สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 783

เยี่ยเจิ้นถิงข่มกลั้นอารมณ์โกรธเต็มท้องจนกลับมาถึงวิลล่า เขาต้องการอยู่เงียบๆ แต่ก็พบว่าอาเชาและอาข่ายกำลังแอบตามสังเกตเขาอย่างลับๆ

เขารู้ว่าพวกเขาทั้งสองถูกคุณท่ายเยี่ยส่งมาเพื่อเฝ้าดูเขาและหลิงอวิ๋น แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็ต้องแกล้งแสดงละครต่อไป

ดังนั้นเขาจึงไปเปลี่ยนเป็นชุดเป็นชุดลำลองแล้วไปที่บ่อน้ำพุร้อนเพื่อตามหาหลิงอวิ๋น

หลิงอวิ๋นสวมชุดผ้าไหมสีขาวยาวและบางราวกับปีกของจักจั่น ผมสีดำดูสุขภาพดียาวสยายเต็มแผ่นหลังเล็ก เธอนั่งอยู่ข้างสระน้ำพุร้อนพร้อมกับแช่เท้าลงในน้ำ

มีบรรดาแพทย์และพยาบาลสาวคอยดูแลเธออยู่ข้างๆ และก็ชมเชยหลิงอวิ๋นอย่างจริงใจ "คุณหลิง คุณสวยมากเลยค่ะ!"

"ใช่ ใช่ค่ะ ความงามของคุณหลิงนั้นทั้งบริสุทธิ์และใสสะอาดราวกับนางฟ้าผู้ที่วิจิตรงดงามละเอียดอ่อน"

"ถูกต้องที่สุด มันคือความรู้สึกแบบนั้นเลย..."

เหล่าหญิงสาวกำลังพูดคุยแสดงความคิดเห็นกันอย่างออกรส

รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏบนริมฝีปากของหลิงอวิ๋น สายลมพัดผ่านทำให้ผมของเธอปลิวพลิ้วไสวดูนุ่มนวลอ่อนโยน ซึ่งนั่นมันช่างสวยงามมาก

เพียงแต่ว่าความงามของเธอแตกต่างจากเหลิ่งเชียนเสวี่ย เธอดูเหมือนนางฟ้าผู้วิจิตรงดงามบนโลกนี้จริงๆ

ในทางกลับกันเหลิ่งเชียนเสวี่ยมีนิสัยรักศักดิ์ศรีและหยิ่งยโส ดวงตาของเธอมีพลังงานบางอย่างที่หาที่เปรียบมิได้...

เยี่ยเจิ้นถิงยืนดูอยู่สองสามวินาทีจากนั้นก็เดินเข้าไป

"ท่านประธานเยี่ย!" แพทย์หญิงคนหนึ่งสังเกตเห็นเยี่ยเจิ้นถิง จึงรีบทำความเคารพทันที

"ท่านประธานเยี่ย..." แพทย์และพยาบาลหญิงคนอื่นๆ รีบก้าวออกไปตามๆ กัน

เมื่อเห็นเยี่ยเจิ้นถิง หลิงอวิ๋นก็ดูกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เธอตั้งใจจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าคลุมไหล่ที่อยู่ข้างตัว แต่เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่ร่างกาย ทำให้เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้สะดวก จนทำให้เธอเกือบตกลงไปในน้ำ...

โชคดีที่เยี่ยเจิ้นถิงมาช่วยประคองเธอไว้ทัน

และร่างกายของเธอก็อ่อนลง ค่อยๆ ตกลงสู่อ้อมแขนของเขา..

กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้พุ่งเข้ามาหาเขา ร่างที่บอบบางและอ่อนนุ่มที่สั่นเทาพิงลงมากับหน้าอกของเขา เป็นบุคลิกที่ดูน่ารัก...

"ไม่เป็นอะไรใช่ไหม" เยี่ยเจิ้นถิงดันเธอออกไปอย่างเป็นธรรมชาติ ถอดเสื้อโค้ดของเขาออกแล้วสวมให้กับเธอ

จากนั้นเขาก็ต้องการจะจากไป แต่เยี่ยฮุยกำลังขยิบตาส่งสัญญาณให้เขารู้ว่าอาเชาและอาข่ายกำลังแอบมองเขาอยู่ในความมืด พร้อมกับคุณท่านเยี่ยก็น่าจะดูผ่านกล้องด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องทนแสดงต่อไป...

มันแปลกมาก นอกจากเหลิ่งเชียนเสวี่ย เขาก็แทบไม่มีอะไรจะคุยกับผู้หญิงคนอื่นเลย

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะพยายามหาหัวข้ออะไรมา เขาก็ไม่ได้รู้สึกสนใจเสมอ

“ช่วงนี้คุณพบเจอเรื่องไม่ดีอะไรหรือเปล่า” หลิงอวิ๋นถามขึ้นทันใด

“หือ?” เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “คุณรู้ได้ไง”

"เห็นว่าคิ้วของคุณขมวดชนกัน ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างอยู่ในใจคุณ" หลิงอวิ๋นมองเขาพร้อมรอยยิ้มบาง และทำมือแสดงท่าทางต่อไปด้วยความใสซื่อ "คุณไปเจอดยุคหลุยส์มาแล้วใช่ไหม คุณมีปัญหาเรื่องการร่วมมือเซ็นสัญญาหรือเปล่า?”

"คุณรู้ได้ไงว่าผมไปเจอหลุยส์มา" เยี่ยเจิ้นถิงหันมาสนใจเธอในที่สุด

"ฉันได้ยินมาจากคุณชิวว่าคุณไปที่ห้องจัดเลี้ยงเพื่อพบเพื่อนคนสำคัญ และได้ยินมาว่าดยุคหลุยส์มาอยู่ที่ไห่เฉิงเมื่อเร็วๆ นี้ ฉันเลยคิดว่าเพื่อนคนสำคัญคนนั้นน่าจะเป็นเขา"

หลิงอวิ๋นอมยิ้มและแสดงท่าทาง "ส่วนเรื่องที่ถามว่าฉันรู้ได้ไงว่าคุณกำลังอารมณ์ไม่ดีน่ะ คุณลืมไปแล้วหรือ ว่าฉันเรียนจิตวิทยา"