สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1067

“อินหลี?”

เย่จั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย

นี่มันไม่ถูกต้อง!

อินหลีผลักเขาออกไป แล้วเดินไปทางลำธารอย่างดื้อรั้น

เย่จั้นเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของอินหลี ทันใดนั้นก็ได้ยินคนถามว่า “นั่นใคร”

เย่จั้นจี้สกัดจุดของอินหลีทันที และอุ้มนางเหาะไปที่ถ้ำร้าง

ในเวลานี้ อินชิงเสวียนกลับมาบนเขาแล้ว

เดิมทีนางคิดที่จะไปหาฉุยอวี้ ลังเลที่ประตูอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงล้มเลิกความตั้งใจ

เฟิงเอ้อร์เหนียงเพิ่งวางยานาง หากพบนางในตอนนี้คงจะรู้สึกอึดอัดแน่ๆ ตอนนี้นางไม่สามารถช่วยฉุยอวี้ได้ในขณะนี้ ไม่สู้ใช้คืนนี้ให้เป็นประโยชน์ ฝึกรวบรวมพลังยุทธ์ ไว้รอรับมือกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นพรุ่งนี้

เพื่อไม่ให้เหมยชิงเกอมีคำถามมากเกินไป ดังนั้นอินชิงเสวียนจึงปิดหน้าจอแสดงผลในมิติ และนั่งขัดสมาธิบนเตียงหิน

นางใช้ความคิดระดมกำลังภายในทั้งหมด รวบรวมไว้ในจุดตันเถียน ทันใดนั้น การฝึกวิทยายุทธ์จำนวนนับไม่ถ้วนก็แวบเข้ามาในหัวของนางเอง

อินชิงเสวียนไม่เคยศึกษาวิทยายุทธ์เหล่านี้อย่างละเอียด วันนี้สงบจิตใจ ตัดสินใจที่จะพิจารณาให้ละเอียดยิ่งขึ้น

ในบรรดาวิทยายุทธ์ทั้งหมด มีวิชาฝ่ามือ วิชากระบี่ และวิชาดัชนี อินชิงเสวียนหลับตาเล็กน้อย แล้วฝึกฝนในใจต่อไป

กำลังภายในเล็กถี่จำนวนนับไม่ถ้วนค่อยๆ รวมเป็นหยดในร่างกาย ค่อยๆ ไหลไปยังจุดตันเถียน จากนั้นก็ไหลไปตามใจนึก ไหลเข้าสู่แขนขาและกระดูก

ทันใดนั้นอินชิงเสวียนก็รู้สึกราวกับว่าแกนร่างทั้งสี่ส่วนเชื่อมต่อกัน ร่างทั้งร่างเหมือนจะนั่งอยู่บนเมฆ รู้สึกเบาบางไร้น้ำหนัก

นี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกเช่นนี้ เมื่อก่อนล้วนมีแต่รีบแปลงกำลังภายในอย่างรวดเร็ว ไม่เคยสัมผัสอย่างละเอียดลออ วันนี้ถึงจะเพิ่งเข้าใจประโยชน์ของกำลังภายใน ไม่น่าแปลกใจเลยที่ชาวยุทธ์จะทุ่มเทเวลาทั้งชีวิต เพื่อให้ได้มาซึ่งกำลังภายในอันสูงสุด

ด้วยพลังอันแข็งแกร่งดังกล่าว ควบคู่ไปกับพลังแห่งมิติ บางทีอาจจะสามารถสู้กับผู้อาวุโสหันได้

แม้ว่าการใช้ทักษะห้าสิบห้าสิบจะสามารถช่วยให้อินชิงเสวียนไร้เทียมทานได้ชั่วคราว แต่เมื่อเวลาหมดลง นางก็จะต้องตายอย่างแน่นอน

ภายใต้วรยุทธ์อันทรงพลังของผู้อาวุโสหัน จะไม่สามารถเปิดมิตินี้ออกได้เลย มีเพียงพลังที่แท้จริงในมือของนางเท่านั้นที่นางจะมีความมั่นใจได้

อินชิงเสวียนแค่นเสียงหึเบาๆ

“เจ้าหมายความว่า หลังจากที่เขาได้ประโยชน์จากข้าแล้ว ค่อยสังหารข้าให้หนำใจใช่หรือไม่”

ฉางเฮิ่นเทียนพูดอย่างเร่งรีบ “แม่นางอินโปรดอย่าเข้าใจข้าผิด ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้นแน่นอน”

“แล้วเจ้าคิดอย่างไร”

อินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้น มองไปฉางเฮิ่นเทียนอย่างขู่เข็ญคุกคาม

ฉางเฮิ่นเทียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

“แม่นางอินหมายความว่า...”

อินชิงเสวียนเดินเข้ามาหาเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ได้ยินเพียงสองคน “เจ้ามาที่นี่ เจ้าแค่อยากเป็นศิษย์ธรรมดาจริงๆ หรือ”

นางโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย แล้วพูดต่อ “น้ำพุวิญญาณ เจ้าต้องการหรือไม่”