สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1087

อินชิงเสวียนพยักหน้าอย่างยินดี ถามว่าอีก “ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสฟื้นฟูวรยุทธ์เป็นอย่างไรบ้าง”

เหมยชิงเกอกล่าวว่า “น่าจะฟื้นฟูได้ครึ่งหนึ่งแล้ว”

“ระหว่างผู้อาวุโสกับผู้อาวุโสหัน ถ้าเทียบกันแล้วผู้ใดอยู่ในระดับสูงต่ำกว่ากันเจ้าคะ”

หลังจากได้ยินคำพูดของอินชิงเสวียน ดวงตาของเหมยชิงเกอก็ฉายแววหวาดกลัว

“ผู้อาวุโสหันเป็นผู้นำของผู้อาวุโสทั้งสี่ของตำหนักเทพ ตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนก็บรรลุถึงขั้นสูงสุดแล้ว เมื่อเปรียบเทียบกับเขาแล้ว ข้าย่อมเทียบไม่ติดอยู่แล้ว”

“แล้วถ้าเปรียบเทียบระหว่างเจ้าตำหนักกับผู้อาวุโสหันล่ะ?”

อินชิงเสวียนถามอีก

เหมยชิงเกอใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คงจะสูสีกันกระมัง เพียงแต่เจ้าตำหนักได้รับบาดเจ็บสาหัสในการประลองเมื่อห้าสิบปีก่อน หลายปีที่ผ่านมาก็็็ เก็บตัวบำเพ็ญเพียรมาโดยตลอด ไม่รู้ฟื้นคืนแล้วหรือยัง”

เหมยชิงเกอไม่ได้เกลียดเจ้าตำหนัก เส้นทางในวันนี้ เป็นนางที่เลือกทางเอง ไม่สามารถตำหนิผู้อื่นได้

“ผู้อาวุโสอยู่ที่ผาเฟิงเริ่นมาหลายปีขนาดนี้ ไม่เคยเห็นเจ้าตำหนักเลยหรือ”

“ไม่เคย”

น้ำเสียงของเหมยชิงเกอโดดเดี่ยว

ท่านอาจารย์คงต้องเกลียดนางมากแน่ๆ ไม่เช่นนั้นคงไม่หลบเลี่ยงไม่ยอมพบหน้าเช่นนี้

อินชิงเสวียนร้องอ้อขึ้นมาคำหนึ่ง มองดูนางแล้วพูดว่า “แบบนี้แล้ว ตำหนักเทพคงมีการเปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ ในบรรดาผู้อาวุโสทั้งสี่เหลือเพียงผู้อาวุโสหันแค่คนเดียว เจ้าตำหนักก็ไม่เคยปรากฏตัวเลย ช่างน่าสงสัยจริงๆ”

เหมยชิงเกอตกใจ

“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยหรือ”

อินชิงเสวียนพยักหน้าและกล่าวว่า “เป็นเรื่องจริง หลายปีที่ผ่านมานี้ผู้อาวุโสหันได้ระดมพลอาคันตุกะมาจำนวนมาก เพื่อจัดการกับเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง หากสามารถผลักผู้อาวุโสหันลงจากเวทีได้ ศิษย์สายตรงของเจ้าตำหนักก็สามารถยึดครองตำหนักเทพได้อย่างถูกหลักทำนองคลองธรรม”

ดวงตาของเหมยชิงเกอสว่างวาบขึ้น

“งั้นก็ดีแล้ว ยังมีเวลาเหลืออีกกว่าหนึ่งเดือนสำหรับการต่อสู้ระหว่างทั้งสองสำนัก ทุกอย่างยังทันเวลา ในช่วงสองวันนี้ผู้อาวุโสก็ตั้งใจบำเพ็ญตน พยายามฟื้นฟูวรยุทธ์ให้ถึงจุดสูงสุด อีกไม่นาน ข้าจะให้ท่านได้เจอคนของตำหนักเทพ”

เมื่อเห็นท่าทางฮึกเหิมอวดดีของอินชิงเสวียน เหมยชิงเกอก็ยังเป็นกังวลอยู่บ้าง

“ให้ข้าออกไปดีกว่า ข้าคุ้นเคยกับตำหนักเทพ สามารถช่วยงานเจ้าได้”

“ไม่จำเป็น มีผู้อาวุโสฉุยกับผู้อาวุโสเฟิงอยู่ด้วย ก็สามารถช่วยข้าได้แล้ว ข้าจะเตรียมของกินของใช้ไว้ให้ผู้อาวุโสแล้วจะออกไป ผู้อาวุโสพักผ่อนเถิด”

อินชิงเสวียนโค้งคำนับเล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปในร้านค้าคะแนนสะสม

ขณะมองไปที่แผ่นหลังของลูกสาว ขอบตาของเหมยชิงเกอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

ในฐานะแม่ เดิมทีควรเป็นนางที่ต้องจัดการเรื่องทั้งหมดนี้ แต่ตอนนี้กลับทำได้แค่ให้ลูกสาววิ่งวุ่นเพื่อตัวเอง ในใจรู้สึกทั้งชื่นใจและเสียใจพร้อมกัน ยิ่งไม่กล้าที่จะรับว่าเป็นแม่ลูกกับอินชิงเสวียนขึ้นอีก

ถ้าอินชิงเสวียนรู้ตัวตนของนาง คงจะเกลียดนางมากแน่ๆ!