ณ ตำหนักเทพหอทองคำ
อินชิงเสวียนยืนเหม่อลอยอยู่ในมิตินั้น เสี่ยวหนานเฟิงดูเหมือนจะสัมผัสถึงแม่ได้ เงยหน้าขึ้นทันที
“เด็จแม่”
เขากางแขนเล็กๆ ทันที และวิ่งไปหาอินชิงเสวียน
“เด็กดี”
อินชิงเสวียนอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงขึ้นมา แล้วจูบแก้มจ้ำม่ำของเขา
“คิดถึงแม่หรือไม่”
เสี่ยวหนานเฟิงพยักหน้าอย่างแรง
“คิดถึง”
“เด็กดีเก่งมาก”
อินชิงเสวียนถูไถใบหน้าเล็กๆ ที่เรียบเนียนของเขาไปมา หัวใจพลันอ่อนยวบลงทันที
เหมยชิงเกอก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม ริ้วรอยบนใบหน้าดูเรียบเนียนขึ้น คนทั้งคนเหมือนจะเยาว์วัยขึ้นหลายปี
เมื่อเห็นว่านางมีสีหน้าแช่มชื่น อินชิงเสวียนก็โล่งใจ
“สองวันที่ผ่านมาสถานการณ์ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง เจ้าที่อยู่ข้างนอกตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า”
เหมยชิงเกอถามด้วยความเป็นห่วง
อินชิงเสวียนอุ้มเสี่ยวหนานเฟิง และพูดว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี ผู้อาวุโสไม่ต้องกังวล เห็นผู้อาวุโสมีสีหน้าไม่เลว คงดีขึ้นมากแล้ว”
เหมยชิงเกอพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “น้ำพุวิญญาณสุดยอดมากจริงๆ ไม่เพียงแต่ร่างกายเท่านั้น แต่จิตใจกำลังวังชาก็เกือบจะฟื้นตัวเช่นกัน”
ในตอนแรกนางไม่กล้าใช้น้ำพุวิญญาณมากเกินไป แต่เมื่อเห็นว่ามันไม่มีวันหมด นางจึงใช้อย่างอิสระ
หลังจากแช่น้ำได้ไม่กี่วัน ไม่เพียงแต่ร่างกายที่ฟื้นตัวเหมือนเมื่อก่อน แต่พลังก็ฟื้นตัวขึ้นพอสมควรเช่นกัน ยิ่งได้อยู่กับหลานชายทุกวัน หัวใจยิ่งสงบสุขอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
หากหัวใจปราศจากความเกลียดชัง เหมยชิงเกอก็อยากจะอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตของนางจริงๆ
อินชิงเสวียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้อาวุโสสามารถฟื้นตัวได้เหมือนเดิม นับเป็นของพรจากสวรรค์จริงๆ ข้าจะหาโอกาสเหมาะๆ ให้ผู้อาวุโสได้กลับไปที่ตำหนักเทพ ผู้อาวุโสโปรดอย่าเพิ่งใจร้อน”
เดิมทีเหมยชิงเกอต้องการออกไปดูหน่อย แต่เมื่ออินชิงเสวียนพูดเช่นนี้แล้ว นางก็ไม่กล้าเอ่ยปาก จึงพยักหน้าพูดว่า “ได้ ข้าเชื่อการจัดการทุกอย่างของแม่นางอิน”
โชคดีที่การมีเสี่ยวหนานเฟิงอยู่เคียงข้างนาง ก็เป็นการชดเชยที่แตกต่างออกไปเช่นกัน
หลังจากนั้นไม่นาน เนื้อเสียบไม้ก็ย่างเรียบร้อยแล้ว ยังมีขนมปังแผ่น ผักห่อและของอื่นๆ ที่มีกลิ่นหอม
“ผู้อาวุโสเหมย มากินข้าวเจ้าค่ะ”
อินชิงเสวียนกวักมือเรียกเหมยชิงเกอ
เหมยชิงเกอหยิบเนื้อเสียบไม้ยิ่ง กัดอย่างสุภาพ พยักหน้าแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “อร่อยมาก”
“ถ้าผู้อาวุโสชอบก็กินให้เยอะๆ นะเจ้าคะ”
“ลูกก็เอา”
เสี่ยวหนานเฟิงนั่งยองๆ รออยู่นานแล้ว ร้อนใจจะแย่อยู่แล้ว
ตอนนี้ฟันซี่เล็กๆ ของเขาเก็ดขึ้นครบสมบูรณ์แล้ว จะกินมากหน่อยก็ไม่เสียหาย ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าตัวเล็กยังใช้น้ำพุวิญญาณมาตั้งแต่เกิด ร่างกายไม่อาจเทียบเคียงกับคนทั่วไปได้แล้ว
อินชิงเสวียนหักปลายไม้ไผ่ออกอย่างระมัดระวัง แล้วยื่นให้เสี่ยวหนานเฟิง ปากของเจ้าตัวน้อยเลอะมอมแมมเต็มไปด้วยคราบมัน ขณะที่ยกนิ้วโป้งขึ้นชมไม่ขาดปาก
“ขอบคุณนะเด็จแม่~”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
น่าจะต้องมีเล่มต่อรึเปล่าคะ เหมือนยังไม่จบเพราะตอนสุดท้ายเห็นว่ามีชนเผ่ามาเยือนโดยไม่ได้นัดหมาย...
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่ลงจนจบค่ะ❤️❤️...
แย่จิ่งหลานเอ๋ย ในมิติไม่มียาสลบหรือ เอามาแทงคอตอนเผลออะไรอย่างนี้ให้หลับไป...
ขอบคุณแอดมากๆค่ะที่อัพจนจบ 🙏👍สนุกมากเรื่องนี้ happy ending สุขสันต์วันสงกรานต์ หยุดพักผ่อนได้แล้วนะแอด555 ยังไงเรื่องถัดไปขอเรื่องฮองเฮาสุดที่รักด้วยนะคะ...
รออัพต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว...
เศร้าเลย แอดมินไม่มาต่อ พลีสสสส...
รอๆๆ กลับมาอัพต่อค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลย อินชิงเสวียนถูกจับแบบนี้จะมีใครมาช่วยได้บ้าง...
ตัวโกงเก่งกว่าคนดีแถมคนชั่วร้ายก็มีอยู่มากมายทั้งนอกทั้งในแบบนี้จะสู้ศึกไหวเหรอ...
มันเป็นพวกไหนกันแน่นะที่บ่อนทำลายชาติ ที่สำคัญจะเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอินด้วยหรือเปล่า...