สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1084

ฉางเฮิ่นเทียนพูดด้วยน้ำเสียงทื่อตรง “ไม่ทราบแน่ชัด ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องฝังโลหิตมาก่อน”

“ไม่เคยได้ยินมาก่อนจริงๆ หรือ”

อินชิงเสวียนถามขณะขมวดคิ้ว

ฉางเฮิ่นเทียนกล่าวว่า “จริง”

อินชิงเสวียนหรี่ตาลงและถามอีกครั้ง “แล้วเรื่องระหว่างเจ้าเมืองอิ๋นเฉิงกับธิดาเทพแห่งตำหนักเทพล่ะ เจ้าเคยได้ยินมาก่อนหรือไม่”

ฉางเฮิ่นเทียนก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า “รู้ ทั้งสองรักใคร่กันมาก และมีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคน ความรักที่เขามีต่อธิดาเทพแห่งตำหนักเทพเป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบ ไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นความรักผูกพัน”

อินชิงเสวียนขมวดคิ้ว

“กล่าวจริงหรือ”

“จริงแท้”

ทันใดนั้นอินชิงเสวียนก็พูดว่า “เจ้าเงยหน้าขึ้น”

ฉางเฮิ่นเทียนเงยหน้าขึ้น ดวงตาทื่อตรง

อินชิงเสวียนมองไม่เห็นสิ่งผิดปกติจริงๆ ใบหน้ามืดมนอยู่มิวาย

คิดไม่ถึงว่าเจ้าเมืองอิ๋นเฉิงจะเป็นคนเช่นนี้ เหมยชิงเกอตาบอดจริงๆ

นางยื่นมือออกไปดีดนิ้ว ทำให้ฉางเฮิ่นเทียนรู้สึกตัวขึ้นทันที

“หืม? ข้า หลับไปหรือ”

อินชิงเสวียนพูดเรียบๆ “เปล่า เจ้าแค่เหม่อลอยนิดหน่อย นี่ก็ดึกแล้ว กลับไปเถอะ”

“ขอบคุณแม่นางอิน”

ฉางเฮิ่นเทียนประกบมือคำนับแล้วจากไป เมื่อไปถึงที่ประตู อินชิงเสวียนก็พูดอีกว่า “ระหว่างเจ้ากับผู้อาวุโสหันเป็นความสัมพันธ์แบบใด เจ้าอยู่ฝ่ายไหนกันแน่”

ฉางเฮิ่นเทียนยืนนิ่ง เหลือบมองไปด้านข้างแล้วพูดว่า “ถ้าแม่นางอินเต็มใจที่จะปกป้องข้า ข้าจะยืนอยู่ข้างแม่นางอินอย่างแน่นอน”

“ดีมาก หากมีความจำเป็น ข้าจะติดต่อเจ้าไปใหม่”

“งั้นข้าต้องขอตัวก่อน”

อินชิงเสวียนมองส่งฉางเฮิ่นเทียนไปจนสุดสายตา จากนั้นก็เริ่มขบคิดอีกครั้ง

เดิมทีนางอยากไปพบอินหลี แต่เมื่อผ่านไปได้ครึ่งทาง ถึงนึกขึ้นได้ว่ามีนัดกับฉางเฮิ่นเทียน เขาน่าจะเข้าใจสัญญาณมือที่นางบอกใบ้เป็นความหมายว่าให้มาพบกันตอนเที่ยงคืน

อินชิงเสวียนยืนนิ่ง พูดอย่างตรงไปตรงมา “ได้ยินมาว่าธิดาเทพแห่งตำหนักเทพอาศัยอยู่ที่นี่ ข้าอยากพบนางสักครั้ง”

“เจ้าต้องการพบนางหรือว่ามีธุระอันใดหรือ”

ผู้อาวุโสหันถามขณะเอามือไพล่หลัง

อินชิงเสวียนพูดอย่างตรงไปตรงมา “ข้าสงสัยว่านางอาจเป็นอาหญิงของข้า หวังว่าผู้อาวุโสหันจะช่วยอำนวยความสะดวกด้วย”

“อาหญิง? นี่มันเป็นไปไม่ได้ ชูเอ๋อร์สติปัญญาไม่ปกติ ไร้บิดามารดา จะเกี่ยวข้องกับเจ้าได้อย่างไร นอกจากนี้...”

ผู้อาวุโสหันหยุดครู่หนึ่งแล้วถามว่า “ได้ยินมาว่าฉุยอวี้ฟื้นคืนสติแล้ว เป็นเจ้าที่ช่วยงั้นรึ”

อินชิงเสวียนพูดอย่างสงบ “ใช่ ตอนนี้ข้ามาถึงตำหนักเทพหอทองคำแล้ว ฉุยอวี้จะฟื้นคืนสติหรือไม่นั้น สำหรับผู้อาวุโสหันแล้วก็ไม่มีอะไรแตกต่างกัน”

ผู้อาวุโสหันพยักหน้า

“เจ้าพูดเช่นนี้ก็ถูก แต่การคิดเองเออเองเช่นนี้ ค่อนข้างเป็นเหมือนแขกแย่งบทเจ้าบ้านไปหน่อยกระมัง”

อินชิงเสวียนยิ้มเยาะ

“หากผู้อาวุโสหันไม่พอใจ งั้นข้าไปจากยอดเขาบรรจบสวรรค์ก็ได้”