สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1126

ประตูไม้บานใหญ่เปิดออกเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด

กลิ่นอับชื้นพุ่งออกมาจากตำหนัก ดวงตาของเย่จิ่งอวี้ก็เปียกชื้นทันที

เขากะพริบตาถี่ๆ สะกดก้อนสะอื้นฝาดๆ ในลำคอ

“ตำหนักเย็น สามารถยกเลิกได้!”

เย่ไห่ถังเดินไปหาเย่จิ่งอวี้อย่างระมัดระวัง แอบสำรวจสีหน้าของเขา

“เสด็จพี่ ท่าน...ทำไมจู่ๆ ท่านถึงพูดเรื่องนี้ออกมาล่ะ?”

เย่จิ่งอวี้เอามือปิดปาก ไอแห้งๆ แล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร แค่คิดว่าไม่จำเป็นต้องให้มีอยู่อีกต่อไป”

เย่ไห่ถังคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดเบาๆ “ถูกต้องเพคะ ถูกส่งไปตำหนักเย็น ก็ไม่ต่างจากการรอคอยความตาย อดีตพระชายาได้จากไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้มีอีก หากเสด็จพี่เลือกสนมในอนาคต จะต้องปฏิบัติต่อพวกนางอย่างดี ไม่จำเป็นต้องเนรเทศพวกนางมาที่นี่”

เย่จิ่งอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้น “ข้าจะไม่เลือกสนมอีกแล้ว ไม่ว่าสตรีตระกูลอินจะอยู่ที่นี่หรือไม่ก็ตาม นางจะเป็นฮองเฮาของข้าตลอดไป”

“ฮะ!”

เย่ไห่ถังอุทาน หรือว่าเสด็จพี่จำได้แล้ว?

“เสด็จพี่ ท่าน...”

เย่จิ่งอวี้เบือนหน้าหนี ใบหน้าหล่อเหลาประดับด้วยรอยยิ้มจางๆ

“ทำไมรึ”

เย่ไห่ถังส่ายศีรษะโดยเร็ว

“ไม่มีอะไร”

เย่จิ่งอวี้งอมือ หมายจะดีดหน้าผากของนาง แต่ก็หยุดอยู่กลางอากาศ

“งั้นก็ดีแล้ว”

เขาดึงมือกลับ เดินตรงเข้าไปในห้องโถงด้านใน เดินสำรวจรอบๆ ข้างใน แล้วเดินออกไปอย่างช้าๆ

“กลับเถอะ”

“เอ่อ...จะกลับแล้วหรือ”

เย่ไห่ถังตามไม่ทันความคิดของเย่จิ่งอวี้

เย่จิ่งอวี้ไม่ตอบ เขาเดินออกจากประตูตำหนักเร็วๆ พูดกับองครักษ์ที่ประตู “สั่งออกไป รื้อที่นี่...”

เย่ไห่ถังร้อนใจทันที

“ข้า...จริงๆ แล้วข้าไม่...”

“หืม?”

เย่จิ่งอวี้หันหน้า กึ่งยิ้มกึ่งบึ้ง

ใบหน้าของเย่ไห่ถังกลายเป็นสีแดงทันที

“ไม่คุยกับท่านแล้ว ข้าจะกลับตำหนัก”

ขณะมองตามแผ่นหลังที่ลุกลี้ลุกลนของเย่ไห่ถัง เย่จิ่งอวี้ก็ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

ยังเป็นสาวน้อยจริงๆ คิดอะไรอยู่ก็ไม่สามารถซ่อนความคิดได้

เขาก็ถือได้ว่าเป็นคนผ่านโลกมาแล้ว ความคิดของเย่ไห่ถังนั้น เขาจะมองไม่ออกได้อย่างไร แบบนี้ก็ดี ในเมื่อมีตระกูลอินปกป้องเมืองหลวง เขาก็วางใจ

เมื่อคิดถึงใบหน้างดงามดุจเทพธิดาบนสรวงสวรรค์ดวงนั้น เย่จิ่งอวี้ก็ยิ้มเงียบๆ เดินไปยังห้องหนังสืออย่างรวดเร็ว

เรื่องในเมืองหลวงจบลงแล้ว เขาและนาง จะได้พบกันเร็วๆ นี้