สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1119

สีหน้าของผู้อาวุโสหันสงบลงในทันที

“ให้เขาเข้ามา”

หลังจากนั้นไม่นาน ฮั่วเทียนเฉิงก็เดินเข้ามาจากประตูพร้อมกับศิษย์น้องสองคนของเขา มีคุณชายรูปหล่อเดินตามหลังมาด้วย ซึ่งก็คือเย่จิ่งหลานที่โตแล้ว

ดวงตาของอินชิงเสวียนสบกับเย่จิ่งหลานในอากาศ แต่เพียงครู่เดียวก็แยกจากกันอีกครั้ง

ฮั่วเทียนเฉิงก็เหลือบมองอินชิงเสวียนเช่นกัน แล้วพูดด้วยความเคารพ “ศิษย์น้อมคำนับท่านอาจารย์ นี่คือคุณชายน้อยเย่ที่เชี่ยวชาญด้านศาสตร์แห่งกลไก”

ผู้อาวุโสหันหันกลับมา ดวงตาเป็นประกายสว่างวาบ

คิ้วดาบดวงตาเป็นประกายดั่งดวงดาว จมูกโด่งเป็นสันริมฝีปากบาง ช่างเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลายิ่ง

“วีรบุรุษถือกำเนิดตั้งแต่เยาว์วัยจริงๆ คุณชายน้อยหล่อเหลา ท่วงท่าลักษณะพิเศษ ถือเป็นโชคของข้าจริงๆ ที่ได้เข้ามาอยู่ในตำหนักเทพ”

เย่จิ่งหลานประกบมือขึ้นคำนับ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ผู้อาวุโสหันยกย่องเกินไปแล้ว”

ผู้อาวุโสหันหัวเราะเบาๆ และกล่าวว่า “คนที่เทียนเฉิงแนะนำจะผิดได้อย่างไร ในเมื่อคุณชายน้อยเชี่ยวชาญด้านศาสตร์แห่งกลไก เชื่อว่าอีกไม่นาน ก็จะมีที่ให้ได้แสดงความสามารถ”

เขาเปลี่ยนหัวข้อและกล่าวว่า “ข้าเชื่อว่าคุณชายน้อยเย่ก็รู้จักแม่นางคนนี้เช่นกัน การได้เจอกับคนรู้จัก ย่อมหลีกเลี่ยงความรู้สึกไม่สบายที่เพิ่งมาถึงได้”

เย่จิ่งหลานมองไปที่อินชิงเสวียน พูดพร้อมกับยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “รู้จักกันจริง แถมยังเป็นคนใกล้ชิดมาก”

“ดีมาก งั้นเรามาคุยกันก่อน ข้าจะให้คนเตรียมอาหารไว้ เฉลิมฉลองการมาถึงของคุณชายน้อย”

หลังจากที่ผู้อาวุโสหันพูดจบก็หยิบเสื้อคลุมเดินออกไป ฮั่วเทียนเฉิงและศิษย์น้องสองคนรีบตามไปติดๆ เหลือเพียงอินชิงเสวียนและเย่จิ่งหลานอยู่ในห้อง

เย่จิ่งหลานมองไปรอบๆ และพูดด้วยความรังเกียจ “ข้าคิดว่าตำหนักเทพหอทองคำเป็นสถานที่ที่ดีมาก แต่กลับกลายเป็นว่าเป็นเพียงก้อนหินแตก”

อินชิงเสวียนขมวดคิ้ว พูดด้วยเสียงแผ่วต่ำ “วรยุทธ์ของผู้อาวุโสหันนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ ห้ามประมาทเด็ดขาด หากเขาเป็นเพียงคนธรรมดา ข้าคงไม่ต้องเปลืองสมองอยู่นี่ขนาดนี้”

นางมองไปรอบๆ แล้วพูดว่า “ที่นี่พูดคุยไม่สะดวก เราไปคุยกันที่มิติของเจ้ากันเถอะ!”

เย่จิ่งหลานยกมือขึ้น อินชิงเสวียนกลอกตามองเขาแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องสาบานกับข้า เจ้าบอกแบบไหนก็แบบนั้น”

“ข้าไม่ได้ซ่อนผู้หญิงจริงๆ”

“ได้ๆ ข้าเชื่อเจ้าแล้วพอใจหรือยัง ถึงอย่างไร เจ้าต้องระวัง”

เย่จิ่งหลานพยักหน้า

“อื้ม เราลงมือตามสถานการณ์ ภารกิจแรกคือการตามหาเจ้าตำหนักก่อน บางทีข้าอาจจะถามฮั่วเทียนเฉิงก็ได้”

อินชิงเสวียนก้าวไปข้างหน้า พูดด้วยเสียงที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน “ถ้าเราหาเขาไม่เจอจริงๆ เราจะต้องสู้ตายกับคนแซ่หันนั่น”

กลิ่นหอมจางๆ ลอยกรุ่นเข้าจมูก เย่จิ่งหลานรู้สึกร้อนรุ่มหัวใจ เขาไอแห้งๆ ทันที แสร้งทำเป็นหันหน้าไปทางประตู

“มีข้าอยู่ ทุกอย่างก็สามารถวางใจได้”