สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1085

ผู้อาวุโสหันลูบหนวดเคราพลางถามว่า “เจ้าหมายความว่าอย่างไร กำลังข่มขู่ข้าอยู่งั้นหรือ”

อินชิงเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “หากผู้อาวุโสหันยืนกรานที่จะคิดแบบนี้ ข้าไม่มีอะไรจะพูด ตอนนี้ก็เลยเวลาเที่ยงคืนแล้ว ไม่มีข่าวของเด็ก ข้าจะลงเขาไปตามหา ก็นับว่าเป็นเรื่องปกติ”

ผู้อาวุโสหันกล่าวว่า “ศิษย์ของตำหนักเทพได้ขยายพื้นที่ค้นหาเป็นรัศมีหนึ่งร้อยลี้แล้ว หรือว่าพวกเขามีความสามารถเทียบกับเจ้าคนเดียวไม่ได้งั้นรึ”

“จะทำอย่างตั้งใจจริง หรือทำแค่พอเป็นพิธี ก็ยากที่จะบอกได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความคิดของผู้อาวุโสหัน”

“พูดอะไรเช่นนั้น เด็กข้าก็เป็นคนพาจากเมืองหลวงมาที่ตำหนักเทพเอง เกิดความรู้สึกเอ็นดูนานแล้ว หลายวันนี้ข้าก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่ไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่ ถึงทำวิธีเช่นนั้นได้”

ผู้อาวุโสหันเปลี่ยนหัวข้อ ถามอีกว่า “หรือว่าเจ้าไปล่วงเกินผู้ใดเข้า?”

อินชิงเสวียนถามกลับ “ข้าอาศัยอยู่ในวังหลังมานาน จะไปล่วงเกินใครได้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าผู้อาวุโสหันที่อยู่ในตำหนักเทพมีศัตรูที่แข็งแกร่งหรือไม่”

ผู้อาวุโสหันหัวเราะเบาๆ และกล่าวว่า “ตำหนักเทพเป็นสถานที่เงียบสงบ ทุกคนมุ่งเน้นไปที่การบำเพ็ญเพียรฝึกฌานตบะเป็นหลัก ไม่เคยมีการขัดแย้งกันเกิดขึ้น ชิงเสวียนกังวลเกินไปแล้ว”

“เอาเถอะ โต้เถียงเรื่องนี้กันไปก็ไม่มีประโยชน์ เรื่องเด็กข้าจะต้องตามหาแน่ หวังว่าผู้อาวุโสหันจะอนุญาตให้ข้าพบธิดาเทพด้วย”

อินชิงเสวียนก้าวไปข้างหน้า ผู้อาวุโสหันก็เบี่ยงตัวมาขวางที่ประตูหิน

“เกรงว่าจะไม่ได้ ธิดาเทพขี้อาย ไม่ชอบพบปะกับคนนอก ชิงเสวียนกลับไปเถอะ”

อินชิงเสวียนถามอย่างไม่พอใจ “ผู้อาวุโสหันนี่มันหมายความว่าอะไร”

ผู้อาวุโสหันพูดด้วยสีหน้าอ่อนโยน “ก็หมายความตามนั้น แม่นางชิงเสวียนเป็นถึงฮองเฮาของแคว้น ย่อมสามารถเข้าใจได้อย่างแน่นอน”

“แล้วถ้าข้ายืนยันที่จะพบคนล่ะ”

“ถ้างั้นเราก็มีแต่ต้องคุยกันด้วยเชิงวรยุทธ์เท่านั้นแล้ว”

หลังจากพูดจบผู้อาวุโสหันก็เกลี้ยกล่อมอีกครั้ง “เดิมทีเจ้ากับข้าเราเป็นคนกันเอง ไยต้องต่อสู้กันเองด้วย การต่อสู้กับอิ๋นเฉิงกำลังจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า เราควรร่วมมือร่วมใจกันต่อสู้กับศัตรู เฮ่อยวนฆ่า มารดาผู้ให้กำเนิดเจ้า หรือว่าเจ้าไม่อยากแก้แค้นแทนนางอย่างนั้นหรือ”

ฉุยอวี้ส่ายศีรษะ

“สถานการณ์ดูเหมือนจะแตกต่างจากที่เราคิด”

จู่ๆ อินชิงเสวียนก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

“เกิดอะไรขึ้น”

เฟิงเอ้อร์เหนียงกล่าวว่า “เราได้พบกับศิษย์หลายคน ตามที่พวกเขาพูด ผู้อาวุโสอีกสามคนไม่ได้อยู่บนเขาแล้ว”

“หายไปไหนกันนะ” อินชิงเสวียนถามอย่างกังวล

ฉุยอวี้กล่าว “ได้ยินมาว่าผู้อาวุโสยันต์แดงลงจากเขาเมื่อสามปีที่แล้ว จนป่านนี้ยังไม่กลับมา ส่วนอีกสองคนทยอยเสียชีวิตด้วยอาการเจ็บป่วย”

อินชิงเสวียนขมวดคิ้วพูดว่า “พวกท่านหมายความว่า ตอนนี้ในตำหนักเทพ มีผู้อาวุโสหันเป็นเพียงผู้ดูแลแต่เพียงผู้เดียว?”