"เธอไปแล้วหรือยัง" ในเวลานี้ เยี่ยเซินก็รีบออกไปตรวจสอบ
“ไปแล้วครับ ลุงเซิน” เยี่ยจวินรายงาน
“คุณท่านกำลังโมโหอยู่ พวกคุณค่อยๆเป็นค่อยๆไปละกัน”
เยี่ยเซินเตือนแล้วหันกลับเข้าไปในบ้าน
"ฉันต้องไปรับกรรมแล้ว"
เยี่ยฮุยรู้ว่า ถึงเยี่ยเซินจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่คุณท่านก็มองออกว่าตอนนี้ป็นเขาที่ปิดกั้น ทุกอย่าง และลูกน้องของเขาก็จัดการได้ไม่ทันเวลา เลยทำให้นกอินทรีบินเข้ามาในบ้าน
ตอนนี้คุณท่านเยี่ยกำลังอารมณ์เสียอยู่ ท่านจะต้องประหารเขาแน่
"อย่างมากสุดก็แค่ตบไม่กี่ครั้ง" เยี่ยจวินตบไหล่เขาและปลอบ "คุณท่านแก่แล้วคงไม่ถึงขั้นเลือดตกยางออกหรอก"
"..."
...
“พาเด็กๆไปที่ห้องก่อน” เยี่ยเจิ้นถิงทำท่าทาง
แล้วแม่หลงกับสาวใช้หลายคนก็รีบรุดไปพาเด็กๆทั้งสามกลับห้อง
เย่ว์เย่ว์ก็หยุดร้องไห้แล้ว แต่ร่างกายของเธอยังคงเย็นและใบหน้าเล็กๆ ก็ยังซีดอยู่
"ไม่ต้องกลัว แด๊ดดี้อยู่นี่ จะไม่มีทางเกิดเรื่องแน่" เยี่ยเจิ้นถิงกอดและปลอบเธอเบาๆ "กลับไปพักผ่อนที่ห้องดีๆ ไว้แด๊ดดี้จัดการปัญหาเสร็จแล้วจะรีบมาอยู่ด้วยนะ"
"อือ" เย่ว์เย่ว์พยักหน้าอย่างกล้าหาญทั้งๆที่น้ำตายังคงเอ่ออยู่บนใบหน้าของเธอ
แล้วเยี่ยเจิ้นถิงก็หันไปมองเฉินเฉิน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง แต่เขาก็ถามไปอย่างง่ายๆ ว่า "ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม"
เฉินเฉินส่ายหัวด้วยอย่างไร้สติและไม่พูดอะไรสักคำ
"นกอินทรีตัวนั้นน่ากลัวมาก" หลงหลงกอดซื่อเป่าตัวน้อยที่ตัวสั่นเทาและพูดทั้งๆที่ยังไม่หายกลัว"วันก่อนที่พวกเราอยู่ในรถแล้วได้ยินเสียงมันก็กลัวแทบแย่และวันนี้มันบินมาที่บ้านของเรา จริงๆ"
"ฮื่อออ..." เย่ว์เย่ว์ตกใจจนอยากจะร้องไห้อีกครั้ง
"ซานเป่าไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว" หลงหลงรีบปลอบเธอ
“แด๊ดดี้ ใครคือเจ้าของของนกอินทรีตัวนั้นเหรอฮะ” เฉินเฉินขมวดคิ้วและถาม
“ไว้แด๊ดดี้จะอธิบายให้ทีหลังฟังนะ” เยี่ยเจิ้นถิงลูบหัวน้อยๆ ของเขา “กลับไปที่ห้องก่อน”
แล้วลูกน้องทั้งแปดที่เขาพามาคุกเข่าอย่างเรียบร้อยอยู่ข้างหลังเขา
และคุณท่านเยี่ยก็ชำเลืองมองพวกเขาอย่างรวดเร็วจากนั้นก็หันไปจ้องเยี่ยเจิ้นถิง "บอกความจริงกับฉันมา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"
เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วและหลุบตาลง เขากำลังกลั่นอารมณ์...
ก่อนหน้านี้เขาเก็บตัวและไม่ต้องการเผชิญหน้ากับตระกูลเหลิ่งโดยตรงเพราะเขาแค่ไม่ ต้องการให้คุณชายเยี่ยรู้จักตัวตนของเหลิ่งเชียนเสวี่ย
แต่วันนี้เหลิ่งเชียนเสวี่ยผู้คิดสั้นบุกเข้ามาที่บ้านของเขาทำให้เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่จนคุณท่านไม่สามารถนั่งนิ่งเดียวดายได้อีกต่อไป
คุณท่านเยี่ยที่อยู่ในวงการธุรกิจมานานหลายทศวรรษ เขามองคนได้อย่างทะลุปรุโปรงครั้ง แรกที่เขาเห็นโรลส์รอยซ์สีเงินบนถนนบนภูเขา เขาก็สงสัยว่าอีกฝ่ายคือคนจากตระกูลเหลิ่งและต่อมาเขาก็ให้คนไปสืบ แต่คนของเยี่ยเจิ้นถิงกลับเก็บงำความลับไว้
เขาสงสัยมานานแล้วว่าจะต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล
แต่หลังจากเหลิ่งเชียนเสวี่ยเกิดอุบัติเหตุคุณท่านเยี่ยก็ผ่อนคลายการควบคุมเยี่ยเจิ้นถิง ลงมากและก็ทำเป็นเห็นไม่เห็นบ้าง แต่เขาคิดไม่ถึงว่าการตามใจของเขาจะทำให้คนจากตระกูลเหลิ่งเข้ามาหยามถึงที่ได้ตามอำเภอใจ
และคนของเยี่ยเจิ้นถิง ไม่เพียงแต่จัดการได้ไม่เด็ดขาด แต่ยังสร้างปัญหาอีกด้วย
มันจะต้องมีบางอย่างผิดปกติกับเรื่องนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก
เทกันแบบนี้เลยหรอมีต่ออีกมั้ย...
แอด..กลับบ้านด่วน...ยังรออยู่นะคะ😁😁...
ขอบคุที่ลงให้อ่านนะคะ สนุกมากเลย อย่าลืมมาลงต่อนะคะ 👍🏻...
อย่าหายไปนานนะแอด😁😁...
แอด..กลับมาอัพเดทแล้ว..น่ารักที่สุด👍👍👍...
แอด..อย่าเทกันเลย..กลับมาลงต่อหน่อยจ้า😂😂😂...