สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1086

ฉุยอวี้พูดเสียงหนักอึ้ง “ตอนนี้ดูเหมือน จะเป็นเช่นนั้น”

อินชิงเสวียนขมวดคิ้วพูดว่า “ผู้อาวุโสมีวรยุทธ์สูงส่ง บอกว่าตายก็ตายได้อย่างไร อีกคนอยู่ดีๆ ก็ลงจากเขายิ่งน่าแปลก หรือว่าพวกท่านไม่สงสัยเลย?”

เฟิงเอ้อร์เหนียงกล่าวว่า “ย่อมมีข้อสงสัยอยู่แล้ว เราถามลูกศิษย์หลายคนแล้ว แต่ถามไม่ได้ความอะไรเลย หากเรื่องนี้เกิดจากผู้อาวุโสหันจริงๆ เกรงว่าเจ้าตำหนักก็อาจจะ...”

ฉุยอวี้พยักหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

ขณะที่เหมยชิงเกอถูกจองจำ ฉุยอวี้ก็เคยคิดถึงปัญหานี้

ศิษย์พี่ใหญ่เป็นลูกศิษย์คนโปรดของเจ้าตำหนัก ต้องทนทุกข์ทรมานในผาเฟิงเริ่นมานานกว่าสิบปี แต่เจ้าตำหนักก็ไม่เคยปรากฏตัวขึ้น ซึ่งนับว่าผิดปกติเป็นอย่างมาก บัดนี้ศึกใหญ่กับอิ๋นเฉิงก็ใกล้เข้ามาแล้ว แต่เจ้าตำหนักยังคงไม่ยอมปรากฏตัว หากเขาไม่ได้อยู่ในตำหนักเทพ ก็น่าถูกผู้อาวุโสหันกำจัดไปแล้ว

“หรือว่า ผู้อาวุโสหันฆ่าเขาแล้ว?”

อินชิงเสวียนถามด้วยความหวาดกลัว

ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไร แต่ก็เท่ากับเป็นการยอมรับกลายๆ

อินชิงเสวียนกำหมัดแน่นอย่างอดไม่ได้

“ถ้าโจรเฒ่าหันผู้นี้โหดเหี้ยมอำมหิตจริงๆ นั่นยิ่งไม่ควรปล่อยเขาไป ตอนนี้ต้องหาหลักฐานก่อน ถึงจะมีอำนาจกระทำตามเจตนาของเราไว้ในมือได้”

ฉุยอวี้กล่าวว่า “เราทั้งคู่คุ้นเคยกับสำนักนี้มาก เรื่องหลักฐานให้เราจัดการเอง แต่เรื่องเด็ก...”

อินชิงเสวียนก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว พูดด้วยเสียงแผ่วต่ำมาก “ผู้อาวุโสทั้งสองไม่ต้องกังวล ข้าส่งเด็กไปอยู่สถานที่ที่ปลอดภัยมากแล้ว นอกจากข้า ก็ไม่มีใครหาเจอ”

ทั้งคู่รู้สึกค่อนข้างประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้ถามคำถามใดๆ ยิ่งมีคนรู้น้อยก็จะมีอันตรายน้อยลง

“ถ้าอย่างนั้นเราต้องกลับกันก่อน”

“ได้ ข้าบอกโจรเฒ่าหันเรื่องผู้อาวุโสฉุยแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ก็ไม่รับประกันว่าเขาจะไม่ทำอะไรอย่างลับๆ ผู้อาวุโสสองท่านโปรดระวังตัวไว้ด้วย”

“พวกเรารู้แล้ว เจ้าก็ต้องระวังตัวด้วยเช่นกัน”

ฉุยอวี้กำชับคำหนึ่ง แล้วจึงจากไปพร้อมกับเฟิงเอ้อร์เหนียง

“ไม่มี ข้าแค่มีเรื่องส่วนตัวที่ต้องจัดการ จึงได้ตัดการติดต่อกับพวกท่าน”

เหมยชิงเกอถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ดีแล้ว”

ในเวลาว่างนางมักจะเดินเล่นรอบมิติ ซึ่งความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าอินชิงเสวียนไม่ได้โกหกนาง สถานที่แห่งนี้เป็นอีกที่หนึ่งที่แยกตัวจากที่อื่นโดยไม่มีทางออกใดๆ

ดวงตาของอินชิงเสวียนกวาดมองไปทั่วใบหน้าของเหมยชิงเกอ ท่าทางค่อนข้างประหลาดใจ

ในเวลาเพียงสองวัน ริ้วรอยบนใบหน้าของเหมยชิงเกอก็หายเกลี้ยงเกลาราวกับถูกเช็ดออกไป ผิวพรรณก็เกือบจะกลับคืนสู่ความชุ่มชื้นและความยืดหยุ่นดังเดิม ดูขาวราวกับหยก บอบบางราวกับผ้าไหม ไม่เหมือนคนในวัยสามสิบกว่าปีโดยสิ้นเชิง

เมื่อเห็นอินชิงเสวียนเพ่งพิศดูตัวเอง เหมยชิงเกอก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย

“ต้องขอบคุณน้ำพุวิญญาณของแม่นางอิน หลังจากแช่น้ำได้สองวัน ข้าก็รู้สึกดีขึ้นมาก”