโป้งลูบริมฝีปากของเธอ และจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา...

เขารักเธอและต้องการให้เธอมีความสุข

เขาเอาชนะความยากลำบากครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อที่จะได้เดินเข้าไปในโบสถ์เพื่อแต่งงานกับเธอ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ จู่ๆ ก็มีภูเขาสองสามลูกถูกผลักลงมาขวางเส้นทางในอนาคตของพวกเขา ถ้าเขายืนกรานที่จะย้ายภูเขาเหล่านี้ออกไป ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนจะถูกบดขยี้จนตาย รวมถึงเธอด้วย...

เพราะงั้นเขาทำได้เพียงหยุดชั่วคราวและมองหาทางอื่น

“ก๊อก ก๊อก” ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตู จากนั้นเสียงของเยี่ยเซินก็ดังขึ้น “คุณชาย พวกเรากำลังจะเข้าไป”

ประตูถูกผลักเปิดออก และเยี่ยเซินก็ดันคุณท่านเยี่ยเข้าไป ตามด้วยบอดี้การ์ดมือทองของตระกูล เยี่ยอีกหลายสิบคนที่ปกป้องเยี่ยเจิ้นอวิ๋นอยู่ด้วย!

“แกตัดสินใจแล้วหรือยัง” คุณท่านเยี่ยถามเขาอย่างเย็นชา

เยี่ยเจิ้นถิงไม่พูด เพียงแค่ถอดเสื้อโค้ทของเขาและคลุมเฟิงเชียนเสวี่ยไว้

“ยังลังเลใจที่จะปล่อยมือไหม” คุณท่านเยี่ยมองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยที่หมดสติ และพูดอย่างใจดีและใจเย็นว่า “หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป เธอจะตายโดยที่ฉันไม่ได้ทำอะไร!”

เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ ในที่สุดเยี่ยเจิ้นถิงก็ตอบสนองแล้วหันกลับมา พลางจ้องมองไปที่เยี่ยเจิ้นอวิ๋นอย่างเย็นชา “ส่งยาแก้พิษมา”

“แกคิดว่าแกเป็นใคร” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นเย้ยหยัน “ตอนที่พ่อของแกยังมีชีวิตอยู่ เขาคงจะไม่พูดกับฉันแบบนี้นะ”

เยี่ยเจิ้นถิงทุบโต๊ะกาแฟเสียงดังปัง! และโต๊ะกาแฟก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ทุกคนที่อยู่รอบๆ หน้าซีดด้วยความตกใจ และเยี่ยเจิ้นอวิ๋นก็ผงะเช่นกัน

เยี่ยเจิ้นถิงคว้ามีดปอกผลไม้บนโต๊ะกาแฟและกดเข้าที่คอของเยี่ยเจิ้นอวิ๋นอย่างแรง “ตายหรือไม่ก็มอบยาแก้พิษมา!”

“เฮ้!” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นเลิกคิ้วและเย้ยหยันโดยไม่ขยับเขยื้อนเลย

“ฮ่าๆ” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นยิ้มอย่างตื่นเต้น “พ่อคะ หนูคิดเสมอว่าพ่อไม่รักหนู แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น”

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว” คุณท่านเยี่ยยื่นมือไปหาเธอ “ส่งยาแก้พิษมา!”

“ทำไมพ่อถึงต้องการช่วยผู้หญิงคนนี้” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นตกใจ “แม่ของเธอเป็นฆาตกรที่ฆ่าพี่ชายคนโตและพี่สะใภ้”

“ฉันบอกให้แกส่งยาแก้พิษมา อย่าให้ฉันต้องพูดเป็นครั้งที่สอง”

คุณท่านเยี่ยไม่ใส่ใจที่จะอธิบายกับเธอ และน้ำเสียงของเขาก็แข็งกร้าวยิ่งขึ้น

“ทำไมคุณพ่อถึงปกป้องเขาตลอดเวลา” เยี่ยเจิ้นอวิ๋นเริ่มไม่มั่นใจ “เขาทำร้ายเทียนยา และโจมตีกลุ่มของเราอย่างมุ่งร้าย คุณพ่อไม่พูดอะไรสักคำ และตอนนี้พ่อต้องการให้ฉันเอายาแก้พิษออกมาเพื่อช่วยลูกสาวของศัตรูงั้นเหรอ”

“ส่งยาแก้พิษมาแล้วฉันจะบอกให้เขาหยุดโจมตีกลุ่มของเธอ จากนั้นเอาหุ้นของตระกูลเยี่ยห้าเปอร์เซนให้เทียนยา คุณท่านเยี่ยตั้งเงื่อนไข “ตอนนี้แกควรจะพอใจแล้วไม่ใช่เหรอ”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เยี่ยเจิ้นอวิ๋นก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นทั้งหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “พ่อเคยบอกไว้ว่า เราทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน เพราะงั้นเราควรมีความสามัคคีกัน”

ขณะที่เธอพูด เธอหยิบขวดสีน้ำเงินและสีขาวขนาดเล็กออกมาจากชุดชั้นในของเธอและส่งให้คุณท่านเยี่ย...